นวรัตน์ดอทคอม

#‎อานิสงส์สร้างสะพานและสร้างวิหารทาน‬

โดย พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง)

ผู้ถาม :- "การสร้างสะพาน สร้างถนน สร้างโรงเรียน โรงพยาบาลเป็นสาธารณะ กับการสร้างวิหาร สร้างโบสถ์ อย่างไหนมีอานิสงส์มากกว่ากันครับ...?"


หลวงพ่อ :- "พระพุทธเจ้าท่านว่าอย่างนี้...

การให้ทานแก่คนที่มีศีลไม่บริสุทธิ์ ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับให้ทานแก่ผู้ที่มีศีลบริสุทธิ์ครั้งหนึ่ง

การให้ทานแก่ท่านผู้มีศีลบริสุทธิ์ ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับให้ทานแก่พระโสดาปัตติมรรคครั้งหนึ่ง

การให้ทานแก่พระโสดาปัตติมรรค ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับให้ทานแก่พระโสดาปัตติผลครั้งหนึ่ง

การให้ทานแก่พระโสดาปัตติผล ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับให้ทานแก่พระสกิทาคามีมรรคครั้งหนึ่ง

การให้ทานแก่พระสกิทาคามีมรรค ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับให้ทานแก่พระสกิทาคามีผลครั้งหนึ่ง

การให้ทานแก่พระสกิทาคามีผล ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับให้ทานแก่พระอนาคามีมรรคครั้งหนึ่ง

การให้ทานแก่พระอนาคามีมรรค ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับให้ทานแก่พรอนาคามีผลครั้งหนึ่ง

การให้ทานแก่พระอนาคามีผล ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับให้ทานแก่พระอรหัตมรรคครั้งหนึ่ง

ถวายทานแก่พระอรหัตมรรค ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับถวายทานแก่พระอรหันต์ครั้งหนึ่ง

ถวายทานแก่พระอรหัตผล ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับถวายทานแก่พระปัจเจกพุทธเจ้าครั้งหนึ่ง

ถวายทานแก่พระปัจเจกพุทธเจ้า ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับถวายทานแก่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครั้งหนึ่ง

ถวายทานแก่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับถวายสังฆทานครั้งหนึ่ง

ถวายสังฆทาน ๑๐๐ ครั้ง มีผลไม่เท่ากับถวายวิหารทานครั้งหนึ่ง

ถ้าเทียบดู สร้างถนน สร้างศาลา สร้างวิหารการเปรียญ คนที่ใช้มีศีลขนาดไหน ก็เทียบเอานะ"

จากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๔ หน้า ๗๘-๗๙
พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง)





อย่าอยู่ด้วยตัณหา (อวิชชา)
ให้อยู่ด้วยปัญญา (วิชชา)

ดังนั้นก็ขอให้แบ่งความต้องการให้ดี ๆ ว่า ต้องการด้วยอวิชชากับต้องการด้วยวิชชา มันตรงข้ามกัน ต้องการด้วยวิชชาก็ไม่เป็นตัณหา


คำพูดจึงมีขึ้นมาว่า อย่ามีชีวิตอยู่ด้วยตัณหา จงมีชีวิตอยู่ด้วยการปราศจากตัณหา จะเป็นได้ไหม จำทำได้ไหม ไม่ต้องมีปัญหามีแต่สติปัญญาที่ถูกต้อง ซึ่งมิใช่ตัณหา มีชีวิตอยู่ได้ด้วยสติปัญญา อย่ามีชีวิตอยู่ด้วยตัณหา

ในภาษาบาลีเขามีคำกลาง ๆ ความต้องการที่กลาง ๆ นั้น เขาเรียกว่า สังกัปปะ ต้องการอย่างนี้มิใช่ตัณหา มันเป็นคำกลาง ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ดี มันมีคำประกอบว่า
สัมมาสังกัปปะ ต้องการอย่างถูกต้อง
มิจฉาสังกัปปะ ต้องการที่ไม่ถูกต้อง
คำว่าต้องการนี้มันมีว่า ถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง ถ้าไม่ถูกต้องก็เป็นตัณหา ถ้าถูกต้องก็เป็นสติปัญญา ในภาษาอังกฤษก็ต้องมีคำ ๆ นี้ที่ตรงกับสังกัปปะ มันเป็นคำกลาง ๆ ไปหาดูเถอะ ความต้องการมันเป็นกลาง ๆ ได้ไหม ถ้าต้องการด้วยอวิชชามันก็เป็นตัณหา ต้องการด้วยสติปัญญามันก็ไม่ใช่ตัณหา ระวังคำว่าต้องการให้ดี ๆ

พุทธทาสภิกขุ ...

ที่มา หนังสืออริยสัจสำหรับคนสมัยใหม่




อย่าอยู่ด้วยความหวัง ให้อยู่ด้วยสติปัญญา

มีอีกคำหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องกันอย่างมาก คือคำว่า hope ( ความหวัง ) ดูจะเป็นที่ยึดถือมากของฝรั่ง คนไทยไม่ค่อยจะยึดถือในคำว่า hope แต่ฝรั่งก็มาสอนให้คนไทยชอบคำว่า hope มาสอนเด็กๆ ให้มีความหวัง (hope) ระวังให้ดี คำว่า hope มันก็เป็นตัณหาก็ได้ มันเป็นสติปัญญาก็ได้ ถ้า hope ด้วยตัณหา ด้วยอวิชชา มันก็เป็นบ้า เด็ก ๆ ของเราก็ตายหมด และเป็นบ้าหมด คำว่า hope นี้ต้องระวังว่ามันอยู่ใต้อำนาจของตัณหาหรือมันอยู่ภายใต้อำนาจของสติปัญญา


ในที่สุดเราก็สรุปความได้ว่า ความต้องการด้วยอำนาจของอวิชชานี้เรียกว่าตัณหา แล้วก็เป็นทุกขสมุทัย ทำให้เกิดความทุกข์หรือทุกขสมุทยอริยสัจ คือความต้องการด้วยอวิชชาที่เรียกว่าตัณหา ตัณหาเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ เรื่องทุกขอริยสัจมีอย่างนี้

พุทธทาสภิกขุ....

ที่มา หนังสืออริยสัจสำหรับคนสมัยใหม่




ในภาษาคนธรรมดา คนเดินถนน ดับสังขารหมายถึงตาย อย่างนี้ไม่ถูกและก็ผิดอย่างยิ่ง ดับสังขารหมายถึงหยุดการปรุงแต่ง ไม่ต้องตาย ไม่ใช่การตาย ดับสังขารไม่ต้องตาย ไม่ต้องมีการตาย หมายถึงหยุดการปรุงแต่งโดยประการทั้งปวง นั่นแหละ คือดับสังขาร หมายถึงการหยุดการปรุงแต่งก็ไม่มีความทุกข์ นี่แหละสังขาร คือข้าศึกหรือเป็นตัวที่ทำให้เกิดความทุกข์ ของความหมายที่ 4 ในขันธ์ที่ 5


พุทธทาสภิกขุ ....

ที่มา หนังสืออริยสัจสำหรับคนสมัยใหม่