นวรัตน์ดอทคอม

...คนส่วนมากชอบทำแต่ทาน
“ไม่ชอบภาวนา”

.เพราะการภาวนา
“เหมือนจับใจขังไว้ในกรง”
ใจไม่ชอบอยู่ในกรง
ชอบออกไปเพ่นพ่าน..ไปรอบโลก

.ถ้าจัดไปทอดผ้าป่าที่อินเดีย
คงมีคนไปกันเยอะ
“ใจไม่ชอบเข้าข้างใน”
สู้กำลังของกิเลส ของกามตัณหาไม่ได้

.ที่ผลักใจ..ให้ออกไปแสวงหา
รูป เสียง รส กลิ่น
ถ้า..”สติ มีกำลังมากพอ”
ก็จะดึงใจให้เข้าข้างในได้

.ที่สู้กับกิเลสไม่ได้ ก็เพราะ..
สติมีกำลังไม่มากพอ ที่จะ
ดึงใจให้เข้าข้างใน
ถูกกิเลสผลักให้ออกไปหา
รูป เสียง กลิ่น รสตลอดเวลา

.ทำให้ไปอยู่วัดไม่ได้
เพราะไม่มีอะไรให้ดู ให้ฟัง.

.............................................
จุลธรรมนำใจ 24 กัณฑ์ 421
ธรรมะบนเขา 23/2/2554
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี








"หากถ้าจะมีผู้ถามว่า สวรรค์นั้นอยู่ทีไหน
อาตมาขอตอบว่า สวรรค์อยู่ที่ตัวของคน
เราทุกคน
นรกก็อยู่ที่ตัวเรานี้ นิพพานก็อยู่ในตัวเรา
นี้ทั้งนั้น
ด้านกว้างของสวรรค์ก็ศอกกำมา ด้านยาว
ก็วาหนึ่งดังนี้
สวรรค์นิพพานไม่ได้อยู่ที่อื่นดอก
เมื่อเราประกอบแต่กรรมอันเป็นสุจริตแล้ว
นรกมันก็หายไป
เมื่อเราทำลายกิเลสน้อยใหญ่ซึ่งหมักดอง
อยู่ในสันดานของเราแล้ว
นิพพานก็อยู่ที่ไหนอีก
เมื่อเราเป็นผู้มีทาน มีศีล มีเจริญภาวนา
ฆ่าความโลภ ความโกรธ ความหลง ออก
จากจิตสันดานเราได้แล้ว
นรกมันก็อยู่ไม่ได้เท่านั้นเอง.. "
--------------
#หลวงปู่กงมา_จิรปุญฺโญ








#สังขารธรรม.. "
-------
ความตาย มันตายอยู่ตลอดเวลา แม้อยู่ ณ บัดนี้มันก็ตายและเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ที่เราอยู่นี่มันก็ตาย ในบ้าน ในป่า ภูเขา ลำเนาไม้มันก็ตาย ในน้ำมันก็ตาย บนบกมันก็ตาย ตายทั้งวันทั้งคืน ถ้าหากว่ามีเสียงเหมือนกับเสียงปืนแล้ว เยื่อหูของเราทั้งหลายแตกทำลายไม่มีอันใดเหลือ เพราะความแปรมันก็ดังขึ้นมา ความแตกความสลายมันก็ดังขึ้นมา ความทุกข์ยากลำบากในครอบครัวเหย้าเรือนแต่ละครอบครัว มันก็ดังขึ้นมา สัตว์ได้รับความทุกข์มันก็ดังขึ้นมา ที่อยู่ใต้น้ำมันก็ดังขึ้นมา อยู่บนบกมันก็ดังขึ้นมา แม้ที่สุดพวกเรานั่งฟังเทศน์อยู่ ณ บัดนี้ เกิดความทุกข์ต่างก็จะดังขึ้นมาเหมือนกับเสียงปืนดังเรื่องกองทุกข์ เยื่อหูก็จะไม่สามารถต้านทานอยู่ได้ เพราะกองทุกข์มันประกาศลั่นโลกอยู่อย่างนี้
-------
เมื่อเป็นเช่นนี้จะไม่ให้ว่า อนิจฺจา วต สงฺขารา อย่างไร มันเป็นซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่ตลอดเวลา ต้องแสดงตามความจริงที่มันเป็นอยู่เช่นนี้ ให้บรรดาท่านผู้ฟังทั้งหลายได้พิจารณาว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เมื่อมีอยู่มันก็แสดงเสียงลั่นอยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ แต่มันไม่มีปืนให้สัญญาณแก่เรา ในขณะความทุกข์หรือความแปรปรวนปรากฏขึ้นในสัตว์และสังขารแต่ละราย ๆ จึงคล้าย ๆ กับว่ามีทุกข์แต่เราคนเดียว มีความเดือดร้อนแต่เราคนเดียว มีความฟุ้งซ่านวุ่นวายแต่เราคนเดียว มีความยากลำบากแต่เราคนเดียว ขัดสนจนทรัพย์และอับปัญญาแต่เราคนเดียว ไม่ดีแต่เราคนเดียว โลกเขาคล้ายกับว่าเป็นทองคำไปหมด ที่จริงโลกมันโลกเดียวกัน ธาตุขันธ์อันเดียวกัน โลก อนิจฺจา วต สงฺขารา อันเดียวกัน หัวใจอันเดียวกัน มันเป็นทุกข์อย่างเดียวกันนี่เอง
-------
ขอให้บรรดาท่านผู้ฟังทั้งหลายพินิจพิจารณาในภาษิตที่ได้ยกขึ้นไว้ว่า อนิจฺจา วต สงฺขารา สังขารทั้งหลาย ภายนอกภายใน ทั้งของท่านของเรามันไม่เที่ยงอุปฺปาทวยธมฺมิโน อุปฺปชฺชิตฺวา นิรุชฺฌนฺติ เกิดขึ้นแล้วไม่ว่าอยู่ที่ไหน ๆ มันแตกด้วยกันทั้งนั้น เตสํ วูปสโม สุโข จงพยายามทำความระงับเสียซึ่งต้นเหตุ คือสังขารอันเป็นตัวสมุทัยให้ดับสิ้นซากไปเสียจากใจแล้ว สังขารที่เป็นตัวผล คือ อนิจฺจา วต สงฺขารา ความเกิด ความตายแห่งสังขารนี้จะไม่ปรากฏแก่ใจของเรา ให้เป็นความกังวลต่อไปอีก เรียกว่า ถึงสันติธรรมอันราบคาบ ได้แก่บรมสุข คือวิมุตติพระนิพพาน

#หลวงตาพระมหาบัว_ญาณสัมปันโน
#เทศน์อบรมฆราวาส
#ณ_วัดโพธิสมภรณ์_อุดรธานี
[เมื่อวันที่ ๒๘ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๐๕]








"..ปูไม่มีหัวก็ยังเดินได้
งูไม่มีตีนก็ยังเลื้อยได้
แม่ไก่ไม่มีนมก็ยังเลี้ยงลูกได้

ฉะนั้นมนุษย์จึงไม่ควร
ดูหมิ่นสัตว์ ผู้มีปัญญาควร
ช่วยเหลือผู้ที่ต่ำต้อยกว่า "

โอวาทธรรม
หลวงปู่ศรี มหาวีโร









#การระลึกชาติย้อนหลัง
#บาป_บุญ_นรก_สวรรค์_มีอยู่อีหลีเด้อ

คนบ่เคยปฏิบัติกะสิบ่รู้ คนที่เพิ่นปฏิบัติผ่านมาแล้ว เพิ่นสามารถที่จะมองย้อนอดีตไปได้หลายภพหลายชาติ เพิ่นเห็นอดีตที่ผ่านมา

มันก็คือ เฮามองย้อนหลังไปเบิ่งอดีตตั้งแต่เฮาเป็นเด็กนักเรียน จนเติบใหญ่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนมาถึงปัจจุบัน

แต่สำหรับคนที่เพิ่นปฏิบัติผ่านมาแล้ว เพิ่นจะมองทะลุ ข้ามไปเบิ่งได้หลายภพหลายชาติ เห็นอดีตของเจ้าของ ว่าเคยเป็นคน เป็นสัตว์ต่างๆ เห็นความลำบากของการเวียนว่ายตายเกิด

ชาติที่แล้วเคยเกิดเป็นพ่อแม่เขา ถ้าห่วงลูกห่วงหลานหลาย ชาตินี้เลยได้เกิดมาเป็นลูกเขา แต่กะสิบอกยากสอนยากหน่อย เพราะจิตมันยึดติดว่าเคยเป็นพ่อเป็นแม่เขานี่แหละ

ให้พากันปฏิบัติเอา ปีหนึ่งๆ ก็พากันมานอนวัดอย่างน้อย ก็ให้ได้สัก 3 วันเอาเท่ากับ พุทโธ ธัมโม สังโฆ ก็ยังดีเด้อ

หลวงปู่จันทร์เรียน #คุณวโร








#สิ่งไหนที่ถูกรักมาก #เวลาถูกศอกกลับหลัง #ของธรรมดาสิ่งนั้นก็จะถูกรังเกียจมาก

เพราะเหตุใด..

เพราะเหตุว่ากิเลสรักนั่นเอง มันจะพาให้โกรธแค้นในเมื่อเวลาไม่สมหวัง

อะไรบ้างที่สมหวังในโลก หลวงปู่ตอบว่าไม่มีอะไรเลย เพราะมันฝืนความรักไปทุก ๆ อย่าง เพราะมันอยู่ใต้อำนาจอนิจจัง

ที่เรารักไม่มีสถานีจบ ก็เพราะเราอยู่ใต้อำนาจกิเลสแห่งราคะมาก เราไม่ยอมต่อสู้มันด้วยปัญญา พิจารณาสิ่งปฏิกูลโสโครก และไม่แยกลงไปเป็นดินน้ำลมไฟ

เรารักและกำหนัด​ จะให้มันชนะกำหนัด มันก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ คล้าย ๆ กับทิ้งฟืนใส่ไฟ จะให้ชนะไฟย่อมเป็นไปไม่ได้

อันนี้เป็นด้านปัญญาอันคมกล้า​ เราจะเอาสมาธิล้วน ๆ ปราบมันไม่ได้ดอก.. เราต้องเอาปัญญาปราบความหลงของตน...

#หลวงปู่หล้า #เขมปัตโต











แต่ทุกอย่างก็ต้องใช้เวลา

ชีวิตของแต่ละคน จะดีหรือไม่ดีนั้น
ขึ้นอยู่กับบุญเก่า กรรมเก่า ของแต่ละคน
ซึ่งเป็นเรื่องของอดีต แต่อยากให้ทุกคน ดูที่ปัจจุบัน

เพราะอดีต เราไปแก้ไขไม่ได้
บุญเก่ากรรมเก่า แต่ละคน ไม่เท่ากัน

ฉะนั้น ให้อยู่กับปัจจุบัน
พยายาม ต่อยอดบุญ
สะสมบารมี ให้เพิ่มขึ้น
หมั่นสร้างความดี ละเว้นความชั่ว

ในชีวิตประจำวัน ถ้ามีเวลา ก็ใส่บาตร
สวดมนต์ นั่งสมาธิภาวนา อยู่เป็นประจำ
รักษาศีล 5 ให้ได้

ที่สำคัญเลย ใช้ชีวิต อย่างมีสติ
และหมั่นดูจิต ดูใจ ของเราให้ดี
จับผิดจิตเรา พยายามอย่าให้มี
สิ่งไม่ดี มาข้องแวะ กับจิตเรา

ไม่ต้องไปจับผิด...จิตของคนอื่น
ถ้าทำได้ดังนี้แล้ว...ช้าเร็ว...ชีวิตก็จะต้องดีขึ้น
แต่ทุกอย่าง...ก็ต้องใช้เวลา

โอวาทธรรม :
#หลวงปู่บุญส่ง #ฐิตสาโร...#วัดสันติวนาราม อ.แก่งหางแมว จ.จันทบุรี








“สวดมนต์ทุกวันน่ะดีแล้ว
ภาวนาทุกวัน ทำให้ตัวเองเป็นพระ
ทำให้บ้านเป็นวัดให้ได้
จะได้มีความสุขความเจริญกัน

ทำด้วยตัวเองนี่แหละ ดีที่สุด
ไม่ต้องไปนิมนต์พระที่ไหนมาสวดก็ได้
สวดกันเองนี่แหละดีที่สุด ความเป็นสิริมงคล
เกิดได้ด้วยตัวของเราเอง ปฏิบัติเอง”

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย









"การอยู่ในโลกนี้ ให้เข้าเหมือนอยู่ในกองไฟ
และเหมือนอยู่ในคุกตะราง ให้เร่งรีบแสวงหา
ทางออกเสมอ อย่าได้นิ่งนอนใจ และหลงยินดี
เพลิดเพลินอยู่

จงถือเอาศรัทธาความเชื่อ เป็นทางเดินแห่งวิถีจิต
เอาสติ คือ ความระลึกรู้สึกตัว พร้อมเป็นเพื่อนพ้อง
เดินทาง
เอาวิริยะ คือ ความเพียรพยายาม เป็นกำลังกาย
เอาขันติความอดทน เป็นอาวุธสำหรับป้องกันอันตราย
เอาปัญญาความรอบรู้ เป็นประทีปส่องทางไป

แล้วรีบเร่งเดิน อย่าแวะซ้ายแวะขวา อย่าหยุดพัก
อยู่ในที่ใดๆ ก็จะได้ถึงซึ่งที่สุดแห่งขันธ์
โลก คือ พระนิพพาน"

ครูบาพรหมา พฺรหฺมจกฺโก