นวรัตน์ดอทคอม

“ความทุกข์สอนธรรม
แต่ความสุขความสบาย
เป็นเครื่องบังธรรม
อย่ากลัวทุกข์ เพราะทุกข์
เป็นครูสอนธรรมที่ยอดเยี่ยม!”

หลวงปู่หา สุภโร






“ทำกรรมใดไว้ย่อมต้องได้รับผล
ของกรรมนั้น ตั้งใจให้มั่นให้เป็นสัจจะว่า
จะไม่ทำอีก ที่ทำแล้วได้ชดใช้แล้ว
ก็จะจบสิ้น ชีวิตมีวันได้เป็นสุขแน่นอน”
...
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า
กรมหลวงวชิรญาณสังวร





“เดินจงกรม นั่งสมาธิ ไม่ใช่ธรรมดา นึกพุทโธคำเดียวเท่านี้ ก็ถือว่า ได้บุญตั้งเยอะแล้ว

แต่ว่าเวลา มาทำสมาธิ เรานึกพุทโธ นับไม่ถ้วน มันเป็นสิ่งที่ น่าอัศจรรย์ว่า

แต่ก่อนเรา ไม่เคยได้ เดี๋ยวนี้เราได้แล้ว นึกพุทโธคำหนึ่งนี่ ก็ถือว่า มันเป็นอานิสงส์”

ธรรมะรุ่งอรุณ ๗ หน้า ๗๘
สมเด็จพระญาณวชิโรดม พุทธาคมวิศิษฐ์ จิตตานุ






"..สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม.."
"..เมื่อเห็นเขาตกทุกข์หรือกำลังจน
จนน่าทุเรศ เราอาจมีเวลาเป็นเช่นนั้น
หรือยิ่งกว่านั้นก็ได้
..เมื่อถึงวาระเข้าจริง ๆ ไม่มีใครมีอำนาจหลีกเลี่ยงได้
เพราะกรรมดีกรรมชั่ว เรามีทางสร้างได้เช่นเดียวกับผู้อื่น
จึงมีทางเป็นได้เช่นเดียวกับผู้อื่น
และผู้อื่นก็มีทางเป็นได้เช่นเดียวกับที่เรา
เคยเป็น ศาสนาเป็นหลักวิชาตรวจตรา
ดูตัวเองและผู้อื่นได้อย่างแม่นยำ
ไม่มีวิชาใดในโลกเสมอเหมือน
สิ่งดีชั่วที่มีและเกิดอยู่กับตนทุกระยะ
มีใจเป็นตัวการพาให้สร้างกรรมประเภทต่าง ๆ
จนเห็นได้ชัดว่ากรรมมีอยู่กับผู้ทำ มีใจเป็นเหตุของกรรมทั้งมวล

กรรม เป็นของลึกลับและมีอำนาจมาก
ไม่มีผู้ใดหนีกฎแห่งกรรมได้เลย
ถ้าเราสามารถรู้เห็นกรรมดีกรรมชั่ว
ที่ตนและผู้อื่นทำขึ้น
เหมือนเห็นวัตถุต่าง ๆ จะไม่กล้าทำบาป
แต่จะกระตือรือร้นทำแต่ความดี
ซึ่งเป็นของเย็นเหมือนน้ำ
ความเดือนร้อนในโลกก็จะลดน้อยลง
เพราะต่างก็รักษาตัว กลัวบาปอันตราย

ท่านว่า ดี ชั่ว มิได้เกิดขึ้นมาเอง แต่อาศัยการทำบ่อยก็ชินไปเอง
เมื่อชินแล้วก็กลายเป็นนิสัย ถ้าเป็นฝ่ายชั่ว ก็แก้ไขยาก คอยแต่จะไหลลงตามนิสัย
ที่เคยทำอยู่เสมอ
ถ้าเป็นฝ่ายดี ก็นับว่าคล่องแคล่วกล้าขึ้นเป็นลำดับ

เราเกิดเป็นมนุษย์ มีความสูงศักดิ์มาก อย่านำเรื่องของสัตว์มาประพฤติ
มนุษย์เราจะต่ำลงกว่าสัตว์
และจะเลวกว่าสัตว์อีกมากมาย
อย่าพากันทำ ให้พากันละบาป บำเพ็ญบุญ ทำแต่ความดี อย่าให้เสียชีวิตเปล่า
ที่มีวาสนาเกิดมาเป็นมนุษย์

การทำความเข้าใจเรื่องของกรรม
เป็นการศึกษาธรรมะเพื่อเตรียมพร้อม
ที่จะรับภาวะของตัวเราเอง
ซึ่งจะต้องเป็นไปตามกรรมที่ได้ทำไว้ ตามสุภาษิตที่มีว่า “กรรมจำแนกสัตว์
ให้ทรามและประณีตต่างกัน”
ผู้สงสัยกรรม หรือไม่เชื่อกรรมว่ามีผล
คือลืมตนจนกลายเป็นผู้มืดบอด
อย่างช่วยไม่ได้
กรรม คือ การกระทำ ดี ชั่ว ทางกาย วาจา ใจ
ผลจริง คือ ความสุข-ทุกข์
ที่ได้รับกันอยู่ทั่วโลก
ควรมีเมตตาสงสารในสัตว์ทั้งหลาย
ซึ่งมีความเกิด แก่ เจ็บ ตาย
เช่นเดียวกับเรา ไม่มีอะไรยิ่งหย่อนกว่ากัน

ความยิ่งหย่อนแห่งวาสนาบารมีนั้น
มีได้ทั้งคนและสัตว์
สัตว์บางตัวมีวาสนาบารมีและอัธยาศัย
ดีกว่ามนุษย์บางคน
...แต่เขาตกอยู่ในภาวะความเป็นสัตว์ ก็จำต้องทนรับเสวยไป
สัตว์เดรัจฉานก็ยังมีและเสวยกรรม
ไปตามวิบากของมัน
มิให้ประมาทเขาว่าเป็นสัตว์ที่เกิด
ในกำเนิดต่ำทราม
...ความจริงเขาเพียงเสวยกรรมตามวาระ
ที่เวียนมาถึงเท่านั้น
เช่นเดียวกับมนุษย์ ขณะที่ตกอยู่ในความทุกข์จนข้นแค้น
ก็จำต้องทนเอาจนกว่าจะสิ้นกรรม เมื่อมนุษย์เราเกิดเสวยชาติเป็นคน
มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ตามวาระของกรรมที่อำนวย
มนุษย์ก็มีกรรมชนิดหนึ่งที่พาให้มาเป็นอย่างนี้
...ซึ่งล้วนผ่านกำเนิดต่าง ๆ จนนับไม่ถ้วน
ให้ตระหนักในกรรมของสัตว์ว่ามีต่าง ๆ กัน
เพราะฉะนั้นไม่ให้ดูถูกเหยียดหยาม
ในชาติกำเนิดความเป็นอยู่ของกันและกัน
และสอนให้รู้ว่าสัตว์ทั้งหลายมีกรรมดี กรรมชั่วเป็นของ ๆ ตน.."

ภูริทตฺโตธมฺโมวาท
พระครูวินัยธร (หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส ต.ธาตุเชิงชุม อ.เมือง จ.สกลนคร อ้างอิงหนังสือภูริทตฺตธมฺโมวาทจากหนังสือภูริทตฺตมหาเถรานุสรณ์
(๒๔๑๓-๒๔๙๒)