นวรัตน์ดอทคอม

...การฟังธรรม

จึงเป็นสิ่งที่ ”สำคัญ..จำเป็น”

ต่อการฟังธรรม ทุกระดับ

จนถึง..ธรรมขั้นสูงสุดเลย.

........................................
คัดลอกการแสดงธรรม
ธรรมะบนเขา25/1/2558
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี










พวกเราต้องมีสติอยู่กับตัวตลอดนะ ไม่ว่าเวลา ยืน เดิน นั่ง นอน ทุกอิริยบท ครูบาเคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่ออายุประมาณ ๕๐ ปี เผลอลืมสติไปหน่อย “หลับลืมคิงไปหน๊อย” ไปรู้ตัวอีกทีอยู่ที่ศาลา ๙ ห้อง ที่นั่น จะมีคนคอยบันทึกบุญ บันทึกบาปอยู่ จะได้ขึ้นสวรรค์ หรือ ลงนรก ต้องมาดูตรงนี้ก่อน

ใครที่ทำบุญอะไรไว้ ไม่หาย - ไม่สูญ - ไม่บูด - ไม่เสีย ให้พากันรู้ไว้นะ ทำอะไรไว้...บันทึกไว้หมด!!!

ปกิณกธรรม
หลวงปู่ครูบาอินสม สุวีโร
วัดป่าธรรมสันติ อ.หางดง จ.เชียงใหม่










#บุญกุศลนี้จึงเป็นแก้วสารพัดนึกหรือเป็นแก้วอันวิเศษสูงสุดในโลก

ไม่มีอันใดที่จะเทียมเท่า สามารถที่จะปรับปรุงบุคคลผู้มีคุณงามความดีแม้จะอยู่ในภพในชาติก็ให้เป็นผู้มีความสมบูรณ์พูนสุข

แม้จะเกิดขึ้นมาเป็นรูป เป็นกาย เป็นหญิง เป็นชาย ก็มีความสง่าราศี มีบุญญาภินิหารหรือบุญญาภิสมภาร มีความเฉลียวฉลาด มีอุปนิสัยฝังอยู่ที่จิตใจของบุคคลนั้น

#หากได้รับความทุกข์บ้างเป็นบางคราวเพราะอำนาจแห่งกรรมที่ตนทำไว้เป็นลุ่มๆดอนๆก็ตาม

#บุญกุศสอันนั้นยังจะตามสนับสนุนผู้นั้นให้พ้นจากอุปสรรคนั้นๆไปได้โดยลำดับ

#โอวาทธรรมคำสอนพ่อแม่ครูอาจารย์
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน









ในบ้านของเรา มีพระอรหันต์อยู่สององค์ องค์แรกก็คือพ่อ องค์ที่สองก็คือแม่ ให้ประพฤติปฏิบัติให้ท่านสุขกายสบายใจ เท่ากับว่าเราได้ปฏิบัติต่อพระอรหันต์ คนไหนไปด่าติเตียนบิดามารดาของตนก็เท่ากับติเตียนตนนั่นแหละ เพราะบิดามารดาอยู่ในกายเรานี้ การดุด่ากล่าวฆ่าตีบิดามารดาเป็นกรรมหนัก

(โอวาทธรรม หลวงปู่บุญพิน กตปุญโญ)








..คนเรา บางทีอาจจะเกิดมาแล้ว หลายกัป หลายกัลป์ หลายชาติ หลายภพ ไม่รู้ว่าเกิดเป็นอะไรต่อมิอะไรมาบ้าง เรายังไม่รู้จัก ถ้าผู้ต้องการอยากรู้สิ่งเหล่านี้ ก็ต้องฝึกหัดจิตใจให้เป็นสมาธิ

ถ้าเป็นสมาธิแล้วมันจะรู้เรื่องของเหล่านั้น ว่ามีความเป็นมายังไง เป็นอยู่ยังไง จะไปยังไง

นี้เรียกว่ารู้ตัวเอง ถามดูจิตใจตัวเอง มันก็พูดให้เราฟังเลย เพราะว่ามันพูดเป็นเหมือนกันนะเรื่องของจิต แต่ว่าเรานั้นหละเป็นผู้รู้จักเอง ฉะนั้น ธรรมะท่านจึงว่า ตัวเองรู้เอง “สันทิฏฐิโก” ผู้ปฏิบัติย่อมรู้เอง...

