นวรัตน์ดอทคอม

"คิดดู การให้อภัยผู้อื่น
มันเป็นการช่วยใคร
ที่จริง เป็นการช่วยตัวเราเอง
เราไม่ต้องเครียด ไม่ต้องเศร้าหมอง
ไม่ต้องอึดอัดอีกแล้ว ถือว่าหมด
มันหมดอยู่ที่ตัวเรา
หมดอยู่ที่ในจิตใจของเรา"
-:- พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ -:-



ศีล คือ ดิน
สมาธิ คือ ลำต้น
ปัญญา คือ ดอกผล
เราต้องการให้ต้นไม้ เจริญงอกงาม
ก็ต้องหมั่น รดน้ำพรวนดิน
และต้องคอยระมัดระวัง มิให้ตัวหนอน
คือ โลภ โกรธ หลง มากัดกิน"
-:- หลวงปู่ดู่ พฺรหมฺปัญโญ -:-


"เวลากรรมมันไล่มาถึงแล้ว
ไม่มีใครจะหลีกลี้หนีพ้นได้
ต่อให้บินเหาะหนี
ขึ้นไปอยู่บนฟากฟ้านภากาศ
ก็ต้องล่วงลงมาสู่กรรม"
-:- หลวงปู่ชอบ ฐานสโม -:-



“…ความสุขความดับทุกข์ของมนุษย์นี่ อยู่ที่หมดกิเลส สิ้นอาสวะนะ
เราจะหมดกิเลส สิ้นอาสวะ เราต้องมีสติ มีสัมปชัญญะ
พระพุทธเจ้านี่เป็นผู้ที่ประเสริฐ บำเพ็ญบารมี
ตั้งสี่อสงไขยแสนมหากัปป์
เป็นบุคคลพิเศษน่ะ เพียงแต่เราระลึกถึงว่า พระพุทธเจ้าอย่างนี้เราก็ได้บุญเยอะเนอะ
ถ้าเราได้ประพฤติปฏิบัติตามนี่ยิ่งได้บุญ ได้กุศลมาก
พระพุทธเจ้าน่ะ บำเพ็ญพุทธบารมีสิบทัศนะ สิบอย่างน่ะ
อย่างกลางก็ยี่สิบ แล้วรวมไปอย่างละเอียดก็สามสิบ
การสร้างบารมีก็คือการไม่ตามใจตัวเอง ไม่ตามอารมณ์ตัวเอง
คนที่มีความทุกข์ เวียนว่ายตายเกิด เพราะตามใจตัวเอง ตามอารมณ์ตัวเอง
คนตามใจตัวเองตามอารมณ์ตัวเอง เค้าเรียกว่าคนไม่ดี เค้าเรียกว่าคนบาปนะ
ความสุขของเรานี่ ถึงอยู่ที่ปฏิบัติธรรม
ปฏิบัติธรรมก็คือ ไม่ทำตามกิเลส
มีความสุขในการที่เรามีศีลน่ะ
ศีลคือความสุขนะ
คนที่ไม่เห็นประโยชน์ในการรักษาศีล
เค้าเรียกว่าคนไม่รู้จักความทุกข์ที่มันจะเกิดแก่เราข้างหน้า
ถ้าเราไม่มีศีล ก็เหมือนกับเรามีแผนที่น่ะ แต่เราไม่ได้เดินทาง
คนไม่มีศีลก็เหมือนกับเราไม่มีอาชีพ
ไม่มีอาชีพเราก็เป็นคนว่างงาน แล้วก็ไม่มีอาหาร
คำสอนของศาสนาพุทธ เราเลยไม่ได้ประพฤติปฏิบัติกัน
เรามองเห็นศาสนาพุทธเฉยๆ เรายังไม่ได้เข้าสู่ศาสนาพุทธ
ศาสนาทุกศาสนาก็ใช้ธรรมะอันเดียวกัน
พุทธก็ใช้ธรรมะอันเดียวกัน
คริสต์ก็ใช้ธรรมะอันเดียวกัน อิสลามก็ใช้อันเดียวกัน
คนไม่ได้ถือศาสนาก็ใช้ธรรมะอันเดียวกัน
คนทั้งโลกเค้ายินดีตั้งแต่ในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในลาภ ยศ สรรเสริญน่ะ
มันเลยมีแต่ความทุกข์
เราต้องพากันปฏิบัติศาสนานะ
มีความสุขในการทำงานน่ะ งานคือความสุขนะ
งานคือการเสียสละ ขยัน รับผิดชอบ อดทนน่ะ
งานคือเราได้ทำความดี แล้วเราก็สบายใจ...”
หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม
วัดป่าทรัพย์ทวีธรรมาราม
วันพุธที่ ๗ มีนาคม ๒๕๖๑




