นวรัตน์ดอทคอม

"สุขของพระอรหันต์ สุขของวิสุทธิจิตนั้นไม่ใช่เวทนา จึงไม่มีอนิจฺจํ ทุกฺขํ อนตฺตา เข้าไปแทรกได้เลย นี่ผิดกับสุขของโลก เวทนาของโลก"

คำว่า "เวทนา" นี่เป็น "สมมุติ" จะเป็นสุขเวทนาก็ตาม ทุกขเวทนาก็ตาม อุเบกขาเวทนาก็ตาม จะมีได้ภายในร่างกาย เกิดขึ้นภายในกาย สุขเกิดขึ้นภายในกาย ทุกข์เกิดขึ้นภายในกาย เฉยๆ เกิดขึ้นภายในกายนี้เท่านั้น ไม่สามารถจะไปเกิดภายในจิตของพระอรหันต์ได้เลย เพราะจิตนั้นเป็นวิสุทธิจิต เป็นวิมุตติจิตที่พ้นจากสมมุติแล้ว ท่านจึงไม่มีเวทนาใดที่จะให้เสวย

ตามหลักความจริง เวทนาทั้งปวงเป็นสมมุติ แต่จิตของท่านเป็นวิมุตติจิต จะเข้ากันได้อย่างไร ฉะนั้นจึงไม่มีเวทนาใดที่จะเข้าเหยียบย่ำทำลายจิตใจของท่านได้ นอกจากสุขในหลักธรรมชาติ ดังที่ท่านว่า นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง สุขในนิพพานหรือสุขของท่านผู้บริสุทธิ์ จิตบริสุทธิ์นั้น ไม่ใช่สุขเวทนา เป็นสุขของวิมุตติจิต เหนือสมมุตินี้ไปแล้ว สุขนั้นจึงไม่มีคำว่า อนิจฺจํ เวทนา อนิจฺจา อย่างนี้ก็ไม่มี สุขก็เป็น อนิจฺจา ทุกข์ก็เป็น อนิจฺจา อุเบกขาเฉยๆ ก็เป็น อนิจฺจา หรือเป็น อนิจฺจํ ถ้าเป็นเวทนาแล้วต้องมี อนิจฺจํ เป็นคู่กันเสมอไป

แต่สุขของพระอรหันต์ สุขของวิสุทธิจิตนั้นไม่ใช่เวทนา จึงไม่มี อนิจฺจํ ทุกฺขํ อนตฺตา เข้าไปแทรกได้เลย นี่ผิดกับสุขของโลก เวทนาของโลก ท่านจึงเรียก นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง"

(เทศนาโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เมื่อวันที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๒๔)







"อยู่กับพุทโธ"

ถาม : หากจิตใจของเราไม่สามารถที่จะอดทนต่อกิเลสที่มากระทบใจของเราได้ ทำให้เราแสดงอาการที่หยาบคายออกไปทั้งๆ ที่เคยปล่อยวางได้ แบบนี้ดิฉันควรจะต้องทำอย่างไรต่อไปดีคะ

พระอาจารย์ : ก็ใช้พุทโธนี่แหละ พยายามหัดใช้พุทโธพอเกิดอารมณ์ไม่ดีขึ้นมา ก็พุทโธ พุทโธไป พอเราอยู่กับพุทโธ การจะแสดงกิริยาต่างๆ ที่ไม่ดีออกมาก็จะไม่มี ใจจะเย็นจะสงบ แล้วอารมณ์ที่เสียก็จะหายไป

ฉะนั้น การเจริญพุทโธนี้จึงสำคัญมาก พยายามหัดเจริญบ่อยๆ จนเราชำนาญ พอมีอารมณ์ไม่ดีเกิดขึ้น เราก็พุทโธๆๆๆๆไป เดี๋ยวอารมณ์ไม่ดีก็หายไป.

ธรรมะบนเขา
วันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต






"...กิเลส นั้นจะพาให้คิด
ไม่ได้คิด มันรำคาญ
พอคิด แล้วก็เพลิน
จากรำคาญก็เพลิน
จากเพลิน แล้วก็เป็นทุกข์
เข้าใจไหมละ มันขนทุกข์มาให้..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน






"... ถ้าต้องการมีความสุข ต้องกำจัดกิเลสของตน กิเลสในใจตนเอง ไม่ใช่ไปตั้งหน้ากำจัดคนอื่น ..."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงพ่อพุธ ฐานิโย







ตอบแทนพระคุณพ่อแม่อย่างแท้จริง

''...ลูกเอ๋ย ! ยามที่พ่อแม่ของเจ้ามีอายุมากขึ้น ย่อมมีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน ความแข็งแรงของร่างกายที่เคยมีก็ลดลง ใจน้อย โกรธง่าย ความจำก็เสื่อม ขี้หลงขี้ลืม จิตใจก็หมดความสุขสดชื่น

ถึงแม้พวกเจ้าจะคอยเอาใจใส่ ดูแลใกล้ชิดสักเพียงใดก็ตาม ก็ไม่อาจช่วยให้พ่อแม่ของเจ้า มีความสุขได้เต็มที่ เพราะพวกเจ้าทุกคนต่างก็มีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เจ้าช่วยท่านให้ได้รับความสุขเพียงการให้กินอยู่หลับนอน อันเป็นความสุขทางกายเท่านั้น แต่จิตใจของท่าน หาได้ร่าเริงสดชื่นผ่องใสไม่

เจ้าจงจำไว้ว่า การให้ความสุขแก่พ่อแม่อย่างแท้จริงก็คือ การให้ธรรมะ ด้วยการสอนหลักธรรมง่าย ๆ ให้พ่อแม่ของเจ้า พาท่านไปทำบุญทำทาน สอนท่านให้รู้จักการปฏิบัติบูชา สวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตา ธรรมะจะอยู่ในจิตใจของพ่อแม่เจ้าทุกภพทุกชาติ ถือว่าเป็นการทดแทนพระคุณที่สูงสุด เจ้าจงจำไว้นะลูกเอ๋ย...''

อมตะธรรมคำสอน..
องค์สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี)







ถ้าไฟมันไหม้ ก็อย่าให้มันไหม้หัวใจเรา
ถ้าน้ำมันท่วม ก็อย่าให้มันท่วมหัวใจเรา
ให้มันท่วมแต่บ้าน ให้มันไหม้แต่บ้าน
ซึ่งเป็นสิ่งที่อยู่นอกกายของเรา
ส่วนจิตใจของเรานั้น ให้มันปล่อยวาง

หลวงพ่อชา สุภัทโท







ถ้าโยมไม่ทิ้งพระพุทธเจ้า โยมไม่ทุกข์หรอก
ถ้าทิ้งพระพุทธเจ้าเมื่อไหร่ ทุกข์เลย
ทิ้งอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เมื่อไหร่
ทุกข์เมื่อนั้น ให้เข้าใจอย่างนี้

หลวงพ่อชา สุภัทโท







ขณะนี้เรานั่งอยู่ในป่าที่สงบ ที่นี่ไม่มีลม ใบไม้จึงนิ่ง

เมื่อใดที่มีลมพัด ใบไม้จึงไหวปลิว

จิตก็ทำนองเดียวกับใบไม้

เมื่อสัมผัสกับอารมณ์มันก็สะเทือนไปตามธรรมชาติของจิต

เรายิ่งรู้ธรรมะน้อยเพียงไร ใจก็จะรับความสะเทือนได้มากเพียงนั้น

รู้สึกเป็นสุข ก็ตายด้วยความสุข

รู้สึกเป็นทุกข์ ก็ตายด้วยความทุกข์อีก

มันจะไหลไปเรื่อยๆ

หลวงพ่อชา