นวรัตน์ดอทคอม

"วันเวลาที่หมดสิ้นไป โดยไม่ได้ทำอะไรที่เป็นคุณค่า
เป็นประโยชน์แก่ตนเองบ้าง ในชีวิตที่เกิดมาในโลก
และได้พบพุทธศาสนานี้ ช่างเป็นชีวิต ที่น่าเสียดายยิ่งนัก

เวลาแม้นเพียงหนึ่งนาที ที่ผ่านเลยไปนั้น
แม้ว่าจะทุ่มเงินจำนวนมหาศาล สักสิบล้าน ร้อยล้าน
ก็ไม่สามารถซื้อคืนกลับมาได้ ฉะนั้น

สิ่งที่น่าเสียดายในโลกนี้ จะมีอะไรน่าเสียดายเท่ากับ
การปล่อยให้วันเวลาผ่านเลยไป โดยเปล่าประโยชน์
แม้นว่าจะเพียงแค่นาทีเดียว"

หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร





. อาตมา ขอเจริญพร อยากให้ทุกคน ละวางสิ่งที่เป็นความอยากเสียเถิด ละวางสิ่งที่ยั่วยุทุกคนให้ โลภ ให้ทุกข์ เพื่อตนเองจะได้หมดสิ้นความต้องการชั่วคราว เพื่อความสุขที่ไม่ใช่ทางอันหลุดพ้นโดยแท้

การปฏิบัติธรรม อย่างหลุดพ้น ก็ต้องมีปัญญา ดับจิตที่ตนเองมีกิเลสครองอยู่ มีดวงตาอันเกิดจากปัญญารู้ด้วยตนเอง

ด้วยการเจริญธรรม รู้ด้วยบุญและอธิษฐานบุญของตนเองเพื่อทางหลุดพ้นว่า “ตนเอง จะขอปฏิบัติธรรมเพื่อความหลุดพ้น”

อธิษฐานธรรมนี้ จะเป็นสิ่งนำพาทุกคน ให้ได้พบกับพระธรรมอันเลิศยิ่ง

คำสอนหลวงปู่ ศุข เกสโร
วัดคลองมะขามเฒ่า จ. ชัยนาท
.





"...ยังไม่ทันแก่รีบพากันทำเด้อ ความพากความเพียร
นั่งก็ได้ เดินก็ได้ ทำให้มันทั้งวัน ไม่ควรนอนก็ไม่นอน
มันล่ะ ทำมันไปเลย ถ้านอนก็ให้มีสติ ทำก็ให้มีสติ
ความพากความเพียร ทำก็ไม่ได้ทำที่ไหน ให้ทำอยู่
กับกายกับใจของเรา มันปวดมันเมื่อยก็ให้ดูตัวเอง
อย่าไปคาดไปหมาย ความคาดความหมายมันไม่ใช่นะ
มันเป็นกิเลส ให้ดูเข้ามาหาใจ ใจเป็นผู้รู้ผู้ทำ เป็นผู้ปรุง
ผู้แต่ง ถ้าดีก็ดีอยู่กับใจ ถ้าชั่วก็ชั่วอยู่กับใจ กิเลสหมด
ก็หมดอยู่กับใจ การปฏิบัตินั้นไม่ได้อยู่กับต้นไม้ภูเขา
ตามภูตามผานะ แต่ว่าอยู่กับใจ ใจมันคิดอะไรก็ให้ตาม
ดูว่ามันคิดอะไร ดูมันให้มันอยู่กับอสุภะอสุภัง ไม่ใช่อยู่
กับสัญญาอารมณ์นะ ถ้าอยู่กับสัญญาอารมณ์ รูป รส
กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ อันนั้นมันไม่ใช่ทาง
สวรรค์นิพพานนะ มันเป็นทางโลกเขา ตายเกิดๆ ไม่รู้
จักหมดจักสิ้น..."