โยม : ที่ประเทศจีน ประชาชนส่วนใหญ่ก็ดูถูกนักบวชครับ
หลวงพ่อ : ถ้าใครไม่เสียสละ เค้าก็ต้องดูถูกหมด
ถ้าเสียสละ ไม่มีใครดูถูก เพราะว่าพระมหายาน พระวินัยมันอ่อน
โยม : แต่ก่อนเค้าก็ขยัน พยายาม แต่เค้าเห็นว่าศีลไม่ใช่สิ่งที่จำเป็น
หลวงพ่อ : โอ้ คนเค้าไม่รู้จักเรื่องศาสนา
คนเราถ้าไปทิ้งศีล มันก็ไม่มีข้อวัตรปฏิบัติ
ไปทิ้งศีลไม่ได้ ศีลก็คือความไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง นะศีล
ถ้าไม่มีศีลเราก็ไม่มีสมาธิ
เราก็ตามใจของเราไปเรื่อย
ถ้าเราไม่มีศีล ก็เปรียบเสมือนเรามีแผนที่ แล้วเราก็ไม่ได้เดินทาง ไม่ได้ปฏิบัติ เพราะคนที่เป็นปุถุชนเค้าชอบพูดอย่างนี้ มหายานศีลเค้าอ่อน อ่อนมาก แล้วก็ฉันข้าววันหนึ่งตั้งหลายครั้ง ทำอะไรเหมือนกับโยมเค้าหมด อาจจะดีกว่าเค้า …ไม่มีเมีย บางคนก็แอบมีเมีย แล้วก็ประชาชนเค้าเลยไม่นับถือน่ะ
ถ้าเราเสียสละ เป็นตัวอย่างของคนอื่น เป็นประโยชน์ของเรื่องจิตเรื่องใจ เป็นประโยชน์ของประเทศ ทุกคนก็นับถือ
ประเทศจีนน่ะมันเป็นคอมมิวนิสต์เป็นร้อยๆปี ทำให้คนนี่เปลี่ยนแปลงไปจากธรรมมะ จากคุณธรรม มันต้องกลับมาฟื้นฟูใหม่ ปฏิบัติใหม่ แล้วกลับไปช่วยเหลือบ้านเมือง
หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม
วัดป่าทรัพย์ทวีธรรมาราม
วันพุธที่ ๗ มีนาคม ๒๕๖๑


" ตั้งใจภาวนา อย่าให้เสียชาติเกิดนะ เกิดเปล่าๆ ตายเปล่าๆ ไม่มีประโยชน์อะไรเลยนะ เกิดมาทั้งที ได้พบพระพุทธศาสนาชั้นยอด พบครูบาอาจารย์ชั้นยอด บุญสุดๆแล้ว จะหาได้ในสามโลกธาตุนี้ วาสนาสุดๆแล้วในบรรดาสัตว์โลกเรา อย่าตายทิ้งเปล่าๆเท่านั้น..."
โอวาทธรรมพระอาจารย์วันชัย วิจิตโต
วัดป่าภูสังโฆ อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี




"ความอ่อนน้อมถ่อมตน
เป็นเครื่องประดับคนให้งาม
การแข็งกระด้าง การยกแต่เจ้าของ พยายามกดคนอื่น
อันนี้ไม่สวยงามเลย ไม่ว่าสังคมระดับไหน"
โอวาทธรรมคำสอนพ่อแม่ครูอาจารย์หลวงปู่แบน ธนากโร วัดดอยธรรมเจดีย์




"เพราะร่างกายไม่ใช่ของสวยงามอะไร เขาเกิดมาเพื่อแก่ เพื่อเจ็บ เพื่อตายเท่านั้นเอง อวัยวะแต่ละส่วนๆ ก็ล้วนเป็นของปฏิกูลด้วยกันทั้งนั้น พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่าร่างกายเป็นของปฏิกูล เป็นของน่าเกลียดเป็นของไม่สวยไม่งาม
จะสวยงามอะไร ก็ของมันต้องล้าง...กันอยู่ทุกวัน ถ้ามันไม่ล้างแล้วมันจะขนาดไหน นี่ ความเจริงเป็นอย่างนี้ แต่เราพยายามปกปิดกัน พยายามที่เอาอันนั้นมาปิดเอาอันนั้นมาเคลือบเอาอันนั้นมาย้อม อันนี้เป็นการปกปิดเป็นการหลอกลวงกันอยู่เสมอ ความเป็นจริงเราไม่ค่อยจะให้มันปรากฏออกมา"
โอวาทธรรมคำสอนพ่อแม่ครูอาจารย์หลวงปู่แบน ธนากโร วัดดอยธรรมเจดีย์ จ.สกลนคร



