ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 14 ก.ย. 2008 6:00 am
โพสต์: 6586
|
เมื่อตอนที่ข้าพเจ้าได้ไปกราบหลวงปู่ดู่ในระยะแรก ๆ นั้น ท่านได้เมตตาสอนข้าพเจ้าโดยเน้นหนักในเรื่องของการปฎิบัติภาวนา มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อข้าพเจ้ากลับมาจากวัดสะแกในตอนกลางคืนแล้วปฏิบัติสมาธิ ขณะที่นั่งอยู่นั้นได้เห็นหลวงปู่ดู่มาหาในท่ายืน ข้าพเจ้ารู้สึกดีใจมาก พอออกจากสมาธิแล้ว ก็รีบเข้านอนเพื่อที่จะให้ถึงตอนเช้าเร็ว ๆ
วันรุ่งขึ้นรีบขับรถยนต์จากกรุงเทพฯ ตรงไปวัดสะแก ไปกราบหลวงปู่ด้วยจิตใจที่ปีติมาก เมื่อไปถึงก็กราบเรียนถึงการทำสมาธิแล้วได้เห็นหลวงปู่มาในสมาธิด้วยความดีใจ ท่านฟังจบแล้วก็มองหน้าข้าพเจ้าและถามขึ้นด้วยความเมตตาว่า…
“ใช่ข้าหรือ ? เป็นหลวงปู่ทวดมั้ง”
ข้าพเจ้าก็ตกใจเลยไม่ได้พูดอะไรต่ออีก เนื่องจากกลัวว่าตัวเราเข้าใจผิด สักพักเมื่อท่านเห็นข้าพเจ้าเงียบไป ท่านได้เมตตาพูดขึ้นว่า
“แกจำไว้นะว่าถ้าเป็นข้า จะต้องมีผีเสื้ออยู่ที่มือ”
เมื่อท่านเห็นข้าพเจ้ายิ้มออกก็เมตตาพูดต่อว่า...
“บ้านแกจิ้งจกเยอะนัก”
ข้าพเจ้าจึงยิ้มด้วยความที่สุดแสนจะดีใจแล้วก้มกราบด้วยความซาบซึ้งที่ท่านเมตตาข้าพเจ้าถึงเพียงนี้ ท่านกรุณาสั่งสอนให้ข้าพเจ้าเป็นคนละเอียด เพื่อที่ข้าพเจ้าจะได้มีความสุขุมแยบคายในการใช้ปัญญาปฎิบัติธรรม และถ้าไม่ใช่ท่านไปที่บ้านของข้าพเจ้าจริง ๆ แล้วไซร้ ท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าบ้านของข้าพเจ้าจิ้งจกเยอะ เพราะที่บ้านจิ้งจกเยอะจริง ๆ
_________________
ถ้าเราไม่อยากได้อะไรจากใคร ก็จะไม่มีอะไรให้หมางใจกัน
|
|
เข้าสู่ระบบ 
สมัครสมาชิก
FAQ 