#ที่มา หนังสือ ธรรม...ย้ำเตือน หน้า ๙๑
หลวงปู่เพียร วิริโย วัดป่าหนองกอง จังหวัดอุดรธานี





..บุญวาสนาบารมีนั้นแข่งกันไม่ได้ เราจะแข่งกันได้ก็แค่แข่งรถแข่งเรือ ก็ได้แค่นั้น แต่จะแข่งบุญวาสนาบารมีนั้นแข่งกันไม่ได้ เพราะทุกคนนั้น สร้างคุณงามความดีสร้างหลักฐานนั้นมาต่างกัน..

..#โอวาทหลวงปู่เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป..
วัดอรัญญวิเวก ต.อินทขิล อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่







"...การแผ่เมตตาเพื่อจะให้เกิดผลดีทั้งแก่ตัวเรา
และผู้อื่น เราต้องหัดเจริญเมตตา ด้านกายกรรม
เราต้องช่วยเหลือผู้อื่น วจีกรรมพูดจากับคนอื่น
ในทางที่ดี และเมตตามโนกรรมคิดปรารถนาให้
ผู้อื่น สัตว์อื่นเป็นสุขอยู่เสมอ เป็นต้น ข้อสำคัญ
ถ้าจิตใจเราผ่องใส มีคุณธรรมมากเท่าใด เมตตา
ที่เราแผ่ไปจึงจะได้ผลมาก ถ้าใจเราขุ่นมัว ไม่มี
ธรรมในใจ นึกแผ่ไปเท่าไรก็ไม่ค่อยได้ผล เหมือน
เราไม่ค่อยมีเงิน จะช่วยเหลือผู้อื่นให้เขาร่ำรวยก็
ไม่ค่อยได้..."

#ที่มา หนังสือ พรไตรรัตน์ หน้า ๑๐๒
พระพุทธิสารเถร (หลวงปู่บุญกู้ อนุวฑฺฒโน)






กล้วย ส่อรสหวานออกมาที่เปลือกนอก
ถ้าสีหลืองก็รู้ว่าหวาน
ถ้าสีเขียววแสดงว่ามันฝาด
เหมือนคนที่จิตใจเลวทราม ชั่วหรือดี
ย่อมส่อออกมา ที่กาย วาจา ภายนอก

ท่านพ่อลี







ในการที่พวกเราเกิดมาชาติหนึ่งนั้น เมื่อเราได้สร้างบุญกุศลไม่ว่าจะเป็นการบวชพระ ไม่ว่าจะเป็นการถวายสังฆทาน ไม่ว่าจะเป็นการสร้างกุฏิวิหาร ไม่ว่าจะเป็นการสร้างวัดวาอาราม หรือโบสถ์ หรือเจดีย์ มหาเจดีย์อะไรก็ตาม ตลอดจนกระทั่งการที่เราได้พากันทำสมาธิภาวนา ทุกสิ่งทุกอย่างเหล่านี้เป็นส่วนประกอบซึ่งกันและกัน

เหมือนกันกับต้นไม้ ต้นไม้จะต้องมีเปลือก ต้องมีกระพี้ จะต้องมีแก่น จะต้องมีกิ่ง มีใบ มียอด ต้องมีรากอย่างนี้มันถึงเป็นต้นไม้ขึ้นมา

ฉันใดก็ดี เราเกิดมาเป็นคนแล้ว เราได้ทำบุญ เราก็ทำไปแล้วทุกอย่าง ตั้งแต่ทำบุญ นั่งสมาธิภาวนา เรามีฐานะที่ดีสมควร เราก็เฉลี่ยความสุขของเราแบ่งปันแก่บุคคลอื่น นั่นก็ถือว่า ชีวิตของคนเรานี้ Perfect หมายความว่า "สมบูรณ์แบบ"

ถ้าหากว่า เราทำมาหากินได้คล่อง มีเงินมีทองแต่กลับขี้เหนียว จะทำบุญสักนิดก็ไม่เคย จะบริจาคให้ใครสักหน่อยก็ไม่ได้ จะแบ่งปันให้คนยากจนสักนิดหน่อยก็ไม่เคยทำแบบนี้ แม้เขาจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่มีเงิน มีทอง มีข้าวของทรัพย์สินมากมายเพียงใดก็ตาม "เขาก็ได้เป็นคนที่เรียกว่าเป็นคนที่สมบูรณ์"

