นวรัตน์ดอทคอม

เราเป็นลูกเราเกิดมาได้อย่างไร
เราเกิดมาจากพ่อจากแม่ใช่ไหม การที่เราเป็นตัวเป็นตนมาได้ ก็เพราะเราเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของพ่อแม่ใช่ไหม เรามีแต่วิญญาณ ร่างกายเป็นของพ่อของแม่ ดังนั้น

เวลาที่เราไปไหนมาไหน ก็ให้คิดเสมอว่า เราไม่ได้ไปเพียงลำพังคนเดียว เราไปกันสามคน เราเอาพ่อเอาแม่ไปด้วย เอาเงาไปด้วย เงาก็คือบุญบาปนั่นเอง จะทำอะไรต้องคิดว่าเราทำไปแล้วเป็นเรื่องผิด

เรื่องไม่ดี เป็นเรื่องที่ต้องได้รับความเดือดร้อนไหม ถ้าเป็นเรื่องผิด เรื่องไม่ดี เรื่องเดือดร้อน พ่อแม่ของเราก็จะได้รับไปด้วย นั่นเท่ากับเราทำบาปให้กับพ่อแม่

แต่ถ้าเราหมั่นแต่ทำสิ่งที่ดีงาม พ่อแม่ก็จะได้รับสิ่งที่ดีงามไปกับเราด้วย นั่นเรียกว่าเราทำบุญให้กับพ่อแม่ ก็ขอให้ลูกๆทุกคนรู้จักคิดให้ดี..

โอวาทธรรม

#หลวงปู่ก้าน ฐิตธัมโม





ขอให้ใส่บาตรให้โยมพ่อแม่ก่อน จึงใส่ให้พระ
บุญจะไม่มีทางเกิดขึ้น หากเราปล่อยบุพการีให้หิวโหย
แต่ไปเลี้ยงดูคนอื่นให้อิ่มหนำสำราญ

โอวาทธรรม

#หลวงปูทุย ฉนฺทกโร






ศีลก็ดี สมาธิก็ดี ปัญญาก็ดี จะสมบูรณ์พูนสุขขึ้นได้ก็เนื่องจากสติ

เมื่อบุคคลผู้ไม่มีสติอันสมบูรณ์ การรักษาศีลก็ไม่สมบูรณ์

เมื่อบุคคลผู้ไม่มีสติประกอบศีลให้สมบูรณ์แล้วเป็นเครื่องอุดหนุน เป็นฐานรองรับ สมาธิก็ไม่เกิด

สมาธิที่จะตั้งตัวอยู่ได้โดยสมบูรณ์จะต้องอาศัยสติเป็นตัวประคองจิต จึงจะเป็นเหตุให้เกิดปัญญา

แม้แต่ปัญญาที่จะเกิดขึ้นได้สมบูรณ์ ก็ต้องอาศัยสติเป็นตัวประกอบด้วยถ้าไม่อย่างนั้นก็เกิดปัญญาไม่ได้

สรุปแล้ว ศีล สมาธิ ปัญญา ทั้งสามจะสมบูรณ์ขึ้นมาได้ต้องอาศัยสติเป็นตัวประกอบ เป็นตัวนำ

หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย







" ให้ยกพ่อแม่
เทิดทูนไว้ที่สุดเลย
ยิ่งพ่อแม่คนไหนที่เป็น คนจน
นั้นยิ่งต้องเทิดทูน มากที่สุด
ผู้นี้ละ เป็นผู้ตะเกียงตะกาย
เพื่อลูกๆ มากที่สุด... "

โอวาทธรรมคำสอน

พระธรรมวิสุทธิมงคล
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
วัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานี

๓๐ มกราคม ๒๕๖๘
รำลึก ๑๔ ปี วันละสังขาร








“#คนไม่เห็นนรกก็เลยไม่ได้กลัวนรกก็เลยทำบาป”

ถ้าเขาบอก ว่าหมดบุญล่ะร้องไห้เลยพวกเทวดา เหมือนกับเราอยู่ทุกวันนี้แหละเห็นคนป่วยจะตาย โอ๊ย ไม่อยากให้ตาย ร้องไห้ ไม่อยากตาย ไม่อยากตาย แต่มันก็ตาย เหมือนกันต่างคนต่างติด ติดของใครของมันแต่ติดของเรามันยังดีกว่าพวกเปรตมันติด เปรตมันติดนี่มันติดกรรม ไม่ใช่ว่ามันต้องการทุกข์ มันอยากพ้นทุกข์เหมือนกัน เปรตนี่มันอยากพ้นทุกข์ มันไม่อยากมีความทุกข์ แต่ว่ามันบันดาลที่จะให้เกิดทุกข์ เหมือนกับเรานั่งสมาธินี่ ไม่อยากให้มันปวดขามันก็ปวด เปรตมันเป็นอย่างนั้น มันหิวมันก็ไม่ได้กินเพราะมันมีวิบากกรรม

