นวรัตน์ดอทคอม

พระพุทธเจ้าท่านก็สอนอยู่แล้ว เราปฏิบัติเราก็เห็นอนิสงส์การปฏิบัติของเราว่ามันดี เราก็เลิกละสิ่งที่ไม่ดี

การเห็นภพชาติของตัวเองอย่างพระอรหันต์กับพระอริยเจ้าก็ไม่เหมือนกัน เพราะการสร้างบารมีมาไม่เหมือนกัน บางองค์ท่านก็รู้มาก บางองค์ท่านก็รู้น้อย... แต่รู้ใจของตัวเองก็ดีพอแล้ว

โอวาทธรรม
#หลวงพ่อสมศรี อตฺตสิริ
วัดป่าเวฬุวนาราม ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย







...#การประพฤติปฏิบัติธรรมต้องไม่ย่อหย่อน จะต้องทำความพยายามอย่างนั้น ความอยากจะเร็วของเรา อันนี้ไม่ใช่ธรรมะ มันเป็นความอยากของเรา ใจอยากจะเร็วที่สุด แต่มันทำไม่ได้ ธรรมชาติเป็นอยู่อย่างนั้น เราก็กําหนดจิต ปฏิบัติตามธรรมชาติของมันอย่างนั้น อยากจะให้มันเร็วที่สุดนั้นไม่ใช่ธรรม มันคือความอยากของเรา เราจะทําตามความอยากของเรานั้นไม่จบ

...ให้รู้จักดูประวัติของพระอานนท์ #พระอานนท์นั้นมีศรัทธามากที่สุด พรุ่งนี้ เขากำหนดให้พระอรหันต์ทําปฐมสังคายนาแล้ว คณะสงฆ์ก็กำหนดพระอานนท์องค์หนึ่งว่าจะเอาไปร่วมทําสังคายนา แต่จะเอาเฉพาะพระอรหันต์ทั้งนั้น พระอานนท์เหลือเพียงองค์เดียวเท่านั้น ยังไม่เป็นพระอรหันต์ ไม่รู้จะทำอย่างไร พระอานนท์ก็อาศัยความอยาก นึกว่าเราจะต้องทำอะไรหนอจึงจะสําเร็จเป็นพระอรหันต์ พรุ่งนี้ เขาจะนับเข้าอันดับแล้ว จะประชุมสงฆ์ทำสังคายนา ตอนกลางคืนก็ตั้งใจนั่ง ไม่ได้นอนทั้งคืน นั่งทำอยู่อย่างนั้น อยากจะเป็นพระอรหันต์ กลัวจะไม่ทันเพื่อนเขา ทำไปทุกอย่าง คิดไปทางนี้ก็มีแต่ปัญญาหยาบ คิดไปทางโน้นก็มีแต่ปัญญาหยาบ คิดไปทางไหนก็มีแต่ปัญญาหยาบทั้งนั้น วุ่นวายไปหมด คิดไปก็จวนจะสว่าง เรานี่แย่ เราจะทำอย่างไรหนอ เพื่อนสหธรรมิกทั้งหลายจะทําสังคายนาแล้ว เรายังเป็นปุถุชน จะทําอย่างไรหนอ

...ธรรมที่พระพุทธองค์ท่านแสดงไว้ เราพิจารณาทุกอย่างไม่ขัดข้อง #แต่เรายังตัดกิเลสไม่ได้ ยังไม่เป็นพระอริยเจ้า ทำอย่างไรหนอ เลยคิดว่าเราก็ทำความเพียรมาตั้งแต่ย่ำค่ำจนถึงบัดนี้ หรือมันจะเหนื่อยไปมากกระมัง คิดว่าควรจะพักผ่อนสักพักหนึ่ง เลยเอาหมอนมาจะพักผ่อน เมื่อจะพักผ่อน #ก็ปล่อยวางทอดธุระหมดเท่านั้น ศีรษะยังไม่ทันถึงหมอนเลย พอเท้าพ้นพื้นเท่านั้น ตอนนั้นขณะจิตเดียว พอดีจิตรวมได้ ที่ตั้งใจว่าจะพักผ่อน มันปล่อยวางทอดธุระ ตอนนั้นเองพระอานนท์ได้ตรัสรู้ธรรม ตอนที่ว่าอยากจะให้มันเป็นอย่างนั้น อยากจะให้มันเป็นอย่างนี้ ไม่มี เวลาที่จะพักผ่อน ไม่ปล่อยวาง ก็เลยไม่มีโอกาสที่จะตรัสรู้ธรรม

