นวรัตน์ดอทคอม

เทวดาเขาบ่ได้มักมนุษย์ที่กาย

เทวดาเขามักมนุษย์ ที่ศีลธรรมของผู้นั่น ”ผู้มีศีลธรรมในใจ” เทวดาเขาสิเห็น

รัศมีในจิตของผู้นั่น จิตผู้มีธรรมนี่ ใจมันสิงามในใสกว่ากายนอก

เทวดาผู้เขามีใจทิพย์ใจธรรม เห็นมนุษย์ผู้นั่นแล้ว เขากะฮักกะหอมอยากเข้าใกล้

คำสอน
#หลวงปู่ชอบ ฐานสโม






“ความวิตกกังวลเป็นเพียงแขกที่มาเยือนจิตใจ
ไม่ใช่ผู้อาศัยประจำ เวลามาก็ไม่ต้องต้อนรับ
หรือขับไส เพียงแค่รับรู้ว่าเป็นสักแต่ว่าความคิด
เป็นแขกที่เราไม่ยินดีต้อนรับ

ถ้าฝึกฝนจิตใจอย่างนี้ ด้วยความอดทนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เราจะสร้างอุปนิสัยทางใจที่เข็มแข็ง ความวิตกกังวล
จะจางหายไปเอง”

พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ






"การคิดถึงใจตนเองเมื่อยามทุกข์ร้อนนั้น
เป็นวิธีที่จะทำให้เราเข้าใจซาบซึ้ง
ในความทุกข์ของผู้อื่นได้ เราทุกข์เป็นอย่างไร
คนอื่นก็ทุกข์เช่นเดียวกัน"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ





"..ถ้าเรามีคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไว้ที่ใจของเรา บริบูรณ์เต็มที่ เราจะไปอยู่โลกไหนก็ไปได้ เพราะเรามีที่พึ่งที่อาศัย ที่ไป ที่อยู่แล้ว เราจะไปจะอยู่ก็มีความสุข เราจะพึ่งอะไรก็พึ่งได้ เมื่อเรามีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไว้ในใจของเราอย่างล้นฝั่งอยู่เสมอ ไม่บกพร่อง เราจะพึ่งโลกไหนก็ พึ่งได้โดยแท้ ไม่ต้องสงสัย เมื่อพวกท่านทั้งหลาย ได้สดับในโอวาทานุศาสนีแล้ว ให้พากันกำหนดจดจำไว้ในใจ นำเอาไปปฏิบัติตาม อย่าพากันมีดวามประมาท ดังได้แสดงมาด้วยประการ ฉะนี้.."

โอวาทธรรมคำสอน
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ. สกลนคร
(พ.ศ.๒๔๔๒-๒๕๒๐)







“ความเชื่อ” ไม่อาจเปลี่ยน “ความจริง”
พุทธวิธีแก้หลง : สมเด็จพระญาณสังวร ฯ

“โมหะนั้นเอง” ที่ทำให้คนคิดคนเชื่อว่า
การกระทำทุกอย่างทำแล้วก็เป็นอันแล้ว
กันไป ไม่มีผลเหลืออยู่ เป็นความดีความชั่ว
ที่ยั่งยืนตลอดไปทุกภพทุกชาติ ตราบเท่าที่
ยังมีการเวียนว่ายตายเกิด
ความคิดความเชื่อแบบคนหลงหรือคน
มีโมหะเช่นนี้เป็นโทษอย่างยิ่ง เช่นเดียวกับ
ความคิดความเชื่อที่ว่า ทำดีไม่ได้ดี ทำชั่ว
ไม่ได้ชั่ว ซึ่งเป็นความคิดความเชื่อของ
คนหลง ของคนมีโมหะเช่นกัน
ความคิดความเชื่อไม่สามารถทำให้สัจธรรม
คือ ความจริงเปลี่ยนไปได้ สัจธรรมมีอยู่
อย่างไร ต้องเป็นอยู่อย่างนั้น ไม่เปลี่ยนไป
ตามความคิดความเชื่อ ...







