ลงทะเบียนเมื่อ: อาทิตย์ 14 ก.ย. 2008 6:00 am
โพสต์: 6586
|
“อย่างเราทั้งหลายนี้ยังไม่เคยบำเพ็ญธรรม ก็ต้องตะเกียกตะกาย ว่าจะทำบุญให้ทานทั้งตระหนี่ถี่เหนียว มีเงิน ๕ บาทแย่งกันวันยังค่ำที่จะเอาไปทำบุญให้ทานสักสิบสลึงนี้แย่งกัน แย่งกันบางทีสู้กิเลสตัวตระหนี่ถี่เหนียวไม่ได้ มันเอาไปกินหมดทั้ง ๕ บาทหายไปไหนไม่รู้ แต่จะเอาไปทำบุญให้ทานนี้ ๕ บาทนี้แย่งกันสิบสลึง สุดท้ายอย่างมากก็ได้สิบสลึง นี่เวลาฝึกหัดทำคุณงามความดีเบื้องต้น มันฝืดมันเคืองมันมืดมันดำมันไม่อยากให้ทาน การเสียสละเพื่อทำบุญให้ทานเหมือนจะเอาไปทิ้งลงเหวลงบ่อ แต่เวลาให้กิเลสไปกลืนนั้นมีเท่าไรหมด ๆ เกลี้ยงหมด ในกระเป๋าไม่มีแล้วยังจะหามาอีก ๆ ไม่มีคำว่าเสียดายถ้าเป็นเรื่องของกิเลสพาเอาไปใช้ไปถลุง
อำนาจของกิเลสมันมากเป็นอย่างนั้น ทีนี้เราต่อสู้กับมันเรื่อย ๆ มันไม่อยากให้ทานเราให้ทาน เอา สู้กันไป ๆ ต่อไปการให้ทานก็มีกำลังขึ้นมา การเสาะแสวงหาบุญมีขึ้นมา การเสียสละเริ่มขึ้น ๆ ต่อไปวันหนึ่ง ๆ ไม่ได้ทำบุญให้ทานอยู่ไม่ได้ มันขัดมันข้องในจิตในใจเพราะอำนาจแห่งทานเตือนให้เรารู้เนื้อรู้ตัว วันไหนไม่ได้ให้ทานวันนั้นรู้สึกไม่สบาย เช่น เราเคยใส่บาตรวันละองค์ ๆ กี่องค์ก็ตาม ขาดวันนั้นไปรู้สึกเสียอกเสียใจ นี่คืออำนาจแห่งทานเตือนแล้ว ๆ ครั้นต่อมาก็แข็งกล้าขึ้นเป็นลำดับ ๆ ทีนี้วันหนึ่งไม่ได้ให้ทานอยู่ไม่ได้ เป็นอย่างนี้แหละ แล้วเรื่อย ๆ ไป”
พระธรรมวิสุทธิมงคล (บัว ญาณสัมปันโน)
วัดป่าบ้านตาด ต.บ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี
_________________
ถ้าเราไม่อยากได้อะไรจากใคร ก็จะไม่มีอะไรให้หมางใจกัน
|
|
เข้าสู่ระบบ 
สมัครสมาชิก
FAQ 