หลวงปู่ศรี มหาวีโร
เทศนา เรื่อง มนุษย์สมบูรณ์แบบ :
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๓๔









ฤทธิ์ของบุญ
.
คนผู้มีบุญมีกุศลมีธรรมภายในใจไปไหนไม่จนตรอกจนมุม ไม่ว่าหลับตื่นลืมตาไม่วิตกวิจารณ์ ไม่มีเงินสักสตางค์ก็ไม่ตกใจ เพราะหัวใจเราเต็มตื้นด้วยอรรถด้วยธรรมซึ่งเป็นของเลิศเลอกว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้แล้ว เราให้ได้ ที่เหมาะสมก็ให้ได้ทั้งสองนั่นแหละ
.
เรามีมากมีน้อยแบ่งสันปันส่วน แบ่งกินแบ่งทาน นี่คือทางของศาสดาทางพ้นทุกข์ ไม่ได้มีแต่ของเรายึดมากินเฉยๆ กินแล้วตายจมไปเลย ผู้มีธรรมในใจนี้ ท่านไม่ได้กล่าวไว้ว่า ผู้มีธรรมในใจ ผู้ทำบุญให้ทานมากๆ ตายแล้วไปเป็นความล่มจม เราไม่เคยเห็น ถึงจะจมก็ตาม อย่างอนาถบิณฑกเศรษฐีให้ทานกับพระพุทธเจ้าจนจะหมดเนื้อหมดตัว ชาวบ้านชาวเมืองเขาเป็นห่วงเป็นใยเขามาว่าให้ ทางนั้นไม่ถอยๆๆ ให้ทานไม่ถอย จึงเรียกว่า อนาถบิณฑิก อนาถา คือว่าเศรษฐีคนนี้ทานจนเป็นอนาถา อนาถบิณฑิกเศรษฐีให้ทานทุกอย่างๆ ตกลงในศีลในธรรมในศาสนาทั้งนั้น จนประชาชนทั้งหลายเขาเป็นห่วงเป็นใยมาขอร้องให้ผ่อน ไม่ผ่อนๆ ว่างั้นเลย
.
ซัดไปๆ เกิดดลบันดาลเงินไม่ทราบมาจากทิศไหนแดนฟ้าอากาศมา ก็เลยเป็นมหาเศรษฐีขึ้นด้วยการให้ทาน ที่เขาว่าท่านเป็นอนาถะ เห็นไหมบุญ ฤทธิ์ของบุญ ทีแรกเป็นอนาถาจนชาวบ้านเขาเป็นห่วงเป็นใย ฟาดที่สองมานี่เป็นเศรษฐีปิดท้ายเลย เข้าใจไหมล่ะ อนาถบิณฑิกะ เป็นอนาถาตอนต้น อำนาจแห่งทานดลบันดาลนี้ฟาดเป็น อนาถบิณฑิกเศรษฐี ขึ้นท้ายเลย (สาธุ) นี่ละให้ฟังเอาเป็นตัวอย่าง นี้เป็นอุปถัมภ์อุปัฏฐากของพระพุทธเจ้าเรื่อยมา เพราะฉะนั้นจึงว่าการทำบุญให้ทาน เราอย่าไปกลัวเลยว่าจะล่มจะจม ไม่จม เอ้าให้มันจมไปเถอะ มันไม่จมแหละ
...............................................................
หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๓๐ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๖









"รัก ก็รักกันเถอะ
แต่อย่าลืมความไม่แน่นอน"

พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ









“เราต้องมีความละอายแก่ใจอย่างบริสุทธิ์ใจ
ไม่ใช่ว่า ต้องให้คนอื่นมาเห็น จึงจะละอาย”

ท่านพุทธทาสภิกขุ








"บุคคลบางคน เกิดขึ้นมาแล้วมีแต่โรคภัยไข้เจ็บ
ตั้งแต่เล็กแต่น้อย จนถึงหนุ่มสาว จนถึงท่ามกลางคน
จนถึงเฒ่าถึงแก่ ไม่รู้ว่ามีโรคอะไรต่อโรคอะไร
ก็ด้วยอำนาจของกรรม เป็นโรคกรรม โรคกรรมนี้
รักษาด้วยหยูกยาไม่หาย บางทีก็ต้องแผ่เมตตา
ให้ซึ่งกันและกัน ถ้าหากมันไม่ใช่โรคกรรม
มันก็จะหายง่าย ถ้าเป็นโรคกรรม ก็ต้องอโหสิกรรมให้ "

หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป








#การเจริญสมาธิภาวนาแต่ละครั้งจะได้บารมีหลายอย่าง

เราเจริญอานาปานสติแรกๆ จิตไม่สงบก็ไม่เป็นไร หลวงพ่อ(ชา) ปลอบใจลูกศิษย์ใหม่อยู่เสมอว่า นั่งสมาธิแล้วจิตสงบเหมือนทานอาหารที่อร่อย

นั่งสมาธิภาวนาจิตไม่สงบเหมือนกับทานข้าวเปล่า แต่ทานข้าวเปล่าก็ยังดีกว่าไม่ทานอะไรเลย อย่างน้อยเราก็ได้เจริญขันติบารมี เนกขัมมบารมีหรืออธิษฐานบารมี

บารมีนี้มีหลายข้อ ตั้งใจนั่งสมาธิ ก็เป็นการเจริญด้วยสัจจะอธิษฐานบารมี เช่น นั่งสมาธิตั้งใจว่าเราจะไม่เปลี่ยนอิริยาบถตลอด ๔๕ นาที หรือตั้งใจว่าเราจะนั่งทุกวันไม่ต่ำกว่า ๒๐ นาทีหรือ ๓๐ นาที

ถึงแม้ว่าในขณะที่เรานั่งนิ่ง เราไม่สงบเย็น เราก็ได้ขั้นของบารมี อดทนต่อความคิดปรุงแต่ง จิตเมื่อวอกแวกแส่ส่ายไปหาอารมณ์ภายนอกก็ให้ดึงกลับมา

อารมณ์ทั้งหลายที่เราชอบคิดชอบปรุงแต่งนั้นเป็นโลก ดึงกลับมาที่ลมหายใจเข้าลมหายใจออก คือการสร้างเนกขัมมบารมี เพราะคำว่าพุทโธ นั่นแหละคือธรรม

การดึงจิตออกจากโลกกลับมาสู่ธรรม เป็นเนกขัมมบารมี เป็นเหมือนการออกบวช ให้พวกเราหาโอกาสที่จะออกบวชทุกวัน คือ ออกจากความโลภ ความโกรธ ความหลง จิตเป็นกุศล ปล่อยวางสิ่งที่ไม่ดีไม่งามนั้น เป็นการออกบวช

คัดตัดตอนจากเรื่อง เส้นทาง โดย #พระอาจารย์ชยสาโร









#สุขทางโลกที่ได้เข้ามาในชีวิต

เช่น ลาภ ยศ เงิน ทอง นา ที่ดิน เราอย่าไปยินดียินร้ายอะไรมาก นั่นแหละเป็นหลุมพรางของกิเลสมัน มันจะดักให้เราหลงทาง

วิธีแก้คือต้องทำใจให้นิ่ง มีสมาธิจิตอันแน่วแน่ แล้วหาอุบายฝึกฝนเพื่อไปสู่หนทางความสุขที่แท้จริงคือ ความสงบ

#ท่านพ่อลี #ธมฺมธโร