นวรัตน์ดอทคอม

ร่างกายนี่มันไม่เที่ยง
เราจะบำรุงอย่างไร
อย่างไรมันก็ต้อง
ทรุดโทรมอยู่นั่นแหละ

ส่วนจิตใจนี่
เราบำรุงด้วยบุญด้วยกุศล
ด้วยคุณธรรมอันดีอันงาม
ย่อมมีความสุขความสงบ
เบิกบานทั้งกลางวัน
และกลางคืน

โอวาทธรรม
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ







สิ่งที่หาไว้ในโลก จะมากมายสักเพียงไร
ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ แม้แต่ร่างกายที่เราคิดว่า ตัวกูของกู ก็ต้องถูกเค้าเอาไปเผาไฟ กลายเป็นเถ้ากระตูก ถูกหลงลืมไปตามกาลเวลา ไม่มีค่าอะไร

ในตอนที่ได้ฟังโอวาทของหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ
ที่บอกว่า "ที่แกทำ ๆ ไปน่ะ มันสูญเปล่า ชีวิตจะมีค่าก็ตอนไหว้พระ สวดมนต์ ภาวนาเท่านั้น" ตอนนั้นก็ยังนึกแย้งท่านในใจว่า มันสูญเปล่าที่ไหนกัน เราทำงาน ทำกิจกรรมต่าง ๆ เราก็ได้ผลงาน ได้เงินได้ทองมาเลี้ยงชีวิตตัวเรา แถมยังเอาไปสงเคราะห์ญาติได้อีก

จากประสบการณ์ชีวิตของแต่ละท่าน หากนึกทบทวนและพิจารณาให้ดีก็จะเห็นภาพชัดเจนยิ่งขึ้น ๆ ว่า ที่ทำ ๆ ไป ไม่ว่าจะดูซับซ้อน วิจิตรเพียงใด มันก็แค่ หาอยู่หากิน เลี้ยงอัตภาพร่างกายเท่านั้น อย่างมากก็เพิ่มความภาคภูมิใจในผลงาน พอหมดลมแล้วก็หมดกัน เอาติดตัวไปไม่ได้ ไม่เหมือนอย่างบุญกุศลหรือทาน ศีล ภาวนา ซึ่งเป็นงานพัฒนายกระดับจิตใจ มันกินลึกและเอาติดตัวข้ามภพข้ามชาติไปได้

สมบัติทางโลก ๆ จะมากมายและวิจิตรประณีตขนาดไหน มันก็เป็นแค่ "สมบัติน้ำแข็ง" อยู่ดี เพราะขณะที่เรากำมันไว้นั้น มันยังคงละลายไป ๆ อย่างต่อเนื่อง ไม่หยุดหย่อน เราจึงกำสมบัติน้ำแข็งนี้ได้เพียงระยะเวลาไม่นานเลย

หลวงปู่เคยเล่าเชิงอุปมาว่า "เด็กทารกทั่วไปเกิดมาก็กำมือมา บ่งบอกการเกิดมาพร้อมกับความยึดมั่นถือมั่น ไม่เหมือนเด็กที่จะเกิดมาเป็นพระอรหันต์ ที่แบมือมาเกิด"

จึงเป็นเรื่องที่ควรพิจารณาว่า นอกจากสมบัติต่าง ๆ จะเป็นดุจดั่งสมบัติน้ำแข็งที่ไม่จีรังแล้ว คุณค่าของมันจะมีก็ตอนเรามีลมหายใจเท่านั้น บางคนสะสมวัตถุมีค่ามีราคาจนเป็นเหมือนพิพิธภัณฑ์น้อย ๆ แต่พอเมื่อเจ้าของ (ตามสมมุติ) หมดลมหายใจ คุณค่าก็หมดไป (จากเขา) บางครั้งคนในครอบครัวที่ยังอยู่ก็ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเรียกของสมบัติเหล่านั้น ดูสิ เมื่อตอนมีชีวิต ขวนขวายหามันแทบแย่ อิ่มใจ สุขใจกับมัน แต่พอหมดลม คุณค่าของสมบัตินั้นต่อตัวเรามันก็หมดสิ้นไปด้วย สมบัติที่สั่งสมนั้นไว้เอาไปชื่นชมต่อไม่ได้สักอย่าง อย่าว่าแต่สมบัติที่เคยเป็นสมบัติของเรานั้นเลย แม้แต่น้ำที่เขาเอามารดศพเรา ก็ยังกำเอาไว้ไม่อยู่เลย

อาหารที่สุดแสนประณีตก็ได้แค่อิ่ม บ้านที่เป็นดุจคฤหาสน์ก็แค่ที่พักอาศัยหลับนอนไปคืนหนึ่ง ๆ มนุษย์สร้างสมมุติที่ซับซ้อนหรอกตัวเองเสียจนหลงลืมความจริงพื้นฐานซึ่งเป็นความเรียบง่ายของชีวิต

"สมบัติน้ำแข็ง" คือ ข้อที่ควรคิดคำนึงเพื่อเตือนจิตเตือนใจตนเองไว้เสมอ ๆ เพื่อให้ตระหนักว่ากิจกรรมชีวิตอันใดที่เราควรทุ่มเท กิจกรรมชีวิตอันใดที่ทำเพียงแค่พอเป็น "เครื่องอาศัย" และควรวางใจอยู่เสมอ ๆ ว่าสมบัติที่มีไม่ว่าคน ไม่ว่าสิ่งของ ล้วนไม่ใช่ของเราจริง ๆ หรอก เป็นแค่สมบัติโลกที่เราขอยืมมาชั่วคราว แล้วก็ต้องส่งคืนให้โลกไปในวันหมดลมเท่านั้น...

นะโม โพธิสัตว์โต พรหมปัญโญ
หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ






เราภาวนาอย่าไปโอ้อวด อย่าหลงว่าเราดีเด่น เก่ง ต้องควบคุมไว้ เราภาวนาเพื่อละความโลภ ความโกรธ ละความทุกข์ออกจากใจเท่านั้น มุ่งตรงนั้น ไม่ได้เพื่อเป็นนั่นเป็นนี่

โอวาทธรรม หลวงพ่อตั๋น ถิรจิตโต
วัดบุญญาวาส อ.บ่อทอง จ.ชลบุรี








จงระลึกถึงคติพจน์ ว่า

“Do no wrong is do nothing!”
“ทำอะไรไม่ผิดเลยคือไม่ทำอะไรเลย”

ความผิดนี้แหละ
เป็นครูอย่างดี
ควรจะรู้สึกบุญคุณ
ของตัวเอง
ที่ทำอะไรผิดพลาด

และควรสบายใจ
ที่ได้พบกับอาจารย์
ผู้วิเศษ คือความผิด

คติธรรมคำสอน
ท่านเจ้าคุณนรรัตน์ราชมานิต







กิเลส แปลว่า ..
ความเศร้าหมองใจ
ความเศร้าหมองใจ
มาจากความโลภ
ความโกรธ ความหลง

เราจะตัดความโลภ
โกรธ หลง ออกได้
ต้องมี ศีล สมาธิ ปัญญา

การปฏิบัติ ..
ศีล สมาธิ ปัญญา
#ก็คือปฏิบัติกรรมฐาน
เนกขัมปฏิบัติ

#ศีลก็ คือ ตัวสติ

#สมาธิ ก็คือการกำหนดจิต
ให้สติอยู่กับจิต

#ปัญญา แปลว่า แก้ไขปัญหา
รอบรู้เหตุการณ์ได้

โอวาทธรรม
หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม