ถ้าภาวนาไม่เป็น ให้เน้นศีล
เสาร์ 14 ก.พ. 2009 10:27 pm
ละครที่ชอบที่สุดคือรามเกียรติ์ มันไปได้คติตรงที่ว่า ตอนที่พระรามหักคันศรพระศิวะ พระปิตุลาบำเพ็ญตบะอยู่บนยอดเขามเหธรจนสำเร็จอิทธิฤทธิ์ล่องหนหายตัวได้ พอได้ยินเสียงคันศรหักก็เหาะมาทางอากาศ
"มันมาบังอาจพังคันศรพระศิวะที่ข้าบูชาอยู่ คนนั้นมันจะต้องตายลูกเดียว"
วาทะของผู้ปฏิบัติโดยมีศีลเป็นเครื่องประกันความปลอดภัยจะไม่มีอย่างนี้ เพราะฉะนั้นสมาธินี่ใครจะเก่งแค่ไหนเชิญเก่งไปเถอะ ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ไม่มีทางจะรอดพ้นจากกองทุกข์ ไม่พ้นจากนรกเสียด้วยซ้ำ
เพราะฉะนั้นใครจะว่าเราได้หรือไม่ได้ ภาวนาเป็นหรือไม่เป็น ขอให้ยึดศีล ๕ เป็นหลัก พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ที่ตรงไหน ? อยู่ที่เรามีสติรู้จิตอยู่ตลอดเวลา จิตที่มีสติสัมปชัญญะมันก็รู้ตัวอยู่ แล้วมันก็เตรียมพร้อมอยู่ มันตื่นอยู่ตลอดเวลา พร้อมที่จะรับสถานการณ์ตลอดเวลา มันจะไม่หันหลังให้ เมื่อเป็นเช่นนั้น มันก็แช่มชื่น ...เบิกบาน... แจ่มใส... เป็นพุทโธ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
ในเมืองไทยมีนักภาวนาเก่ง ๆ แต่แก้ปัญหาไม่ได้ เพราะอะไร ? เพราะนักภาวนามันทุศีล มาสมาทานศีล ๘ แล้วกินนมตอนเย็น พระภิกษุสงฆ์บวชเข้ามาแล้วจับเงินจับทองใช้เอง ในเมื่อมาละเมิดศีลสิกขาบทในพระปาฏิโมกข์นี่ มันก็กลายเป็นคนทุศีล
สมาธินี่ไม่จำเป็นต้องมีศีล แต่ต้องอาศัยสัจจะ ลองว่าฉันจะนั่งให้ได้ ๑๐ ชั่วโมง มันก็ได้สมาธิได้ฌานเหมือนกัน แต่สมาธิ-ฌานที่ไม่หลักประกันความปลอดภัยคือศีล สามารถประทุษร้ายคนอื่นได้...
เพราะฉะนั้นใครจะว่าอย่างไรก็ตาม ให้เราดูจิตดูใจของเรา เราปฏิบัติอย่างนี้จิตของเราสงบไหม ? เราได้ความสุขจากการปฏิบัตินั้นไหม ? สิ่งที่เป็นบาปทั้งหลายเราเลิกละได้ไหม ?
ดูกันที่ตรงนี้
ไม่ต้องไปเที่ยวดูเมืองฟ้าเมืองสวรรค์ที่ไหนหรอก...
พระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย)
วัดป่าสาลวัน ต.ในเมือง อ.เมือง จ.นครราชสีมา
"มันมาบังอาจพังคันศรพระศิวะที่ข้าบูชาอยู่ คนนั้นมันจะต้องตายลูกเดียว"
วาทะของผู้ปฏิบัติโดยมีศีลเป็นเครื่องประกันความปลอดภัยจะไม่มีอย่างนี้ เพราะฉะนั้นสมาธินี่ใครจะเก่งแค่ไหนเชิญเก่งไปเถอะ ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์ไม่มีทางจะรอดพ้นจากกองทุกข์ ไม่พ้นจากนรกเสียด้วยซ้ำ
เพราะฉะนั้นใครจะว่าเราได้หรือไม่ได้ ภาวนาเป็นหรือไม่เป็น ขอให้ยึดศีล ๕ เป็นหลัก พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ที่ตรงไหน ? อยู่ที่เรามีสติรู้จิตอยู่ตลอดเวลา จิตที่มีสติสัมปชัญญะมันก็รู้ตัวอยู่ แล้วมันก็เตรียมพร้อมอยู่ มันตื่นอยู่ตลอดเวลา พร้อมที่จะรับสถานการณ์ตลอดเวลา มันจะไม่หันหลังให้ เมื่อเป็นเช่นนั้น มันก็แช่มชื่น ...เบิกบาน... แจ่มใส... เป็นพุทโธ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
ในเมืองไทยมีนักภาวนาเก่ง ๆ แต่แก้ปัญหาไม่ได้ เพราะอะไร ? เพราะนักภาวนามันทุศีล มาสมาทานศีล ๘ แล้วกินนมตอนเย็น พระภิกษุสงฆ์บวชเข้ามาแล้วจับเงินจับทองใช้เอง ในเมื่อมาละเมิดศีลสิกขาบทในพระปาฏิโมกข์นี่ มันก็กลายเป็นคนทุศีล
สมาธินี่ไม่จำเป็นต้องมีศีล แต่ต้องอาศัยสัจจะ ลองว่าฉันจะนั่งให้ได้ ๑๐ ชั่วโมง มันก็ได้สมาธิได้ฌานเหมือนกัน แต่สมาธิ-ฌานที่ไม่หลักประกันความปลอดภัยคือศีล สามารถประทุษร้ายคนอื่นได้...