ธรรมะรุ่งอรุณ 5 หน้า 5

พระพรหมมงคลญาณ (วิ.)
หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร
เจ้าอาวาสวัดธรรมมงคล
ประธานผู้ก่อตั้งมูลนิธิสถาบันพลังจิตตานุภาพ







..คนเราเกิดขึ้นมานี้จะอยู่ที่ไหนก็ตาม เกิดขึ้นมาย่อมเป็นทุกข์เป็นธรรมดา ไม่ใช่เกิดขึ้นมามีความสุขสบายอยู่ตลอด ความทุกข์นั้นเหยียบย่ำยีบีฑารูปร่างกายของพวกเรา โดยโรคภัยไข้เจ็บนานาชนิดต่างๆที่จะเกิดขึ้น
..มีทั้งร้อนทั้งหนาว ทั้งหิวทั้งกระหาย ทั้งอิดทั้งเหนื่อย ทั้งความโศกเศร้าโศกาอาดูรมัวหมอง ร้องห่มร้องไห้อยู่กันทุกวันนี้ มีความเศร้าโศกเศร้าหมองใจ มันก็มีความทุกข์เป็นธรรมชาติธรรมดา ใครจะหลีกเลี่ยงไปหาที่อยู่ที่ไหนในโลกนี้ เป็นอันว่าไม่มีเสียแล้ว ใครเล่าจะเป็นคนที่ไม่มีความทุกข์ประจำสังขารอยู่ในโลกนี้ เป็นอันว่าไม่มี..

..#โอวาทธรรมหลวงปู่เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป..
วัดอรัญญวิเวก ต.อินทขิล อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่






ความสุขจะเกิดขึ้นมาได้ ก็เพราะพวกเราชำระความทุกข์ให้หลุดออกไปจากใจของพวกเรา เพราะฉะนั้น จึงเป็นหน้าที่ของพวกเราทุกคน ที่จะต้องมาปฏิบัติภาวนาอบรมจิตใจ

ถ้า “ธรรม” สถิตลงไปที่ใจของพวกเราแล้ว นั่นคือคุณค่าที่แท้จริง เราจะสัมผัสถึงความอัศจรรย์ จะไม่มีความอัศจรรย์ใดเลยในสามแดนโลกธาตุนี้ ที่จะอัศจรรย์ยิ่งกว่า “จิตที่ทรงอรรถทรงธรรม”

พระอาจารย์สุธรรม สุธัมโม






สาเหตุที่ทำให้ท่านเจ้าคุณนรรัตน์ฯ ตัดสินใจบวชไม่สึกจนตลอดชีวิต ทั้งๆ ที่แต่แรก ท่านได้คิดที่จะบวชถวายพระราชกุศลเพียง ๑ พรรษา แล้วหลังจากนั้น ท่านก็คิดจะแต่งงาน และไปศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกา แล้วกลับมารับใช้ชาติต่อไปนั้น

ท่านได้ปรารภถึงเรื่องนี้ไว้เองว่า #เป็นเพราะท่านได้กัลยาณมิตรในทางธรรมแล้ว ซึ่งก็คือสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์(เจริญ ญาณวรมหาเถระ) สมเด็จพระอุปัชฌาย์ของท่านนั่นเอง ที่ได้สอนเรื่องอริยสัจ ๔ แก่ท่าน จนท่านเห็นความทุกข์ที่แทรกอยู่ในความสุข กล่าวได้ว่า

“ไม่มีความสุขใดในชีวิตฆราวาส ที่ไม่มีความทุกข์ซ้อนซ่อนอยู่เลย”

ท่านได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะบวชไม่สึกอย่างแน่นอน โดยให้เหตุผลที่ลึกซึ้งกินใจว่า

“ชีวิตฆราวาส เป็นชีวิตที่ต้องต่อสู้ โดยไม่รู้ว่าจะต่อสู้ไปทำไม? และเพื่ออะไร? ในเมื่อชีวิตนี้เป็นทุกข์ ก็ควรที่จะต่อสู้เพื่อให้พ้นทุกข์ มิดีกว่าหรือ?”

เจ้าคุณนรรัตนราชมานิตย์
วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพฯ