นวรัตน์ดอทคอม

"ลดความอยากลงก็จะไม่เหนื่อย"

ถาม : ชีวิตหนูทำไมเหนื่อยจัง เมื่อไหร่ทุกสิ่งในชีวิตจะมีความคล่องบ้าง ต้องปฏิบัติตัวอย่างไรไม่ให้น้อยใจในชีวิตเจ้าคะหลวงพ่อ

หลวงพ่อ : เพราะหนูอยากมากเกินไปน่ะสิ หนูลดความอยากลง แล้วมันก็จะไม่เหนื่อย ถ้าอยากมากมันก็ต้องหามากมันก็เลยเหนื่อย แล้วน้อยใจเพราะหาไม่ได้เนี่ย งั้นถ้าไม่อยากแล้วจะไม่น้อยใจ จะไม่เหนื่อย หัดอยู่เฉยๆ บ้างสิเนี่ย หลวงพ่อเคยสอนว่าวันไหนว่างๆ ไม่รู้จะทำอะไร หาเก้าอี้ตัวนึงสบายๆ ก็นั่งเฉยๆ ซัก ๖ ชั่วโมง ไม่ต้องทำอะไรนอกจากเข้าห้องน้ำ นอกนั้นก็ให้นั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ ถ้าเมื่อยก็ลุกขึ้นมายืน แต่อย่าเดินอย่าไปไหนมาไหนให้นั่งเฉยๆ ให้หยุดความอยากทำโน่นทำนี่ต่างๆ แล้วถ้าหยุดได้ต่อไปจะไม่เหนื่อย ไอ้ตัวที่ทำให้เราเหนื่อยก็คือตัวความอยากเนี่ย อยู่เฉยๆ ไม่เป็นสุข อยู่เฉยๆ มันสบายจะตายไป อยากให้มันเหนื่อยให้มันท้อแท้ทำไมใช่ไหม ถ้านั่งเฉยๆ ได้นี่สบายมีความสุข.

ธรรมะบนเขา

วันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต





"...นิมิตบางอย่างมันก็สนุกดี
น่าเพลิดเพลินอยู่หรอก

แต่ถ้าติดอยู่แค่นั้นก็เสียเวลาเปล่า

วิธีละได้ง่ายก็คือ
อย่าไปดูสิ่งที่ถูกเห็นเหล่านั้น

ให้ดูผู้เห็น
แล้วสิ่งที่ไม่อยากเห็นนั้น ก็จะหายไปเอง..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่ดูลย์ อตุโล







"...ชีวิตนี้เป็นประดุจผ้าขี้ริ้ว เป็นเหมือนถังขยะที่คอยเก็บอานิสงส์ของกรรมดีชั่ว แล้วก็ให้ผลแก่เราเป็นผู้เสวย

ถ้าเรานำชีวิตเรามาพิจารณา เห็นด้วยปัญญาอันยิ่งเองแล้ว น้อมพิจารณาให้เกิดธรรมะขึ้นภายในใจ ธรรมที่เกิดขึ้นภายในใจนั่นแหละ จะเป็นเหมือนผ้าขี้ริ้วห่อทองขึ้นมาทันที

เพราะร่างกายของคนนี้ไม่มีค่า มันมีค่าอยู่ที่หัวใจที่มีธรรม รูปธรรมทุกๆอย่างจึงเป็นผ้าขี้ริ้ว นามธรรมคือหัวใจที่ฝึกปฏิบัติ จนได้เห็นธรรมตามความสามารถ นั่นแหละเป็นทอง คือธรรมสมบัติอันล้นค่า ปรากฏเด่นขึ้นมาเป็นสักขีพยาน..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท





"...ถ้าเรามาตั้งใจพิจารณา จนให้เห็นความเปื่อยเน่าเกิดอสุภนิมิต ปรากฏแน่แก่ใจแล้ว ย่อมจะเห็นอนิจจสัจจธรรม ทุกขสัจจธรรม อนัตตาสัจจธรรม จึงจะแก้ความหลงสวยหลงงาม..."
อมตะเถระธรรม..
องค์ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺตเถระ






"...อย่าละความเพียรความพยายาม ให้เพียรไปติดต่อกัน จะเป็นวันหนึ่งหรือคืนหนึ่งก็ได้ เช่น ตั้งสัจจะว่าจะนั่งตลอดคืนจะไม่นอน อย่างนี้ตั้งสัจจะไว้อย่างนี้เป็นการดี

ตั้งสัจจะต่อพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แล้วตั้งใจให้ดี คอยระวังรักษาจิตใจของเรานั้นแหละ ให้ผ่องใสตลอดไป..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ






ครั้งหนึ่งท่านพ่อใช้ลูกศิษย์คนหนึ่งถางหญ้าที่วัด
คนนั้นก็ทำไปโดยไม่เต็มใจ คิดแต่ในใจว่า
"กรรมอะไรน้อ...ที่ต้องทำงานอย่างนี้"
พอเขาทำเสร็จ ท่านพ่อก็บอกว่า

"โยมได้บุญหรอก แต่ได้ไม่เต็มที่"

"โฮ...ท่านพ่อ ทำถึงขนาดนี้ยังไม่ได้หรือ?"

"โยมจะให้ได้เต็มที่ บุญก็ต้องถึงใจ"

เรื่องหญ้ายังมีอีก
วันหนึ่งท่านพ่อชี้หญ้าที่ขึ้นรกบริเวณกุฏิให้โยมคนหนึ่งดู
แล้วถามเขาว่า "หญ้าปากคอก โยมไม่เอาหรือ?"

"เป็นยังไงท่านพ่อ หญ้าปากคอก"

"ก็บุญที่อยู่ใกล้ตัว ที่คนอื่นเขามองข้ามไป
นั่นเรียกว่า หญ้าปากคอก"

ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก





ลูกศิษย์ท่านพ่อคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า
ครั้งแรกที่ไปพบท่าน ท่านก็ถามว่า

"เคยทำบุญที่ไหนบ้าง?"

เขาก็ตอบว่า ไปช่วยสร้างพระพุทธรูปที่วัดนั้น
ช่วยสร้างเมรุที่วัดนี้ ฯลฯ ท่านก็เลยถามอีกว่า

"ทำไมไม่ทำที่ใจล่ะ?"
สร้างพระไว้ในใจของเรา
ได้บุญยิ่งกว่าสร้างพระข้างนอก"

ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก






เมื่อครั้งสร้างเจดีย์เสร็จใหม่ๆ
มีลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งนั่งคุยกัน ชื่นชมยินดีในผลานิสงส์ผลบุญ
ที่เขาจะต้องได้รับจากการสร้างบุญในคราวนี้
เผอิญท่านพ่อเดินผ่านได้ยินเข้า จึงพูดเปรยๆ ว่า

"อย่าไปติดอยู่ในวัตถุ
ทำบุญแล้วอย่าไปติดอยู่ในบุญ
มัวแต่เอาใจไปคิดว่า เจดีย์นี้ฉันสร้างมากับมือ
ดีไม่ดีเป็นลมตายไปตอนนี้
แทนที่จะได้เกิดเป็นชาวฟ้าชาวสวรรค์กับเขา
จะต้องไปเกิดเป็นเปรตงูเหลือม เฝ้าเจดีย์ก่อนสัก ๗ วัน
เพราะใจมัวแต่ไปข้องยึดอยู่ในวัตถุว่า
ของฉัน ของกู อยู่นั่นแหละ
พอจะตายก็เจดีย์ของกูๆ"

"คนเราถ้าทำดีแล้วติดดี ก็ไปไม่รอด
เมื่อใจยังมีติด ภพชาติยังมีอยู่"

ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก