นวรัตน์ดอทคอม

เรื่องเกิดกับเรื่องทุกข์ มีความหมายอันเดียวกัน
เรื่องแก่กับเรื่องทุกข์ ก็มีความหมายอันเดียวกัน
เรื่องเจ็บกับเรื่องทุกข์ ก็มีความหมายอันเดียวกัน
เรื่องตายกับเรื่องทุกข์ ก็มีความหมายอันเดียวกัน
จะมีโวหารไปสักเพียงไหนก็ตาม แต่ก็มีรสชาติและความหมายอันเดียวกัน ยกเว้น “ท่านผู้พ้นไป” เสีย เหนือนอกนั้นมีความหมายอันเดียวกัน

เรื่องหนาวกับเรื่องทุกข์ต่างกันอย่างไร...อันเดียวกัน
เรื่องหิว..เรื่องกระหาย เรื่องปวดอุจจาระ ปวดปัสสาวะ กายก็ทุกข์ ทุกข์ทางกาย ทุกข์ก็เทศน์อยู่ไม่มีกลางวันกลางคืน เราจะยึดถือว่าเป็นทุกข์หรือไม่เป็นทุกข์ก็ตาม แต่ความจริงก็เป็น “ทุกขัง อริยะสัจจัง” อยู่นั่นเอง..

หลวงปู่หล้า เขมปัตโต





..เลขผา บัตรเบอร์ซํ่านี้
ยังพากันละบ่ได้
เฮ็ดจั่งได๋สิไปสวรรค์
นิพพานนําเพิ่นได้
ลูกหลานเอ๋ย"

"คติธรรมคําสอน"
หลวงปู่หล้า เขมปัตโต
วัดภูจ้อก้อ อ.คําชะอี จ.มุกดาหาร






"...ความปรารถนาของโลกนั้นไม่มีสิ้นสุด ไม่มีประมาณ ไม่มีใครเบื่อ ถึงจะเกิดจะตาย จะทรมานมาขนาดไหนก็ไม่เคยมีใครเบื่อ เพราะฉะนั้น สัตวโลกจึงเต็มอยู่ในโลก อันไม่เบื่อความทุกข์นี้ เต็มไปหมด

ผู้ที่เบื่อความทุกข์ ได้อย่างแท้จริง ก็คือท่านผู้สิ้นกิเลสอาสวะนั่นละ ท่านเบื่อกิเลส ท่านสิ้นกิเลส ท่านเบื่อทุกข์ ท่านสิ้นทุกข์

พวกเราทั้งหลายไม่ได้เบื่อ เบื่อแต่คำพูดเฉยๆ แต่จิตใจชอบจึงไม่เบื่อทุกข์ทั้งหลายจึงให้มีแต่ความทุกข์ ความทรมานอยู่ประจำวันประจำคืน..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน






เมตตา

"...อย่ากลัว จงรักษาตัวให้บริสุทธิ์ ไม่มีอะไรทำอันตรายได้ จงจำไว้ว่า ถ้าปรารถนาความเมตตา และความเห็นอกเห็นใจจากผู้อื่น ก็ควรส่งกระแสใจที่ประกอบด้วยความเมตตา และความเห็นอกเห็นใจไปยังท่านเหล่านั้น แล้วก็จะได้รับความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจจากท่านเหล่านั้นเช่นเดียวกัน

นี่ก็เป็นกฎของจิตตานุภาพ และควรแผ่เมตตาให้กับผู้ที่เป็นศตรูด้วย ให้ใช้ปัญญาพิจารณาให้เห็นว่า เขาเหล่านั้น เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย รักสุข เกลียดทุกข์ เช่นเดียวกับเรา จะทำให้เราเกิดความเมตตาและให้อภัยได้

คนที่มีเมตตาอยู่เป็นปกติ ย่อมเป็นที่รักของคนทั้งหลาย และความสำเร็จทั้งหลายที่ปรารถนา ก็จะบังเกิดแก่ตนสมประสงค์ทุกประการเป็นแน่นอนไม่ต้องสงสัยเลย..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต (ธมฺมวิตกฺโก ภิกขุ)






“...คนมีธรรมะเป็นที่สบายของจิต คนไม่มีธรรมะข่มจิตเป็นทุกข์อย่างยิ่ง เพราะแบกขันธ์ หาบขันธ์ ๕ ธรรมะความเกิดดับ แสดงเป็นอริยสัจอยู่เรื่อย ๆ ไม่ขาดสาย พราหมณ์ผู้เพ่งอยู่ของความแปรปรวน ย่อมรู้ธรรม เห็นธรรม จิตอยู่ที่ไหน ย่อมรู้แจ้ง ณ ที่นั้น

ดังนี้ ขยายปฏิภาคมากไว้เช่นนั้น เห็นธรรมะอยู่เช่นนั้น ย่อมแก้ความสงสัย รู้ธรรม เห็นธรรมะอย่างสุขุมลุ่มลึก จิตอย่าออกจากกายจะเห็นแปรปรวนอยู่เรื่อย ๆ...”

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่หลุย จันทสาโร
วัดถ้ำผาบิ้ง บ้านนาแก ต.ผาบิ้ง อ.วังสะพุง จ.เลย