นวรัตน์ดอทคอม

"โลก"เป็นเพียงทางผ่าน สำหรับผู้มีบุญบารมี
มีปัญญา เพื่อใช้อาศัยสร้างบารมี สั่งสมบุญ
ให้เพิ่มพูนมากยิ่งขึ้น เพื่อมุ่งตรงต่อหนทาง
นิพพานเท่านั้น แม้ยังไม่ถึงผลของความดีที่
สร้างสมไว้จะนำไปแต่สุคติภูมิ



"แค่การคิดดีอย่างเดียวยังไม่พอ "

คิดดี ไม่ใช่ไม่ดี ดีมากเรยล่ะ
แต่แค่คิดยังไม่พอ ต้องแสดงความตั้งใจดี
ให้ปรากฏชัดด้วย กาย วาจา ใจ
ศีล คือตัวตรวจสติอย่างดี เป็นเกราะคุ้มภัยอย่างดี
จะมีสติได้ ต้องมีศีล
การสมาทาน ก็การปักธง แสดงความตั้งใจ ว่าฉันจะเดินไปให้ถึงเส้นชัย




อุปนิสัยของผู้ประพฤติธรรม นิสัยของผู้มีบุญคือ
นิสัยสันโดด มักน้อย เป็นมงคลชีวิต
สันตุตถี=สันโดด
มักน้อยในที่นี้ คือ ตามมีตามได้มีมากก็ยินดีตามมาก มีน้อยก็ยินดีตามน้อย ถือว่าดำเนินชีวิตมีมงคล


แสดงว่าใครที่มีความมักใหญ่ใฝ่สูง มักมาก ตรงข้ามกับ คำว่า มักน้อย
มันเป็นบ่เกิดความทุกข์ โลภมาก เมื่อมันไม่ได้ มันจึงเป็นทุกข์
แต่ปรารถนาอยากได้แต่พอมันไม่ได้ ก็แล้วไป ก็วางมันลงเสีย เฉยเสีย"อย่างนี้เขาเรียกไม่โลภ" แต่ถ้าใครไปผูกใจเจ็บ ว่าทำไมไม่ได้ อันนั้นถึงจัดว่า"เป็นโทษเป็นทุกข์"

‪#‎เมื่อโลภเกิด‬ แต่ไม่เกิดโทษ ให้ใช้ธรรมะตัวสันโดดไปสอนมัน ไปตัดความรู้สึกแบบนั้นทิ้ง




จัดอาหาร ล้วนชั้นเลิศ ถวายพระ

ต้องสละ ทั้งเวลาและ ทรัพย์สิน

หวังผลบุญ หนุนนำ ค้ำชีวิน


พระได้กิน ของดีกัน ทุกวันไป

พระแท้แท้ พ่อแม่เรา ที่อยู่บ้าน

ข้าวสักจาน เคยตักให้ ท่านไหม

ท่านกินอยู่ หลับนอน กันอย่างไร

แค่โทรไป วันละครั้ง ยังไม่มี

รีบเถอะครับ ทำบุญกับ พ่อแม่

ดีแน่แท้ ก่อนท่านตาย กลายเป็นผี

ผลบุญการ กตัญญู กตเวที

นั้นมากมี เหลือล้นพ้น ประมาณ

ต่อให้ตัก บาตรพระ เป็นล้านครั้ง

สร้างโบสถ์หลัง ใหญ่โต มหาศาล

ผลบุญไม่ เทียบเท่า ข้าวหนึ่งจาน

ที่เราท่าน ป้อนพ่อแม่ แค่ครั้งเดียว"



มนุษย์ มีทางไป
7 ทาง คือ

ทางที่ 1. ไปพระนิพพาน
ด้วยกำลังของ วิปัสสนาฌาน!


ทางที่ 2. ไปชั้นพรหม
ด้วยกำลังของ สมถภาวนา!

ทางที่ 3. ไปสวรรค์
ด้วยกำลังของ หิริโอตตัปปะ
คือ เกรงกลัวและละอายต่อบาป!

ทางที่ 4. กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ ด้วยกำลังของ ศีล 5!

ทางที่ 5. ไปเกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน
ด้วยกำลังของ ความหลง!

ทางที่ 6. ไปเป็นเปรตและอสูรกาย
ด้วยกำลังของ โลภะ คือความโลภ!

ทางที่ 7. ไปเกิดเป็นสัตว์นรก
ด้วยกำลังของ โทสะคือความโกรธ!