เพราะฉะนั้นใครจะว่าอย่างไรก็ตาม ให้เราดูจิตดูใจของเรา เราปฏิบัติอย่างนี้จิตของเราสงบไหม ? เราได้ความสุขจากการปฏิบัตินั้นไหม ? สิ่งที่เป็นบาปทั้งหลายเราเลิกละได้ไหม ?
ดูกันที่ตรงนี้
ไม่ต้องไปเที่ยวดูเมืองฟ้าเมืองสวรรค์ที่ไหนหรอก...
- ฐานิโย 7re1.jpg (32.78 KiB) เปิดดู 938 ครั้ง
พระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย)
วัดป่าสาลวัน ต.ในเมือง อ.เมือง จ.นครราชสีมา
Re: ถ้าภาวนาไม่เป็น ให้เน้นศีล
จันทร์ 16 ก.พ. 2009 10:13 pm
สา...............ธุ
แล้วหนูจะทำตามเจ้าค่ะ
มีคำถามนิดนึงเรื่องการจับเงินเจ้า
คือเหรียญ 1 บาท ที่ห่อด้วยริบบิ้นอย่างสวยงาม(แต่มองไม่เห็นเหรียญนะคะแต่ก็ทราบว่าเป็นเงิน)
หรือพลาสติก ไว้โปรยให้ทาน
แก่หมู่คณะ หน้าโบสถ์ หรือโปรยในงานพิธีต่างๆ อย่างนี้ เป็นอาบัติไหมคะ
ขอบคุณจ๊าดนักๆเจ้า
แล้วหนูจะทำตามเจ้าค่ะ
มีคำถามนิดนึงเรื่องการจับเงินเจ้า
คือเหรียญ 1 บาท ที่ห่อด้วยริบบิ้นอย่างสวยงาม(แต่มองไม่เห็นเหรียญนะคะแต่ก็ทราบว่าเป็นเงิน)
หรือพลาสติก ไว้โปรยให้ทาน
แก่หมู่คณะ หน้าโบสถ์ หรือโปรยในงานพิธีต่างๆ อย่างนี้ เป็นอาบัติไหมคะ
ขอบคุณจ๊าดนักๆเจ้า
Re: ถ้าภาวนาไม่เป็น ให้เน้นศีล
จันทร์ 16 ก.พ. 2009 10:32 pm
ถ้าพูดกันตามหลัก เพียงศีลสิบของสามเณรในข้อที่สิบก็ห้ามแล้วครับ
ชาตะรูปะ ระชะตะ ปฏิคคะหะนา เวระมณี... คือให้เว้นเสียจากการจับเงินและทอง
องค์ของศีลมิได้มุ่งยกเว้นว่าจะจับเพราะเหตุใด วัตถุประสงค์ใด ดั้งนั้นเมื่อจับต้อง ก็เป็นอันว่าต้องอาบัติแล้วในทันทีที่จับ
แต่เรื่องของบาป ก็ต้องอยู่ที่เจตนาแล้วครับว่าจับเพราะอะไร ? เพื่ออะไร ?
ครูบาอาจารย์บางรูปท่านจับเงิน ต้องอาบัติ แต่ไม่ต้องบาป เพราะท่านจับเฉย ๆ จริง ๆ จับสงเคราะห์จริง ๆ
แต่พระบางรูปวางท่าเคร่งเงินไม่จับ ท่านก็ไม่ต้องอาบัติครับ แต่ท่านได้บาปทางใจก็มีอยู่ เพราะท่านเพ่งเล็งแต่ว่า จะแสดงท่าทางไม่จับเงินเพื่อให้โยมศรัทธา เมื่อโยมศรัทธาเชื่อถือเสียอย่างแล้ว ลาภสักการะต่าง ๆ ก็จะไหลเข้ามาเป็นอันมาก นี่เรียกว่าเกิดบาปแล้วที่จิตครับ เพราะอะไรน่ะหรือ ?
เพราะกายไม่จับเงิน แต่จิตจับทั้งวันเลยครับ
ชาตะรูปะ ระชะตะ ปฏิคคะหะนา เวระมณี... คือให้เว้นเสียจากการจับเงินและทอง
องค์ของศีลมิได้มุ่งยกเว้นว่าจะจับเพราะเหตุใด วัตถุประสงค์ใด ดั้งนั้นเมื่อจับต้อง ก็เป็นอันว่าต้องอาบัติแล้วในทันทีที่จับ
แต่เรื่องของบาป ก็ต้องอยู่ที่เจตนาแล้วครับว่าจับเพราะอะไร ? เพื่ออะไร ?
ครูบาอาจารย์บางรูปท่านจับเงิน ต้องอาบัติ แต่ไม่ต้องบาป เพราะท่านจับเฉย ๆ จริง ๆ จับสงเคราะห์จริง ๆ
แต่พระบางรูปวางท่าเคร่งเงินไม่จับ ท่านก็ไม่ต้องอาบัติครับ แต่ท่านได้บาปทางใจก็มีอยู่ เพราะท่านเพ่งเล็งแต่ว่า จะแสดงท่าทางไม่จับเงินเพื่อให้โยมศรัทธา เมื่อโยมศรัทธาเชื่อถือเสียอย่างแล้ว ลาภสักการะต่าง ๆ ก็จะไหลเข้ามาเป็นอันมาก นี่เรียกว่าเกิดบาปแล้วที่จิตครับ เพราะอะไรน่ะหรือ ?
เพราะกายไม่จับเงิน แต่จิตจับทั้งวันเลยครับ