วาระสุดท้ายของแม่อา
อาทิตย์ 26 ก.ค. 2009 8:52 pm
แม่อาหลวงพ่อสวดมนต์ไม่เป็น ฟังเทศน์ก็ไม่รู้เรื่อง ก็มาบ่นว่า
“เกิดมาชาตินี้ทำไมโง่หนักหนา”
“มันโง่อย่างไร”
“จะไม่ให้โง่อย่างไร สวดมนต์ก็ไม่เป็น ฟังเทศน์ก็ไม่รู้เรื่อง”
หลวงพ่อถามว่า สวดพุทโธเป็นไหม ?
ตอบว่า เป็น
ถ้าอย่างงั้นสวดพุทโธ ๆ ๆ สวดทุกลมหายใจ ไม่ต้องเลือกกาลเลือกเวลา สวดตลอดไป
แกสวดไปสวดมา วันหนึ่งบุกขึ้นมาหาหลวงพ่อตั้งแต่ตี ๔ หลวงพ่อก็ถามว่า
“เอ้าแม่ ขึ้นมาทำไมค่ำมืด มาคนหนึ่งคนเดียวมันผิดวินัยพระนะ”
“โอ๊ย ! มันทนไม่ไหว”
“ทำไมมันจึงทนไม่ไหว”
แกก็ตอบว่า “ทำไมใจคนมันจึงลุกเป็นไฟได้”
หลวงพ่อก็รู้ทันทีว่าแกสวดมนต์ไม่หยุดแล้วจิตแกเป็นสมาธิ หลวงพ่อก็ถามว่า
“มันลุกเป็นไฟแล้วมันร้อนหรือมันเย็น”
แกบอกว่า
“มันเย็นสบาย หาความสุขใดมาเปรียบเทียบไม่ได้เลย”
“ถ้าหากว่ามันไม่ร้อน ก็ให้มันลุกอยู่อย่างนั้นแหละ”
“เดี๋ยวนี้มันก็ยังลุกอยู่นะ ยังไม่ดับเลย”
“เอ้า ! ให้มันลุกไป”
จนกระทั่งวาระสุดท้ายก่อนที่แกจะตาย เรากำลังจัดงานวันบูรพาจารย์ (งานบุษบก) หลวงพ่อไปเยี่ยม แกกำลังนอนป่วยอยู่ ถามแกว่า
“พระสวดมนต์ได้ยินไหม”
“ได้ยิน”
“พระเทศน์ได้ยินไหม”
“ได้ยิน”
“เข้าใจไหม”
“เข้าใจอยู่แต่มันพูดไม่ถูก รู้หมดแต่มันพูดไม่ถูก”
“เดี๋ยวนี้มันยังลุกเป็นไฟอยู่ไหม”
“เดี๋ยวนี้มันยิ่งลุกแรง มันไม่ได้ไปไหน”
หลวงพ่อถามว่า
“แม่พิจารณาอายุขัยตัวเองหรือยังว่ามันหมดหรือยัง”
“มันหมดแต่นานแล้ว คอยฟังคำสั่งอยู่เท่านั้นเอง”
“อ้าว..จะให้ฉันสั่งให้ตายงั้นหรือ”
“ก็อย่างนั้นชิ ใครเป็นผู้รับผิดชอบคนนั้นต้องสั่ง”
“เอ้า! ถ้างั้นฉันสั่งล่ะ แต่ไม่ใช่วันนี้นะให้งานมันเสร็จก่อนแล้วค่อยไป”
พอดีงานเราเสร็จคืนวันที่ ๓ วันที่ ๔ ตื่นเช้ามาแกก็ไป (สิ้นอายุ)
พระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย)
วัดป่าสาลวัน ต.ในเมือง อ.เมือง จ.นครราชสีมา
“เกิดมาชาตินี้ทำไมโง่หนักหนา”
“มันโง่อย่างไร”
“จะไม่ให้โง่อย่างไร สวดมนต์ก็ไม่เป็น ฟังเทศน์ก็ไม่รู้เรื่อง”
หลวงพ่อถามว่า สวดพุทโธเป็นไหม ?
ตอบว่า เป็น
ถ้าอย่างงั้นสวดพุทโธ ๆ ๆ สวดทุกลมหายใจ ไม่ต้องเลือกกาลเลือกเวลา สวดตลอดไป
แกสวดไปสวดมา วันหนึ่งบุกขึ้นมาหาหลวงพ่อตั้งแต่ตี ๔ หลวงพ่อก็ถามว่า
“เอ้าแม่ ขึ้นมาทำไมค่ำมืด มาคนหนึ่งคนเดียวมันผิดวินัยพระนะ”
“โอ๊ย ! มันทนไม่ไหว”
“ทำไมมันจึงทนไม่ไหว”
แกก็ตอบว่า “ทำไมใจคนมันจึงลุกเป็นไฟได้”
หลวงพ่อก็รู้ทันทีว่าแกสวดมนต์ไม่หยุดแล้วจิตแกเป็นสมาธิ หลวงพ่อก็ถามว่า
“มันลุกเป็นไฟแล้วมันร้อนหรือมันเย็น”
แกบอกว่า
“มันเย็นสบาย หาความสุขใดมาเปรียบเทียบไม่ได้เลย”
“ถ้าหากว่ามันไม่ร้อน ก็ให้มันลุกอยู่อย่างนั้นแหละ”
“เดี๋ยวนี้มันก็ยังลุกอยู่นะ ยังไม่ดับเลย”
“เอ้า ! ให้มันลุกไป”
จนกระทั่งวาระสุดท้ายก่อนที่แกจะตาย เรากำลังจัดงานวันบูรพาจารย์ (งานบุษบก) หลวงพ่อไปเยี่ยม แกกำลังนอนป่วยอยู่ ถามแกว่า
“พระสวดมนต์ได้ยินไหม”
“ได้ยิน”
“พระเทศน์ได้ยินไหม”
“ได้ยิน”
“เข้าใจไหม”
“เข้าใจอยู่แต่มันพูดไม่ถูก รู้หมดแต่มันพูดไม่ถูก”
“เดี๋ยวนี้มันยังลุกเป็นไฟอยู่ไหม”
“เดี๋ยวนี้มันยิ่งลุกแรง มันไม่ได้ไปไหน”
หลวงพ่อถามว่า
“แม่พิจารณาอายุขัยตัวเองหรือยังว่ามันหมดหรือยัง”
“มันหมดแต่นานแล้ว คอยฟังคำสั่งอยู่เท่านั้นเอง”
“อ้าว..จะให้ฉันสั่งให้ตายงั้นหรือ”
“ก็อย่างนั้นชิ ใครเป็นผู้รับผิดชอบคนนั้นต้องสั่ง”
“เอ้า! ถ้างั้นฉันสั่งล่ะ แต่ไม่ใช่วันนี้นะให้งานมันเสร็จก่อนแล้วค่อยไป”
พอดีงานเราเสร็จคืนวันที่ ๓ วันที่ ๔ ตื่นเช้ามาแกก็ไป (สิ้นอายุ)
- ฐานิโย 2re2.jpg (32.3 KiB) เปิดดู 1016 ครั้ง
พระราชสังวรญาณ (พุธ ฐานิโย)
วัดป่าสาลวัน ต.ในเมือง อ.เมือง จ.นครราชสีมา
Re: วาระสุดท้ายของแม่อา
จันทร์ 27 ก.ค. 2009 11:42 am
ขอบพระคุณคร้าบบบ
Re: วาระสุดท้ายของแม่อา
พุธ 29 ก.ค. 2009 10:39 am
นี่แหนะครับอานิสงค์ของการไม่รู้แบบบริสุทธิ์ ได้แล้วได้เลย สุขกายสบายใจ
ไม่เหมือนผม"ดีชั่วรู้หมดแต่อดไม่ได้"นี่สิ
ขอบพระคุณท่านอ.รณธรรม ครับ.
ไม่เหมือนผม"ดีชั่วรู้หมดแต่อดไม่ได้"นี่สิ
ขอบพระคุณท่านอ.รณธรรม ครับ.
Re: วาระสุดท้ายของแม่อา
พฤหัสฯ. 30 ก.ค. 2009 2:02 am
เยี่ยมครับ ขอบพระคุณครั่บ
Re: วาระสุดท้ายของแม่อา
เสาร์ 01 ส.ค. 2009 11:15 am
ขออนุโมทนา ทุกประการครับ