นวรัตน์ดอทคอม

“รีบภาวนา รีบทำจิตให้สงบ”

…ความสุขทางตัณหามีเงื่อนไขมาก
ไหนจะต้องมีร่างกายที่สมบรูณ์
สิ่งต่างๆที่ต้องการก็ต้องได้ดังใจ
ถ้าตาบอดก็จะดูอะไรไม่ได้
อยากจะดูหนังก็ดูไม่ได้

.ส่วนความสุขใจนี้
ตาบอดก็ยังมีได้ หูหนวกก็ยังมีได้
ไม่มีร่างกายก็ยังมีได้
นิพพานัง ปรมัง สุญญัง
นิพพานัง ปรมัง สุขัง

.พระพุทธเจ้าเวลาปรินิพพานไปแล้ว
ไม่มีร่างกาย แต่จิตของท่าน
ก็ยังเป็นปรมังสุขังอยู่
จิตไม่ได้ตายไปกับร่างกาย
จิตไม่ต้องอาศัยร่างกายเป็นเครื่องมือ

.จิตมีความสุขอยู่ในตัว
ด้วยการแหวกว่ายนิวรณ์ ๕
ด้วยการดับตัณหาดับกิเลสต่างๆ

.ถ้าร่างกายเป็นอะไรไป
ก็ขอให้คิดถึงเทศน์กัณฑ์นี้
อย่าไปกระเสือกกระสนหากามสุข

“รีบภาวนา รีบทำจิตให้สงบ” .

…………………………………………
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี
จุลธรรมนำใจ ๑๘ กัณฑ์ที่ ๔๐๐
วันที่ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๒







"พระพุทธเจ้า ได้ตรัสเตือนให้เกิดสติขึ้นว่า
ความทุกข์นี้มีเพราะความรัก มีรักมาก
ก็เป็นทุกข์มาก มีรักน้อยก็เป็นทุกข์น้อย
จนถึงไม่มีรักเลย จึงไม่ต้องเป็นทุกข์เลย
แต่ตามวิสัยโลกจะต้องมีความรัก มีบุคคล
และสิ่งที่รัก

ในเรื่องนี้ พระพุทธเจ้าได้ตรัสสอนให้มีสติ
ควบคุมใจมิให้ความรักมีอำนาจเหนือสติ
แต่ให้สติมีอำนาจควบคุมความรัก
ให้ดำเนินในทางที่ถูก และให้มีความรู้เท่าทัน
ว่าจะต้องพลัดพรากรักสักวันหนึ่งอย่างแน่นอน
เมื่อถึงคราวเช่นนั้น จักได้ระงับใจลงได้ "

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ







“ทุกครั้งที่มีความรัก
ควรเผื่อใจไว้สำหรับการอกหัก
ที่อาจจะเกิดขึ้นได้เสมอ
ทุกคนที่มีความรัก
ควรภาวนาคาถากันน้ำตาไหลที่ว่า
ไม่แน่ ไม่ได้ดั่งใจ ไม่มีอะไรสมบูรณ์
เอาไว้เสมอ"

ท่าน ว.วชิรเมธี






"รัก ก็รักกันเถอะ
แต่อย่าลืมความไม่แน่นอน"

พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