ถ้าผู้ใดขังสัตว์ ให้รีบปล่อยนะ เป็นลูกศิษย์อาตมาไม่ได้
ถ้าเห็นขังนก ไล่ปล่อยทั้งนั้นเลย ขังนก ขังปลา ขังหมา ขังแมว
ไปไหนก็ไม่ได้ เขาร้องแง้วๆ เขาด่าเรานะ ไม่ใช่เขาไม่ด่านะ

เขาร้องด่าเจ้าของเลย เจ้าของไม่รู้ว่าเขาด่าเอง
ไปขังเขา เขาทุกข์อยู่ นี่มันเป็นอย่างนี่
มันใส่เวรใส่กรรม ขังหมาขังแมวไว้ เป็นบาปเป็นกรรม

เราอย่าไปติดหมานะ เดี๋ยวจะไปเกิดเป็นลูกหมา ต้องหัดฉลาด

อาตมาก็อยากให้เขามีอิสระ เข้าใจ บ่
ต้องดูที่ตนเอง มีอิสระแล้ว ไปไหนมันสบาย เข้าใจ มั๊ย
สะดวกที่สุด ถ้ามีคนมาคุม อย่าไป มันหงุดหงิดนะ
ไม่อิสระนี่ เป็นอย่างนี้

หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่






...พระพุทธศาสนาไม่เพียงมองว่า
สรรพชีวิตในโลกล้วนเป็นเพื่อน
ร่วมเกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งนั้น

หากยังเห็นว่า..
สรรพชีวิต ล้วนมีความเกี่ยวดองกัน
ในฐานะญาติมิตร อย่างน้อยก็ในอดีต

ดังมีพุทธพจน์ตรัสว่า..

"สัตว์ทั้งหลายในสังสารวัฏ
แทบไม่มีเลยที่ไม่เคยเป็น
มารดา บิดา พี่ชาย น้องชาย
พี่สาว น้องสาว ของกันและกันมาก่อน"...

- พระไพศาล วิสาโล -






”เตรียมตัวอย่างไรเมื่อภัยมาถึง“

ถาม : เราจะเตรียมตัวทุกวันอย่างไรเมื่อมีภัยมาถึง ให้มีสติตลอดคะ

พระอาจารย์ : ก็ต้องบอกว่าไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน อะไรก็จะเกิดขึ้นได้เสมอ หรืออาจจะคิดว่าชีวิตเรานี้ก็อยู่ที่ลมหายใจเข้าออกนี่แหละ หายใจเข้าถ้าไม่หายใจออกก็ตาย หายใจออกแล้วไม่หายใจเข้าก็ตาย ให้รู้อย่างนี้อยู่เรื่อยๆ พระพุทธเจ้าสอนไว้ แล้วเราก็จะได้ไม่ประมาท เอาไว้เตรียมตัวตายกัน เพราะต้องตายแน่ๆ "

รายการกระแสธรรม วันพุธ (Zoom 20.00น. ไทย)
วันที่ ๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๘

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี








"การปฏิบัตินี้อย่าสงสัยเลย อย่าประมาทนะ ทำไว้ได้น้อยหนึ่งก็ให้เอาเถิด พอใจเถิด เพราะเป็นจริงเฉพาะตน เป็นที่พึ่งเฉพาะตน ให้นึกถึงตัวเอง ใครเป็นผู้เกิด แก่ เจ็บ ตาย รูปนาม ชีวิตเป็นอยู่ มันมิใช่ของเรา

อย่าเอาตัวเองไปสกปรกอยู่กับทุกข์"

โอวาทธรรม...แม่ชีแก้ว เสียงล้ำ






"ส่วนมากนักภาวนามักมุ่งแต่จะให้ใจสงบ ใจไม่สงบก็ว่าภาวนาไม่ดี ถ้าภาวนาแล้วดีทั้งนั้น

คนไม่ภาวนา..นั่นล่ะมันไม่ดี คนภาวนาแล้วดีทั้งนั้น แม้สงบหรือไม่สงบก็เป็นความดี ดีเพราะได้ภาวนา ให้พอใจในการภาวนา พอใจในข้อปฏิบัติ พอใจในการกระทำ ดีขนาดไหนก็ให้พอใจ เพราะการกระทำอันนี้เป็นการกระทำที่ดี ในเมื่อการกระทำมันพอเมื่อไร ไม่อยากให้เป็น มันก็เป็นไป

อย่างกับผลมะม่วงล่ะ อยากให้มันสุก ถึงเวลาจะสุก มันก็สุกเอง การหุงข้าวก็เหมือนกัน ไปปรารถนาให้มันสุก มันไม่สุกนะ ต้องความร้อนพอ เมื่อมันร้อนพอ มันก็สุก

ความสงบของใจก็เหมือนกัน ในเมื่อเหตุผลที่จะทำให้สงบมันพอแล้ว เขาสงบเอง"

กราบโอวาท...หลวงปู่แบน ธนากโร







"ทุกชีวิต
มีเวลาจํากัด
อย่างมากไม่เกินร้อยปี
ก็จะต้องละร่างนี้
ละโลกนี้ไป
อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง
ที่จะทําความดี"

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามวรมหาวิหาร จ.ชลบุรี
๔ สิงหาคม ๒๕๖๘