ผู้ปฏิบัติต้องเป็นผู้หนักแน่นอย่าโยกๆ คลอนๆ อย่าเอานิสัยของฆราวาสนิสัยของกิเลสซึ่งเป็นข้าศึกต่อธรรมมาใช้ จะไม่เห็นผลที่มุ่งหมายตลอดไป ถ้ายังเสียดายความรู้ความเห็นจริตนิสัยของตนที่เคยฝังจมมากับกิเลสนั้นมาใช้ในวงศาสนาแล้ว ก็จะมาทำลายการประพฤติปฏิบัติของตน โดยที่เจ้าตัวก็ภูมิใจว่าได้ปฏิบัติ ว่าได้นั่งสมาธิ ว่าได้ภาวนา นั่นละความละเอียดของสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อธรรม ละเลียดมากไม่มีสิ่งใดจะเหนือกว่าในสามแดนโลกธาตุนี้ เพราะธรรมชาตินี้เป็นเจ้าอำนาจครอบโลกธาตุอันเป็นแดนสมมุตินี้มานานแสนนาน
โลกที่หลุดรอดพ้นไปไม่ได้ ก็เพราะธรรมชาตินี้เกลี้ยกล่อมครอบงำขู่เข็ญบังคับบัญชา ความเกลี้ยกล่อมก็แหลมคมไพเราะเพราะพริ้ง อำนาจก็มากไม่มีใครกล้าฝืน และไม่มีสิ่งใดจะปราบ ไม่มีสิ่งใดที่จะรู้โทษของมันได้ และปราบมันลงได้ให้ได้หลุดพ้นไปจากเครื่องกดขี่บังคับเหล่านี้
.............
โอวาทธรรมพ่อแม่ครูอาจารย์หลวงปู่ใหญ่พระมหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด




“สิ่งติดตามไป”
..เกิดขึ้นมาอยู่ในโลกนี้แล้ว จะมาเอาอันไหน ได้อะไรไว้บ้างแล้ว สิ่งจะนำติดตามตัวเราไปในกาลข้างหน้า ธาตุสี่อันนี้จะมอบไว้ในโลกอันนี้นะ ดิน น้ำ ลม ไฟ ส่วนจิตวิญญาณ คือจิตใจที่มีความรู้สึกคิดนึกนั้น จะมีอะไรบ้าง เป็นสิ่งที่ติดตาม เป็นสิ่งประคับประคอง หรือเป็นสรณะ ที่พึงพิงของเรา..
หลวงปู่ศรี มหาวีโร





“ชุ่มเย็นด้วยการสงเคราะห์ ด้วยการเฉลี่ยเผื่อแผ่กัน ด้วยการเสียสละ นี่เรียกว่าชุ่มเย็นภายนอก สมบัติเงินทองข้าวของมีมานั้น มีมาไว้เพื่อความจำเป็นสำหรับใช้สอยเพื่อเป็นประโยชน์ เก็บไว้ไม่เกิดประโยชน์ เก็บไว้มากเท่าไรก็เสียมากเท่านั้น นี่ตามหลักธรรมของพระพุทธเจ้า พิจารณาดูไม่มีใครผิด เช่น เราเอาเงินไปฝากไว้ในธนาคารเป็นสักกี่หมื่นล้านก็ตาม เจ้าของตายไปแล้วก็ทิ้งอยู่นั้นละกี่หมื่นล้านก็ทิ้งไว้อย่างนั้น คนนั้นมาก็มาเป็นเปรตเป็นผีแทนกัน เฝ้ากองทรัพย์สมบัติอยู่นั้น ตายไปอีกก็ไปเป็นเปรตเป็นผีเฝ้าต่อกันไปเรื่อย ๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไรในเงินจำนวนหมื่นแสนล้านนั้น
.
สมบัติเงินทองข้าวของมีมากมีน้อยเฉลี่ยเผื่อแผ่ ตามคำภาษาโบราณเราท่านว่าแบ่งกินแบ่งทาน คำว่าทานไม่มีกำหนดกฎเกณฑ์ ทานให้พระให้เจ้าก็ได้ ทานให้ผู้ให้คนให้สัตว์เดรัจฉาน อะไรที่มีความจำเป็นเราเสียสละเฉลี่ยเผื่อแผ่ไปตามเกิดตามมีนั้นเรียกว่าทาน นี่ก็เป็นสมบัติอันดีงามความชุ่มเย็นแก่จิตใจเราประเภทหนึ่ง ทีนี้ภายในใจของเราก็เป็นผู้รักศีลรักธรรม เป็นผู้ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติตัวให้ดี”
หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑๙ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๓๘