...ให้เข้าใจว่าการที่ตรัสรู้ธรรมนั้น #มันพร้อมกับการปล่อยวางด้วยสติด้วยปัญญา ไม่ใช่ว่าเราจะเร่งให้มันเป็นอย่างนั้น แต่ด้วยเห็นว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น พอพักผ่อน พอวางเข้าปุ๊ป ตรงนั้นไม่มีอะไรเข้ามายุ่ง ไม่มีความอยากเข้ามายุ่ง เลยสงบตรงนั้นเลย พอจิตตอนนั้นรวมดีก็เป็นโอกาสพบตรงนั้น พระอานนท์เกือบจะไม่รู้ตัว รู้ตัวว่ามันเป็นอย่างนั้นเท่านั้น ที่พระอานนท์อยากจะตรัสรู้ให้มันเป็นอย่างนี้ไม่ได้ นี่คือความอยาก แต่พอรู้จักวาง #ตรงนั้นแหละคือการตรัสรู้ธรรมะ

พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภทฺโท)








"..อย่าปล่อยอย่าวาง พุทโธ ธัมโม สังโฆ กราบพระเสียก่อน ขี้เกียจขนาดไหนกดคอมันลง กดคอมันลงกราบพระพุทธเจ้า กราบพระธรรม กราบพระสงฆ์ แล้วให้หลับไปด้วยพุทโธ ๆ หรือธัมโม หรือสังโฆก็ได้ ไม่ต้องคิดอะไรเวลานั้น ตั้งหน้าภาวนาให้หลับ นี่เรียกว่าเป็นคนดีเจริญธรรมภายในใจ ไปไหนให้ระลึกพุทโธ องค์ศาสดาเลิศอยู่ภายในจิตใจ หรือธัมโม หรือสังโฆก็ได้อย่าลืมตัว เราทำกิจการงานบ้านเมืองอะไรเราก็ยังทำได้ เขียนได้ไปได้มาได้ เราคิดเรื่องอรรถเรื่องธรรมติดแนบกันไปกับงานของเราที่ทำทางโลกทางสงสาร ทำไมทำไม่ได้ ใจดวงเดียวกันทำหน้าที่การงานได้คนละสัดละส่วน ต้องทำได้ทั้งนั้น.."

โอวาทธรรมคำสอน
พระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน) วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี
(พ.ศ.๒๔๕๖-๒๕๕๔)






"ให้พากันเอา พุทโธ เด้อ อย่าลืม"

หลวงปู่สำลี สุทธจิตโต
วัดถ้ำคูหาวารี จ.เลย
ศิษย์ในองค์
หลวงปู่หลุย จันทสาโร






คนเราจะมีความสุข
มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า.. "มีเท่าไร"
แต่ขึ้นอยู่ที่ว่าเรา.. "พอเมื่อไร"

หลวงปู่ชา สุภัทโท






มีอยู่ชาติหนึ่งเราเอาลูกแมวไปปล่อยป่า
เพราะรังเกียจมัน
ลูกแมวตัวนี้อดข้าวปลาอาหารอยู่ในป่าหลายวัน
จึงมีคนใจดีมาพบเอาไปเลี้ยง

กรรมนี้จึงมาสนองเราในชาติปัจจุบัน
เป็นเหตุให้ตัวเองหลงป่าอดอาหาร
ขนาดเชี่ยวชาญชำนาญป่าอย่างเรา
ยังหลงทางเพราะกรรมของตน

ให้จำไว้ บุญบาปแม้เพียงเล็กน้อย ประมาทไม่ได้
กรรมเมื่อตามมาถึงแล้ว มันแสดงผลทันที
ช้าหรือเร็วทุกคนต้องได้รับผลของกรรมนั้น
ไม่มีใครปัดเคราะห์สะเดาะกรรมให้กันได้

คนเราถ้าเห็นกรรมเก่าของตนเอง
เหมือนดูหนังดูละคร มันจะบ่กล้าทำบาปใหม่
ให้เผาผลาญใจของตนเองดอก
เพราะพ่อแม่กิเลสปิดจิตบังใจเอาไว้
พวกลูกกำพร้าธรรม มันถึงบ่ฮู้ความจริง
ของบาปบุญคุณโทษ.

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม