นวรัตน์ดอทคอม

...เวลาใครเขาสรรเสริญเรา
โอ้โฮ ยิ้ม ยิ้มนี่ยิ้มทั้งวันทั้งคืน
พอเขาพูดคำว่า “สวย” คำเดียวนี่
โอ้โฮ ยิ้มไป ..แต่พอเขาโกรธเรา
เขาก็ด่าเรา พอด่าทีนี้ก็ โอ้โฮ
ร้อนไปทั้งตัว ร้อนไปทั้งวัน ทุกข์ไปทั้งวัน
เขาด่าตอนเช้าตอนเย็นก็ยังทุกข์อยู่

.
นี่เรียกว่า “สรรเสริญ”
เวลาเจริญสรรเสริญก็ดีอกดีใจ
เวลาเสื่อมสรรเสริญ เวลาเจอนินทาขึ้นมานี้
ก็ร้องห่มร้องไห้ เสียอกเสียใจ

.
ความจริงมันก็เป็นแค่คำพูด
"เป็นลมปากเท่านั้นเอง"..
เหมือนลมพัดเห็นไหม
ลมพัดมันก็มีเสียงเห็นไหม
เสียงใบไม้เวลาลมพัดขึ้นมา
หรือเสียงแมลง
เสียงนกที่มันร้องนี่ มันก็เสียง
.
ทำไมเราไม่ไปดีใจเสียใจกับมันล่ะ
แล้วทำไมเราต้อง
“ไปดีใจกับเสียงสรรเสริญล่ะ"
พอใครเขาชมว่าสวยหน่อยนี่
อดยิ้มไม่ได้กันทุกคน
พอใครเขาว่า “ทุเรศ” ทีนี้ละโอ้โฮ
ทีนี้ก็เสียอกเสียใจ ร้องห่มร้องไห้
“เขามาว่าหนูทุเรศ”
“เขามาว่าผมทุเรศ” อย่างนี้
.
ก็ “มันก็เสียงเหมือนกันใช่ไหม”
เสียงสรรเสริญมันก็เสียง
เสียงด่าเสียงนินทาก็เสียง
แต่เราไปติดสรรเสริญ
เราชอบเสียงสรรเสริญ
พอไม่ได้ยินเสียงสรรเสริญ
ก็เกิดความทุกข์ใจขึ้นมา.

......................................
.
คัดลอกการสนทนาธรรม
ธรรมะบนเขา 14/5/2562
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี





"ไม่มีอะไรแล้วที่จะประเสริฐ ไปกว่าบุญกุศล ที่จะได้น้อมถวายเป็นเครื่องสักการะบูชาในพระคุณของพ่อแม่"

โอวาทธรรมหลวงปู่ทอง จันทสิริ
วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ





"กรรมดี หรือชั่ว ถ้าได้ทำลงไปแล้ว
ถึงแม้คนอื่น จะไม่รู้เรื่องที่เราทำ
ตัวเรานั่นแหละ รู้ตัวเองดีที่สุด

ถึงจะโกหก คนทั้งโลกได้
แต่เรา จะโกหกความจริงไม่ได้
ปากคนเราพูดจริง พูดเท็จได้
แต่จิตไม่เคยบอกเท็จในเรื่องของกรรม

พอตายไปแล้ว ยมบาลไม่ต้องถามให้ยาก
จิตเราที่บันทึกกรรมดีชั่ว จะอธิบายบอกเล่าให้ฟังเอง"

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม




“มรณสติ ช่วยเตือนให้เราเห็นคุณค่า
ของสิ่งที่เรามีอยู่ในปัจจุบัน เราไม่ค่อยเห็นคุณค่าของวันนี้
หรือวันพรุ่งนี้ เพราะเราคิดว่า เรายังจะมีชีวิตอยู่ได้อีกหลายปี

แต่ถ้าเรารู้ว่า เราต้องตายคืนนี้ แต่ละนาทีที่ยังมีชีวิตอยู่
จะกลายเป็นสิ่งที่มีค่าทันที เราจะไม่ปล่อยให้ผ่านเลยไป
โดยเปล่าประโยชน์ หรือไร้สาระ

คนที่เป็นมะเร็งแล้วรู้ว่า จะมีเวลาอยู่ในโลกนี้
ได้อีกไม่กี่เดือน จะรู้สึกเลยว่า แต่ละวัน มีความหมายมาก”

พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล




“เมื่อคุณหวังแล้ว
คุณต้องเตรียมตัวให้พร้อมด้วย

พร้อมทั้งสมหวัง พร้อมทั้งผิดหวัง
พร้อมทั้งหวาน พร้อมทั้งขม
สมหวังมันหวาน ผิดหวังมันขม

สมหวังแล้วดีใจเกินพอดี มันก็บ้า
ผิดหวังแล้วเสียใจเกินพอดี มันก็บ้า

ชีวิตน่ะ มันก็ต้องหวัง แต่เมื่อหวัง
ก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม
ทั้งสมหวัง ทั้งผิดหวัง
มันเป็นธรรมดาโลก”

หลวงปู่หา สุภโร