“สีหไสยาสน์”
..หรือถ้าจะพัก หรือถ้าจะนอน ก็ให้นอนตะแคงขวา ตามแบบของสีหไสยาสน์ พระพุทธองค์ก็นอนตะแคงขวา คือ นอนลงตะแคงขวา เอามือขวาไว้อย่างนี้ มือซ้ายก็วางไว้ตามตัว ขาก็เหลื่อมกันหน่อยหนึ่ง แล้วก็ใช้คำบริกรรมเหมือนเดิมนั้นหละ ผู้ที่ใช้กำหนดลมหายใจ ก็ใช้อยู่เหมือนเดิมนั้นหละ เวลานอน จนกว่าจะนอนหลับ ก่อนจะนอนหลับ ก็ให้มาสังเกตไว้เสียก่อนว่า ระยะที่เรานอนอยู่นี้ ขาซ้ายอยู่ไหน ขาขวาอยู่ไหน มือข้างนี้อยู่ไหน และมืออีกข้างอยู่ตรงไหน นอนหันหัว หันซ้ายไปทางไหน เวลาลุกขึ้นมันเหมือนเดิมอยู่ไหม มาตรวจดูอีกทีหนึ่ง นี้ก็เป็นการฝึกสติเหมือนกัน ถ้ามันไม่เหมือนเดิม จวนแจ้ง ไม่รู้เท้าอยู่มุมไหน ตรงไหน บางคน เอาขาขึ้นก่ายชานจมูกก็มี ระวังให้ดี หัวไปทางหนึ่งโน้น นั้นก็แสดงว่า ยังไม่มีสติ..
หลวงปู่ศรี มหาวีโร
เทศนา เรื่อง ปฏิปทาพระกรรมฐาน



#วิธีหนีกรรมชั่ว
"..ความชั่วทั้งหลายอย่าได้ไปทำ เพราะทำแล้วเป็นของๆตน..
ไม่มีการตกหล่น จึงว่ากรรมเป็นของที่น่ากลัว..
แล้วจะหลีกหนีไปไหนล่ะ ก็หนีด้วยการเว้นจากกรรมชั่ว..
หนีอย่างนี้ เว้นอย่างนี้ จึงจะเป็นการหนีจากกรรมชั่วที่ถูกต้อง
แล้วสามารถที่จะพ้นจากกรรมชั่วด้วย..
นี่คิดดูสิ แม้แต่พระโมคคัลลานะ ท่านหนีได้เสียเมื่อไร?..
เมื่อไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยง ก็มีอยู่ทางเดียว คือเว้นจากกรรมชั่ว
แล้วก็ทำกรรมดีให้มากๆ..ผลของกรรมดีก็จะมีกำลังมากขึ้นๆ.."
หลวงปู่แบน ธนากโร
วัดดอยธรรมเจดีย์



"คำขอโทษ
เป็นของสำคัญมากนะ
ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย
จะเป็นไฟเผาคนอยู่ในคนนั้นก็ตาม
พอคนนี้ไปขอโทษยกมือไหว้
เท่านั้นแหละ
น้ำดับไฟนี้พรึบลงทันที เลยสงบ
ของเล่นเมื่อไหร่ นี่แหละธรรม"
พระธรรมวิสุทธิมงคล (หลวงปู่ใหญ่พระมหาบัว ญาณสมฺปนฺโน)




กิเลสตัณหา มันไม่เคยสงสารดวงจิตดวงใจ
มันไม่เคยสงสารสรรพสัตว์ทั้งหลายที่เวียนว่ายตายเกิด
ยิ่งเป็นทุกข์เท่าไหร่ยิ่งซ้ำ นี่คือลักษณะของกิเลส
หลวงปู่อุทัย สิริธโร



คนที่หวังความเจริญทางโลก
มุ่งการศึกษาเล่าเรียนก็ดีอยู่
แต่สำหรับแม่ ยิ่งเรียนมาก ยิ่งกิเลสมาก
มีแต่ทิฐิมานะ มีแต่อัตตาตัวตน
ผู้มุ่งทางธรรมแล้ว ยิ่งเรียนยิ่งไกลความพ้นทุกข์
เรื่องของโลก หาแต่ส่งจิตออกนอก
เกิดอีกหมื่นชาติแสนชาติ ก็เรียนได้ไม่รู้จบ
แม่เรียน “พุทโธ” คำเดียว
จบหมดสามแดนโลกธาตุ
คุณแม่จันดี โลหิตดี