นวรัตน์ดอทคอม

สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆตน ทำกรรมใดไว้ก็ย่อมได้รับผลของกรรมนั้น แต่กรรม

มีหลายอย่างหลายประเภท โดยตรงผู้ที่อายุสั้นเพราะกรรมที่ฆ่าสัตว์ให้ผลตัดรอนให้มี

อายุสั้น ส่วนเรื่องหนีมาเกิดนั้น ไม่มีใครหนีเพราะธรรมทำหน้าที่จัดสรรให้เกิดเป็นอย่าง

นั้น ไม่มีใครจะหนีหรือมีเราไปหนีมาเกิดเป็นแบบนั้นได้ ไม่มีใครบังคับบัญชาได้ครับ ผู้

ที่เกิดมา ขณะที่เกิดเป็นผลของกรรมแล้ว ขณะที่เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น รู้รส รู้สิ่งที่กระทบ

สัมผัสเป็นผลของกรรมเช่นกัน ไมได้หมายความว่าเมื่ออายุสั้นจะชดใช้กรรมเพียงเท่านี้

แล้วก็จบ แต่ตราบใดที่ยังมีเหตุให้เกิดคือกิเลสที่มีอยู่ก็ยังต้องเกิด ตายจากชาติปัจจุบัน

ก็ยังเกิดอยู่ร่ำไปตราบใดที่ยังไม่ได้ดับเหตุของการเกิดคือกิเลสครับ ก็ต้องรับผลของ

กรรมและทำเหตุใหม่ให้ได้รับผลของกรรมดีไม่ดีต่อไป ไม่มีที่สิ้นสุด

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้าที่ 495

๑๐. สัพพลหุสสูตร

[๑๓๐] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปาณาติบาตอันบุคคลเสพแล้ว

เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ใน

กำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งปาณาติบาตอย่างเบา

ที่สุด ย่อมยังความเป็นผู้มีอายุน้อยให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อทินนาทานอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว

กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์

ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งอทินนาทานอย่างเบาที่สุด ย่อม

ยังความพินาศแห่งโภคะให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์.

ฯลฯ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอัน

บุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำไห้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็น

ไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งการดื่ม

สุราและเมรัยอย่างเบาที่สุด ย่อมยังความเป็นบ้าให้เป็นไปแก่

ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์.

จบ สัพพลหุสสูตรที่ ๑๐

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 215

ชีวิตถูกชรานำเข้าไปใกล้ความมีอายุ

สั้น ผู้ที่ถูกชรานำเข้าไปใกล้แล้ว ย่อมไม่

มีที่ต้านทาน เมื่อบุคคลเล็งเห็นภัยในความ

ตายนี้ ควรทำบุญทั้งหลายอันนำความสุข

มาให้ ความสำรวมทางกาย ทางวาจา และ

ทางใจ ในโลกนี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความสุข

ไว้ผู้ที่ละโลกนี้ไปแล้ว ผู้ซึ่งสร้างสมบุญ

ไว้แต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่.

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 511

ข้อความบางตอนจาก อัยยิกาสูตร

สัตว์ทั้งปวงจักตาย เพราะชีวิตมี

ความตายเป็นที่สุด สัตว์ทั้งหลายจักไปตาม

กรรม เข้าถึงผลแห่งบุญและบาป คือผู้มี

กรรมเป็นบาป จักไปสู่นรก ส่วนผู้มีกรรม

เป็นบุญ จักไปสู่สุคติ.

เพราะฉะนั้น เมื่อสั่งสมกรรมอันมี

ผลในภายหน้าพึงทำแต่กรรมงามนี้ บุญ

ทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย

ในปรโลก.


พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจกนิบาต เล่มที่ 36 หน้าที่ 267

๖. ทุติยอนายุสสสูตร

ว่าด้วยธรรมเป็นเหตุให้อายุสั้น และอายุยืน

[๑๒๖] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ธรรม ๕ ประการนี้แล เป็นเหตุให้อายุสั้น ๕ ประการเป็นไฉน คือ

บุคคลย่อมไม่กระทำความสบายแก่ตนเอง ๑

ไม่รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย ๑

บริโภคสิ่งที่ย่อยยาก ๑

เป็นคนทุศีล ๑

มีมิตรเลวทราม ๑

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ธรรม ๕ ประการนี้แล เป็นเหตุให้อายุสั้น



ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ธรรม ๕ ประการนี้ เป็นเหตุให้อายุยืน ๕ ประการเป็นไฉน คือ

บุคคลย่อมเป็นผู้ทำความสบายแก่ตนเอง ๑

รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย ๑

บริโภคสิ่งที่ย่อยง่าย ๑

เป็นผู้มีศีล ๑

มีมิตรดีงาม ๑

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ธรรม ๕ ประการนี้แล เป็นเหตุให้อายุยืน

จบทุติยอนายุสสสูตรที่ ๖

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๕ - หน้าที่ 879

๙. มหาธัมมปาลชาดก

ว่าด้วยเหตุที่ไม่ตายในวัยหนุ่ม

[๑๔๑๐] อะไรเป็นวัตรของท่าน อะไรเป็นพรหม-

จรรย์ของท่าน การที่คนหนุ่ม ๆ ไม่ตายนี้ เป็น

ผลแห่งกรรมอะไรที่ท่านประพฤติดีแล้วดูก่อน

พราหมณ์ ขอท่านจงบอกเนื้อความนี้แก่เรา

เหตุไรหนอ คนหนุ่ม ๆ ของพวกท่านจึงไม่

ตาย.

[๑๔๑๑] พวกเราประพฤติธรรม ไม่กล่าวมุสา

งดเว้นธรรมชั่ว งดเว้นธรรมอันไม่ประเสริฐ

ทั้งหมด เพราะเหตุนั้นแหละ คนหนุ่ม ๆ ของ

พวกเราจึงไม่ตาย.
๑๔๑๒] พวกเราฟังธรรมของอสัตบุรุษและของ

สัตบุรุษแล้ว เราไม่ชอบใจธรรมของอสัตบุรุษ

เลย ละอสัตบุรุษเสีย ไม่ละสัตบุรุษ เพราะเหตุ

นั้นแหละ คนหนุ่ม ๆ ของพวกเราจึงไม่ตาย.

[๑๔๑๓] ก่อนที่เริ่มจะให้ทาน พวกเราเป็นผู้ตั้งใจ

ดี แม้กำลังให้ก็มีใจผ่องแผ้ว ครั้นให้แล้วก็

ไม่เดือดร้อนภายหลัง เพราะเหตุนั้นแหละ คน

หนุ่ม ๆ ของพวกเราจึงไม่ตาย.

[๑๔๑๔] พวกเราเลี้ยงดูสมณะ พราหมณ์ คน

เดินทาง วณิพก ยาจก และคนขัดสนทั้งหลาย

ให้อิ่มหนำสำราญด้วยข้าวน้ำ เพราะเหตุนั้น

แหละ คนหนุ่ม ๆ ของพวกเราจึงไม่ตาย.

[๑๔๑๕] พวกเราไม่นอกใจภรรยา ถึงภรรยาก็ไม่

นอกใจพวกเรา พวกเราประพฤติพรหมจรรย์

นอกจากภรรยาของตน เพราะเหตุนั้นแหละ

คนหนุ่ม ๆ ของพวกเราจึงไม่ตาย.

[๑๔๑๖] พวกเราทั้งหมดงดเว้นจากการสัตว์

งดเว้นสิ่งของที่เขาไม่ให้ในโลก ไม่ดื่มของเมา

ไม่กล่าวปด เพราะเหตุนั้นแหละ คนหนุ่ม ๆ

ของพวกเราจึงไม่ตาย.

[๑๔๑๗] บุตรที่เกิดในภรรยาผู้มีศีลดีเหล่านั้น เป็น

ผู้ฉลาด มีปัญญา เป็นพหูสูต เรียนจบไตรเพท

เพราะเหตุนั้นแหละ คนหนุ่ม ๆ ของพวกเรา

จึงไม่ตาย.

[๑๔๑๘] มารดาบิดา พี่น้องหญิงชาย บุตร ภรรยา

และเราทุกคนประพฤติธรรมมุ่งประโยชน์ใน

โลกหน้า เพราะเหตุนั้นแหละ คนหนุ่ม ๆ

ของพวกเราจึงไม่ตาย.

[๑๔๑๙] ทาสทาสี คนที่อาศัยเลี้ยงชีวิต คนรับใช้

คนทำงานทั้งหมด ล้วนแต่ประพฤติธรรมมุ่ง

ประโยชน์ในโลกหน้า เพราะเหตุนั้นแหละ

คนหนุ่ม ๆ ของพวกเราจึงไม่ตาย

๑๔๒๐] ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ธรรม

บุคคลประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ นี้

เป็นอานิสงส์ ในธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ผู้

ประพฤติธรรมย่อมไม่ไปสู่ทุคติ.

[๑๔๒๑] ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

เหมือนร่มใหญ่ในฤดูฝน ฉะนั้น ธรรมปาละ-

บุตรของเรา อันธรรมคุ้มครองแล้ว กระดูกที่

ท่านนำเอามานี้ เป็นกระดูกสัตว์อื่น บุตรของ

เรายังมีความสุข.

จบ มหาธัมมปาลชาดกที่ ๙

เอาบุญมาฝากได้ถวายสังฆทาน เจริญวิปัสสนา ให้ธรรมะเป็นทาน

และได้เก็บขยะที่วัด

เห็นป้ายบอกทางล้มก็รีบยกขึ้นมาตั้งไว้และก็ซ้อมแซมป้านบอกทางนั้นด้วย

ได้ถวายเงินเพื่อสร้างเรือนไทยที่จะเป็นที่ปฏิบัติธรรมด้วย

และได้ให้อาหารแก่คนยากไร้ตามริมถนน และได้

ไปปฏิบัติธรรมมา 3 วัน ด้วยขอให้อนุโมทนาด้วย

สาธุ...อนุโมทนาด้วยค่ะ...