นวรัตน์ดอทคอม

"... คนเรามันเคยผูกพันกันมา
เคยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมา
จึงได้มาพบกันเกื้อกูลกันอีก

ถ้าไม่เคยผูกพันกันมาก่อน
ก็ไม่มีทางที่มาพบกันได้

แต่ถ้าเคยผูกพันกันมา
ต่อให้อยู่ห่างกันไกลแสนกัน
ก็ต้องได้พบกันแน่นอน ..."

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต จ.หนองคาย




"ทุกข์มาจากที่ใดก็ดับที่นั้น เหมือนกับผ่าฟืน ตีลิ่มเล็กลงไปก่อน แล้วเอาลิ่มใหญ่ตอกลงไป ลิ่มเก่าถอนเอาลิ่มใหม่ตอกลงไป กิเลสหยาบออกไป ถือเอาความสะอาดเข้าแทนที่ ของดีมันอยู่ในของบูดเน่า อยากพ้นทุกข์ก็ให้มันทุกข์ให้พอ อวิชชาออก วิชชาแทนที่ อวิชชามันไม่มีที่อยู่ ขัดเกลาตนของตน มิใช่การทรมานหรือข่มเหงธาตุขันธ์"
โอวาทธรรม พ่อแม่ครูอาจารย์ หลวงปู่จาม มหาปุญโญ





สัมภเวสี วิญญาณเร่ร่อน ผลบาปส่งผลยังไม่มาก ถ้าทำบาปมากหลังจากที่ตายก็ไปเป็นสัตว์นรกเลยลงหลุมลึกๆตามผลกรรมที่กระทำ รองลงมาก็มาเป็นเปรต ที่ถูกกักขังอยู่เป็นที่ๆ ไปใหนไม่ได้ ถ้าเป็นวิญญาณที่ได้ทำบุญเข้าวัดเข้าวามาบ้างก็จะไม่ลำบากมากนัก แต่ถ้าเป็นวิญณาณที่ไม่เคยทำบุญมาเลย วัดไม่เข้าพระไม่กราบไม่ไหว้ ลำบากมาก ช่วงที่ต้องใช้กรรม เป็นผีเร่ร่อน หรือ สัมภเวสี อยู่นั้น ไปเลื่อยๆแต่ไม่มีอยู่มีกิน อดๆหยากๆ ได้ยินข่าวว่าเขาทำบุญที่ใหนก็วิ่งไป อยู่รอบๆวัด เข้าวัดก็ไม่ได้ พอตอนพระสวดมนต์ก็เอามืออุดหู เพราะเกิดอาการร้อนลน เวลาได้ยินเสียงพระสวดมนต์ วิ่งหนีไปไกลลิบเลย พอตอนเขาถวายอาหารถวายทาน ก็มายืนดูแถวๆกำแพงวัด เข้าไปในเขตวัดก็ไม่ได้ เห็นผีที่เข้าวัดได้ หรือ พึ่งตายที่ยังไม่ได้ไปเกิดไปรับผลทานที่ญาติลูกหลานเขามาทำบุญ อุทิศให้ "คุณพ่อคุณแม่เอ๊ยลูกมีอาหารขนมของใช้เสื้อผ้ามาถวายพระอุทิศให้เด้อมารับเอาเด้อ" มีอาหารคาวหวาน ขนมนมเนย ร่มรองเท้า เสื้อผ้า อะไรต่างๆที่ญาติเขาเอามาถวายพระ บังสกุลไปให้ เมื่อได้รับของ เต็มตระกร้าของใครของมัน เดินออกจากวัด พวกผีเร่เร่อนก็เข้าไปขอ ขอกินหน่อยๆๆ หิวเหลือเกิน พวกผีที่มีอาหารมาก็สงสารกันอยู่นะ ก็หยิบยื่นแบ่งให้บ้างนิดหน่อย แต่พออาหารตกลงไปที่มือเท่านั้นหละ ร้อนยิ่งกว่าไฟ โยนทิ้งอีก กินไม่ได้ เพราะมันไม่ใช่ของตนเอง แล้วตนเองก็ไม่เคยทำบุญทำทาน แต่สิ่งที่พวกนี้กินได้คือ ของที่คนเขาไม่กินกัน เทวดาไม่กิน มนุษย์ไม่กิน ของที่เขารังเกียด ของที่ใครๆไม่ไปติดยึดว่าเป็นของตนเอง ของเขาทิ้งแล้ว คือหมาเน่าชากสัตว์ต่างๆ ที่มีหนอนชอนใช กินหนอนแตกเปาะแปาะๆ มันมาก พอหนอนหมดก็ดูดน้ำหนองน้ำเหลืองอร่อยมาก อาหารผีสัมภเวสี เป็นอย่างนั้น กรรมบังคับอย่างนั้น

หลวงปู่ไม อินทสิริ วัดป่าหนองช้างคาว





คนเราเมื่อรู้เท่าทันความเป็นจริงแล้ว
รู้ทันความเป็นจริงแล้ว ใจของเราสบาย
ถ้าเราไม่รู้เท่าทันความเป็นจริง ก็ไม่สบาย
พูดเช่นนี้ก็ฟังง่าย แต่เข้าใจยาก
เราจะเปรียบเหมือนว่า เราพบ เราได้ประสบ
พบเห็นกับคนที่หลอกลวง มาหลอกลวงเรา
ถ้าเราไม่รู้ทันเขา เราก็ถูกเขาหลอกไปได้บ่อยๆ
ถ้าเรารู้เท่าทัน เขาก็หลอกเราไม่ได้
ฉันใดก็ฉันนั้น

สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (อัมพร อมฺพโรมหาเถระ)