นวรัตน์ดอทคอม

“... ของดีก็ต้องภาวนาเอาจึงจะได้ เมื่อภาวนาแล้วใจก็สงบ กายวาจาก็สงบ แล้วกายก็ดี วาจาใจก็ดี เราก็อยู่ดีมีสุขเท่านั้นเอง

การภาวนาต้องกำหนดดูที่ลมหายใจ ถ้ามีเวลาสำหรับหายใจ ก็ต้องมีเวลาสำหรับภาวนา ...”

โอวาทธรรมคำสอน..
พระราชวุฒาจารย์ (องค์หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)






สุขเป็น ก็เป็นสุข

"...เมื่อเราไม่เข้าใจธรรมชาติของตนเอง ไม่เข้าใจธรรมชาติของโลก ตัณหาก็จะเป็นผู้สนตะพาย(ที่ชักจูง ลากจูง) โดยเราหลงหวังไปว่าโลกจะให้ สิ่งที่จริงๆแล้วโลกให้เราไม่ได้ คือความสุขที่ไม่รู้โรย ความสุขที่ยืนยงคงกระพัน แต่สัจธรรมความจริงที่ปุถุชนไม่อยากรับรู้คือ สิ่งที่เราจะได้จากโลกมีแค่ความสุขแบบกระตุ้นประสาท หรือบำเรออัตตาเท่านั้น

สิ่งที่เป็นแก่นแท้ของพุทธธรรมคือเรื่องภพนี้และชาตินี้ พระองค์ตรัสว่า โดยปกติชีวิตของมนุษย์ไม่เป็นสุข เพราะหลงยึดมั่นถือมั่นในสิ่งต่างๆ ว่าเป็นเรา เป็นของเรา การฝึกให้เห็นสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง ถอดถอนอุปทานจนจิตเป็นอิสระพ้นการบีบคั้นของกิเลส คือการเข้าถึงความสุขที่แท้จริง....

ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นเอหิปัสสิโก คือชวนมาดู ทนต่อการพิสูจน์ ท่านไม่ต้องการให้เราเชื่ออะไรง่ายๆ ท่านต้องการให้เราเอาคำสอนไปดู เทียบเคียงกับชีวิตของเราว่าจริงไหม อย่างเช่น ท่านสอนว่าทุกวันนี้เราเป็นทุกข์เพราะความยึดมั่นถือมั่น ความผูกพัน การหวังความสุขแต่จากสิ่งนอกตัว ยึดมั่นถือมั่นมากก็ทุกข์มาก ยึดมั่นถือมั่นน้อยก็ทุกข์น้อย ถ้าไม่ยึดมั่นถือมั่นเลยก็ไม่ทุกข์เลย

คำสอนลักษณะอย่างนี้ไม่ใช่ทฤษฎีที่ผู้มีศรัทธาต้องเชื่อ หากเป็นเรื่องประสบการณ์ของมนุษย์แท้ๆ คำสอนของพระพุทธศาสนา ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันของเราทุกคน เกี่ยวกับความสุข เกี่ยวกับความทุกข์ของมนุษย์..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์ท่านพระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ






"...ความคิดอย่างหนึ่ง ที่สมควรฝึกให้เกิดขึ้นประจำ คือความคิดว่า "พอ" คิดให้รู้จัก "พอ" ผู้รู้จักพอ จะเป็นผู้ที่มีความสบายใจ

ส่วนผู้ที่ไม่รู้จักพอจะเป็นผู้ร้อนเร่า แสวงหาไม่รู้จักหยุดยั้ง คนรวยที่ไม่รู้จักพอก็เป็นคนจนอยู่ตลอดเวลา คนจนที่รู้จักพอก็เป็นคนมั่งมีตลอดเวลา..."

พระโอวาทธรรมคำสอน..
องค์สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก





"..ธรรมของพระพุทธเจ้า ไม่ได้อยู่ในความด้นเดา หรือคาดคะเนของใคร อยู่กับการปฏิบัติ ให้พากันตั้งอก ตั้งใจ เกิดมาเป็นมนุษย์เลิศแล้ว สำหรับชาวพุทธเราที่ยึดพระพุทธศาสนาเป็นหลัก.."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน







"...การตามดูใจของตัวเองนี่ น่าสนใจมาก ใจที่ยังไม่ได้ฝึก มันก็คอยวิ่งไปตามนิสัยเคยชินที่ยังไม่ได้ฝึก ไม่ได้อบรม มันเต้นคึกคักไปตามเรื่องตามราว ตามความคะนอง เพราะมันยังไม่เคยถูกฝึก

ดังนั้นจงฝึกใจของตัวเอง การปฏิบัติภาวนาในทางพุทธศาสนาก็คือการปฏิบัติเรื่องใจ ฝึกจิตฝึกใจของตัว ฝึกอบรมจิตของตัวเองนี่แหละเรื่องนี้สำคัญมาก

การฝึกใจเป็นหลักสำคัญ พุทธศาสนาเป็นศาสนาของใจ มันมีเท่านี้ ผู้ที่ฝึกปฏิบัติทางจิต คือผู้ปฏิบัติธรรมในทางพุทธศาสนา..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่ชา สุภัทโท







"...ท่านผู้รู้ทั้งหลาย มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น ท่านย่อมคิดค้นมูลเหตุแห่งกิเลสหรืออกุศลเครื่องเศร้าหมองในใจของตน จนเห็นแจ้งประจักษ์ด้วยใจของตน แล้วหาวิธีกำจัดให้หมดสิ้นไปด้วยตนเอง ท่านไม่เพ่งโทษของคนอื่นกิเลสของคนอื่น เหมือนพวกเราเหล่าพุทธบริษัทในสมัยนี้ ท่านทำเพื่อความสงบสุขแห่งขันธโลกของท่าน เพราะกิเลสในขันธโลกของท่านอันนี้มันทำให้ท่านทนทุกข์ทรมานมานานแสนนานแล้ว ท่านเข็ดหลาบพอแล้ว..."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี





“...คนเราเกิดมาทุกรูปทุกนาม รูปสังขารเป็นของไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วล้วนตกอยู่ในกองทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าพระราชามหากษัตริย์ พระยานาหมื่น คนมั่งมี เศรษฐี และยาจก ล้วนตกอยู่ในกองทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น

มีทางพอจะหลุดพ้นได้ คือ ทำความเพียรเจริญภาวนา อย่าสิมัวเมาในรูปสังขารของตน มัจจุราชมันบ่ไว้หน้าผู้ใด ก่อนจะดับไป ควรจะสร้างความดีเอาไว้...”

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่พรหม จิรปุญโญ





"...ธรรมะของคนที่เป็นมนุษย์ ถ้าหากขาดศีล ๕ ข้อใดข้อหนึ่ง ก็ถือว่าเป็นมนุษย์โดยไม่สมบูรูณ์ ยังขาดตกบกพร่องอยู่

ถ้าหากเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์แล้ว เราพยายามนั่งปฏิบัติสมาธิภาวนามันก็ง่ายไปอีกอย่างหนึ่ง เพราะเราเป็นมนุษย์ที่รักษาศีล๕ ได้ครบครัน บริบูรณ์หมด..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่ศรี มหาวีโร