นวรัตน์ดอทคอม

อาตมาเป็นประธานสงฆ์วัดป่านานาชาตินานหลายปี ทุกเช้าวันพระประมาณ ๑๑ โมง อาตมามักจะไปที่โรงครัวซึ่งพ่อออกแม่ออกชอบอยู่กันตรงนั้นทั้งวัน ในช่วงสายๆ บ้างก็อ่านหนังสือ บ้างก็กวาดใบไม้ บ้างก็เคี้ยวหมาก บ้างก็เอนหลัง มีนั่งสมาธิอยู่ไม่กี่คน พอเห็นอาตมาเดินมา พวกแม่ออกก็จะให้พ่อออกไปเอาเก้าอี้มาให้อาตมานั่ง แล้วถวายน้ำผลไม้คั้นสดๆ ที่เตรียมไว้ ทุกคนจะวางมือจากสิ่งที่ทำแล้วมารวมกันตรงนั้น

ระหว่างนั้น อาจมีสอนธรรมะบ้าง แต่หลักๆ จะเป็นการสนทนาแลกเปลี่ยนเรื่องโน้นเรื่องนี้ อาตมาจะเล่าเรื่องในวัดระหว่างสัปดาห์ที่ผ่านมา ส่วนญาติโยมก็จะเล่าเรื่องต่างๆ ในชีวิต อาตมารู้จักพ่อออกแม่ออกแทบทุกคนมาตั้งแต่แรกบวช บรรยากาศจึงอบอุ่นเป็นกันเอง และเป็นการใช้เวลาร่วมกันที่ต่างฝ่ายต่างเพลิดเพลิน ไม่เหมือนเวลาที่ต้องมีข้อวัตรเรียบร้อยอย่างในศาลาปฏิบัติธรรม

ญาติโยมจะวางตัวกับพระอย่างเรียบร้อยเสมอ แต่ก็จะเห็นพระเราเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวด้วย บางครั้งก็พากันหัวเราะเอ็นดูพระผู้น้อย เวลาทำอะไรบางอย่าง บางคราวก็อาจล้อบ้างนิดๆ หน่อยๆ อย่างพ่อออกสูงอายุอาจพูดกับอาตมาว่า “เสียงเบาหลาย..ข้าน้อย เว้าดังขึ้นจักหน่อยบ่ได้บ้อ เห็นใจผู้เฒ่าแน” ผู้ฟังก็จะพากันยิ้มขันๆ แล้วอาตมาก็จะตอบไปว่า “#ตอนหูยังดีก็อยากฟังแต่หมอลำ #พอหูไม่ดีค่อยหันมาฟังธรรมแล้วจะโทษอาตมาได้ยังไง” ต่างคนต่างก็หัวเราะกันสนุกสนาน

ก่อนมาเมืองไทย อาตมาไม่เคยนึกไม่เคยฝันว่าชีวิตพระจะมีแง่มุมนี้ด้วย แต่ยิ่งเวลาผ่านไป กลับเป็นอีกแง่มุมหนึ่งที่น่าประทับใจเป็นที่สุด

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ศิษย์ทีมสื่อดิจิทัลฯ







…ต้องสู้กับความอยาก
ถ้าไม่สู้ การปฏิบัติจะไม่ก้าวหน้า

.เพราะจะตกอยู่ภายใต้อำนาจของ
“ ความอยาก ”
ที่จะสั่งให้ไปโน่นมานี่อยู่เรื่อยๆ

.พอมาอยู่วัดก็อยากจะออกไปนอกวัด
พออยู่นอกวัดก็อยากจะกลับวัด
เข้าๆออกๆอย่างนี้.. “ต้องปักหลักสู้”.

…………………………………………
.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี

จุลธรรมนำใจ ๒๙ กัณฑ์ที่ ๔๔๐
วันที่ ๑๑ มิถุนายน ๒๕๕๕








“คนเราได้พบกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
เมื่อมีบุญวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง
ถึงเวลาก็มาพบกัน เมื่อสิ้นบุญวาสนา
จะพยายามอย่างไร ก็ต้องจากกันไป”

หลวงปู่จื่อ พันธมุตโต





“ชีวิตของคนเรา ทำหน้าที่เหมือนเทียนไข
เมื่อจุดแล้วก็มีหน้าที่ดับอย่างเดียว
แต่จะดับช้า ดับเร็ว ก็สุดแล้วแต่อุปสรรค
ของแต่ละคน แต่เมื่อเทียนนั้นให้แสงสว่างแล้ว
เราจะใช้แสงสว่างนั้นอย่างไร ก่อนจะดับ”

หลวงปู่ดุลย์ อตุโล