นวรัตน์ดอทคอม

"คนนึงอยากทำบุญมากๆแต่ไม่มีเงิน มีแค่25สตางค์ แต่เขาอยากทำบุญมากๆ ซึ่งต่างกับอีกคนที่เอาเงินมาทำบุญเป็นแสน แต่จิตใจไม่อยากทำบุญ...ฉะนั้นคนที่ทำบุญ25สตางค์ จะได้บุญมากกว่าคนที่ทำบุญเป็นแสน เพราะเขามีจิตที่เป็นกุศล ส่วนคนที่ทำบุญเป็นแสน ก็ได้บุญอยู่แต่ได้แค่นิดเดียว เพราะจิตใจไม่อยากจะทำบุญ"

‪‎โอวาทธรรมงานผ้าป่าสร้างหลังคาฯ‬(10เมษายน2559)
หลวงปู่ศิลา จิตฺตสุโภ วัดถ้ำพระนอน เทือกเขาดงมูล-ภูคำแคน ต.กุงเก่า อ.ท่าคันโท จ.กาฬสินธุ์






"เบิ่งแต่เรื่องดีๆ ของคนอื่น แล้วเกิดอยากได้อยากมีเหมือนเขา พอตัวเองไม่ได้ ก็โทษฟ้าโทษดิน โทษเวร โทษกรรม โทษไปหมดแต่ไม่ยอมโทษตัวเราเอง แล้วไปรู้กับเขาหรือไม่ กว่าเขาจะได้มาเคยภาวนาสร้างน้ำทำบุญมามากแค่ไหน เห็นแต่ตอนเขาได้ อย่าเที่ยวไปโทษตำหนิคนอื่นมันบาป ตำหนิตัวเรานี่ไม่มีบาป ถ้าอยากได้ต้องทำให้ได้เหมือนเขา ทุกอย่างนั้นมีข้อแลกเปลี่ยน บุญวาสนาคนเรามันจึงต่างกัน"

ธรรมคำสอน
หลวงปู่ประไพร สุภโร




ความรู้สึกนึกคิดของเราไปมีอุปาทานมั่นหมายมันขึ้นเมื่อไร มันก็เป็นทุกข์เมื่อนั้น ฉะนั้น ในการประพฤติปฏิบัติ ท่านจึงให้ปล่อยวางเช่นว่า เราอยู่ด้วยกันหลายๆคนนี้นะ ต่างบ้านต่างตระกูล ต่างตำบล ต่างจังหวัด ที่มารวมๆกันนี้ ถ้าเรารู้คนในนี้ ในศาลานี้ให้สบายแล้ว ภาวนาเราก็สบาย เรื่องคนนี้ก็ให้คนนี้ เรื่องคนนั้นก็ให้คนนั้น ให้คนละคนละคนเรื่อยๆไป เราก็สบาย เรื่องทุกสิ่งทุกอย่างก็ปล่อยไป ไม่ต้องไปวิพากษ์วิจัยเรื่องคนอื่น ไม่ต้องไปวิพากษ์วิจัยเรื่องนอกกายนอกใจเราแล้ว มันก็เกิดความสงบ เกิดความสบายขึ้นมา เพราะความรู้ตามเป็นจริงเกิดขึ้นมา
หลวงปู่ชา สุภัทโท






คำถาม :

ปฏิบัติธรรมอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์ในวัฏสงสาร ผมเบื่อการเกิด แก่ เจ็บ ตาย เพราะเกิดมีแต่ทุกข์ทั้งนั้น

คำตอบ :

การระอา และเบื่อหน่ายในวัฏสงสารเป็นปัญญา และศีลสมาธิรวมพลกันอยู่ในตัวแล้ว มีหน้าที่จะภาวนาติดต่อให้เด็ดเดี่ยว คือพิจารณาอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ให้กลมกลืนเป็นเป้าอันเดียวในปัจจุบันพร้อมกับลมออก-เข้าไม่ต้องส่งส่ายไปที่อื่น แม้จะส่งส่ายในอดีต อนาคต ก็ให้ตีความหมายว่าเป็นตัวอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อันเดียวกันนั่นเอง

และขอให้เข้าใจว่า "เรารวมโลก และกองทุกข์ทั้งปวง และสังขารทั้งปวงมารวมพลกันอยู่อนิจจังแล้ว เมื่อความจริงเห็นอยู่อย่างนี้แล้วรู้ตามเป็นจริงอย่างนี้แล้ว เราก็ไม่ได้หลงสิ่งใดๆ ในโลกเลย เพราะทำความเข้าใจผิดให้แจ้งแล้ว เป็นเพียงพิจารณาติดต่อให้รู้ตามเป็นจริงเท่านั้น

ความเพลิน ความทะเยอทะยานในโลกทั้งปวงก็ห้ามเบรกลงในตัวแล้ว ถึงแม้จะต้องการก็ไม่เกินขอบเขตให้ได้เลี้ยงอัตภาพไปเท่านั้น เพราะส่วนร่างกายมันอาศัยอามิส แต่ก็ไม่ได้หลงอามิส เพราะอามิสอยู่ใต้อำนาจอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ดังว่ามาแล้วนั้น

แม้ตัวของเราที่สมมติว่าเป็นเราๆ ก็อยู่ใต้อำนาจอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โดยนัยเดียวกัน เมื่อหาตัวเราที่แท้แล้ว ก็ไม่เจอ เพราะมีแต่กองทุกข์ ก็จบกันอยู่ ณ ที่นั้นเองโดยอัตโนมัติที่เห็นชัดด้วยปัญญา ความหลงที่เคยหลงมาก็แตกกระเจิง ไป ณ ที่นั้นเอง"

หลวงปู่หล้า เขมปัตโต





" โอปนยิโก "

ทำตนให้มีธรรม พึ่งตนพึ่งธรรม น้อมธรรมะขององค์พุทธะ

มาไว้ในตนของตน สั่งสอนตน อบรมตน อย่าหวังอย่างโลก

ให้หวังอย่างธรรม อย่าลืม ไหว้พระเช้าเย็น ภาวนาพุทโธ

เกิดแก่เจ็บตาย อย่าลืม สุขทุกข์ อย่าลืม ดีชั่วบุญบาป

อย่าได้ลืม บารมีแก่กล้าแล้วก็จะปลดเปลื้องดีชั่วใด ๆ ได้

บารมีไม่แก่จะทำอย่างไรก็ไม่ได้ ให้ตั้งใจทำ สำรวมตน เสียสละออก

ไม่ยุ่ง ไม่อยากในสิ่งใด ให้งาม ให้สงบ จึงรู้จักตนเอง ให้เอาความดี

มาชนะความชั่ว เอาบุญ มาชนะบาป เอาสุข มาชนะทุกข์

เอาวิชชามาชนะ อวิชชา เอาใจชนะกิเลส

ต้องชนะให้ได้ในตนของตน มิใช่ไปชนะที่อื่นภายนอก....

โอวาทธรรมองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม

(วัดป่าบ้านห้วยทราย) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

๒๑ เมษายน ๒๕๕๙