อาตมานิมิตเห็นเปรต รู้จักเปรตมาเยอะ ปี ๕๒๘
(พ.ศ. ๒๕๒๘) นั่งสมาธิเกิดจิตสงบ ไปเห็นเปรตวันแรก บวชมาตั้งหลายปี ปี ๒๘ จึงเห็นเปรตถึงเห็นนรก แต่สวรรค์น่ะเห็นมาตั้งแต่บวชเป็นพระใหม่ๆ เห็นง่ายสวรรค์น่ะ แต่เปรตทำไมมันถึงเห็นช้าเหลือเกิน เป็นสิ่งที่ปิดกั้นปัญญาของเรา เอามาพิจารณาภายหลัง ถ้าเราเห็นนรกก็ไม่มีโอกาสที่จะไปทำบาป เพราะกลัวตกนรก คนไม่เห็นนรกก็เลยไม่ได้กลัวนรก ก็เลยทำบาปอยู่เรื่อยๆ เพราะไม่เชื่อว่ามันจะเป็นจริง พอไปเห็นนรกเขาทรมานสัตว์ในนรก แต่ละกลุ่มแต่ละพวกไม่เหมือนกัน นรกน่ะมันไม่ได้เหมือนกับกระทะที่ค้างก้อนเส้า
(ก้อนดิน ก้อนอิฐ หรือก้อนหินเป็นต้นที่เอามาตั้งต่างเตา) อยู่ นรกมันเป็นบ่อ ในเมืองนรกเป็นเมืองที่สะอาดบริสุทธิ์ดี เหมือนกับวัดของพวกเรา เหมือนกับลานวัดภูริทัตตะ (วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม จ.ปทุมธานี) สะอาดอย่างนี้ มีต้นไม้
มีดอกไม้ มีถนนหนทาง มีบ้านสวยงาม เหมือนไหมคำพูด ไม่เหมือนเนาะ

บ้านที่สวยงามเป็นของใคร..ยมทูต ยมบาล เห็นพวกผู้คุมในเรือนจำไหม เขาอยู่เหมือนอย่างคนคุกหรือเปล่า บ้านสวยงามอย่างที่ผู้การเรือนจำ บ้านใหญ่โต มีลูกน้องตั้งเยอะ ยมบาลก็เหมือนกัน มีบ้านใหญ่โต ถึงเวลาลงทำงานก็ทำงาน ไปทรมานสัตว์นรก คนที่ได้ทุกข์ยากที่สุดก็คือ สัตว์นรก ไม่ได้ตกนรกด้วยกันทั้งหมด ไม่ใช่ ยมบาลไม่ได้ตก เทวทูตไม่ได้ตก เป็นคนที่ดูบัญชี แต่สัตว์นรกใครเป็นกรรมหนัก ทำกรรมไว้มาก ตกอยู่ในหลุมนรกนั้นไม่ได้ขึ้น น้ำนรกเป็นสียังไง ใครเคยเห็นโรงงานถลุงเหล็กหลอมเหล็ก น้ำเหล็กมันแดงขนาดไหน เหล็กมันแข็งขนาดไหนมันเป็นน้ำน่ะ นั่นแหละคือน้ำในเมืองนรก ในหลุมนรก เวลาสัตว์นรกตกอยู่ในนั้นน่ะ เคยเห็นมะพร้าวที่อยู่ในน้ำทะเลไหม มะพร้าวมันแห้งน่ะ ที่มันร่วงลงบนน้ำ ลมมันซัดไปแล้วมันขึ้นลงขึ้นลงอย่างนั้น มันถูกคลื่นน่ะเห็นไหม สัตว์นรกตายเกิดตายเกิด..ถี่ไหม ตายเกิดถี่ไหม นี่พวกที่กรรมหนัก

ที่พวกกรรมไม่หนักก็อยู่บนฝั่ง พวกที่อยู่บนฝั่งเขาจะจับไปทรมานแต่ละคนละคน เขาจะให้ยืนอยู่ริมฝั่ง เขาจะมีกระบวยใหญ่ๆ ตักน้ำนรกขึ้นมา เทราดบนศีรษะ เคยอาบน้ำให้ลูกไหมคนไหนมีลูก เทน้ำรดบนศีรษะ แต่น้ำน่ะมันล้างเหงื่อไคล แต่น้ำนรกมันล้างเนื้อทั้งหมด เส้นเอ็นทั้งหลาย หมด เหลือแต่โครงกระดูก พอเทวูบมันวูบไปทีเดียวเหลือแต่กระดูกยืนอยู่ สักพักก็เป็นเงาดำขึ้นดำขึ้นแล้วก็เป็นตัวเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ร้องเสียงดัง กลัวแล้ว กลัวแล้ว ช่วยด้วย ช่วยด้วย มึงกลัวหรอ ? เอ้าตักขึ้นมาอีก ราดอีก อยู่อย่างนั้นตายเกิดตายเกิดเหมือนกันแต่ช้ากว่ากันกับที่อยู่ในบ่อ นี่ข้อแตกต่างกัน

พระอาจารย์ไม อินทสิริ
วัดป่าเขาภูหลวง อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา