นวรัตน์ดอทคอม

" ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! ความตระหนี่ลาภเป็นความโง่เขลา เหมือนชาวนาที่ตระหนี่ไม่ยอมหว่านพันธุ์ข้าวลงในนา เขาเก็บพันธุ์ข้าวเปลือกไว้จนเน่าและเสีย ไม่สามารถจะปลูกได้อีก ข้าวเปลือกที่หว่านลงแล้วหนึ่งเมล็ด ย่อมให้ผลหนึ่งรวงฉันใด ทานที่บุคคลทำแล้วก็ฉันนั้น ย่อมมีผลมากผลไพศาล การรวบรวมทรัพย์ไว้โดยมิได้ใช้สอยให้เป็นประโยชน์ ทรัพย์นั้นจะมีคุณค่าแก่ตนอย่างไร เหมือนผู้มีเครื่องประดับอันวิจิตรตระการตาแต่หาได้ประดับไม่ เครื่องประดับนั้นจะมีประโยชน์อะไร รังแต่จะก่อความหนักใจในการเก็บรักษา "



พระพุทธเจ้าได้ทรงสอนหลักที่สำคัญที่สุดเอาไว้ว่า “ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น จะต้องมีเหตุมาทำให้เกิดขึ้น” ดังนั้นความทุกข์ก็ต้องมีเหตุมาทำให้เกิดขึ้น ซึ่งโดยสรุปแล้วเหตุที่ทำให้เกิดความทุกข์ของจิตใจขึ้นมาก็คือ “ความยึดถือว่าจิตใจและร่างกายนี้คือตัวเรา-ของเรา” (หรือความยึดถือว่ามีตัวเรา-ของเรา) ส่วนเหตุที่ทำให้เกิดความยึดถือนี้ขึ้นมาก็คือ “ความรู้ผิดว่ามีตัวเราอยู่จริง” คือเพราะมีความรู้ผิดว่ามีตัวเราอยู่จริง ที่เป็นความเคยชินที่ฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกของเรา ที่มันคอยกระตุ้นหรือผลักดันให้จิตเกิดความยึดถือว่ามีตัวเรา-ของเราขึ้นมาอยู่เสมอๆในชีวิตประจำวันของเรา แล้วก็ทำให้จิตของเราเกิดความทุกข์อยู่เสมอๆตามไปด้วย




เวลาไม่เคยย้อนกลับ

• เวลาไม่เคยย้อนกลับ
อนาคตคือสิ่งที่ยังมาไม่ถึง...
ความจริงที่จับต้องได้คือปัจจุบัน...
ดังนั้นจงทำปัจจุบันให้ดีที่สุดและใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่า

• ไม่มีใครไม่เคยทำผิดพลาด...
วันนี้ถ้าทำอะไรผิด ก็จงยอมรับ เพื่อแก้ไข

• ถ้ามัวแต่กังวลกับอดีต ก็จะไม่ก้าวไป...
ดังนั้น จงลืมสิ่งที่ผ่านพ้นมาแล้ว เพื่อก้าวไปข้างหน้า

• เวลาคิดฟุ้งซ่าน
ให้ตัดใจทิ้งเรื่องไร้สาระไปเหมือนกับทิ้งขยะ
แล้วจิตใจจะมีพื้นที่สำหรับเก็บสิ่งดีๆเยอะขึ้น

• คนที่โกรธ
ก็เหมือนไฟที่สุมอยู่ที่ตัวเองให้อภัยคนอื่นให้ได้
และอย่าลืมให้อภัยตัวเองด้วย

• คนที่พูดให้ร้าย ส่วนมากเพียงเพราะเขากำลังกลัวเรา
คนที่ทำร้ายคนอื่น ส่วนมากก็เพราะตัวเองอ่อนแอ...

• ถ้าเราเริ่มกลัว เราก็จะเริ่มสูญเสียความเป็นตัวเอง
และอาจจะเริ่มพูดหรือทำอะไรร้ายๆ
ดังนั้น จงเข้มแข็งและเป็นตัวของตัวเอง...
ไม่มีใครทำอะไรกับจิตใจของเราได้
นอกจากเราจะรับมาเอง



เมื่อใดเห็นด้วยปัญญา
ว่าโลกนี้ไม่มีค่าอะไร
มากไปกว่าเศษหญ้าเศษไม้
เมื่อนั้นเขาย่อมไม่ปราถนาสิ่งใดๆ
นอกจาก...
"สิ่งที่ไม่มีการเกิดใหม่อีกต่อไป"
ดังนี้แล.



พระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ เป็นสิ่งประเสริฐ อันแสนมอัศจรรย์
ธรรมทั้งมวลนี้เป็นสิ่งซึ่งเกิดขึ้นจริง ภายใต้กฎแห่งธรรมชาติทั้งสิ้น
ธรรมพระพุทธองค์เป็นความจริง เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ
เป็นสิ่งที่เที่ยงแท้แน่นอน เป็นทางสว่าง ช่วยชี้ให้พ้นจากความทุกข์ ได้อย่างหมดสิ้นเชิง...



".....ชีวิตมีค่าทุกวัน.....
..... ทำน้อยได้น้อย ทำมากก็ได้มาก
สตินี่ทำได้ทุกระยะ รู้นี่ สติพร้อม ไม่มีทุกข์
เป็นบุญพร้อม เป็นปัญญาพร้อม จิตผ่องใส
จิตก้าวหน้าพร้อม จะไปมีปัญหาในชีวิตได้อย่างไร
ไม่ต้องถามว่าจะอยู่ไปทำไมทุกวันๆ ก็มันแจ่มแจ้งแล้วนี่
จิตอยู่ในพุทธธรรม อยู่ในแสงสว่าง จิตมุ่งสู่นิพพาน
ธรรมอะไรมันไม่สูงไปกว่านี้หรอก....."
....
หลวงปู่บุญฤทธิ์ ปณฺฑิโต