นวรัตน์ดอทคอม

"ให้ระลึกรู้ว่า
เมื่อมีเหตุ ก็ต้องมีผล
ทำเหตุลงไปแล้ว ไม่ได้รับผล
มันไม่มีหรอก ในโลกนี้

เหตุดี ก็ต้องได้รับผลดี
เหตุชั่ว ก็ต้องได้รับผลชั่ว
มันจะสูญหายไปไม่มี"

-:- หลวงปู่ขาว อนาลโย -:-



คนเราจะดีต้องอาศัยการฝึกฝน การอดทน ลำบากไปก่อน...
คนเรามิใช่อยู่เฉยๆ แล้วจะดี ต้องฝึกฝน ต้องอดทนศึกษาเล่าเรียน ทนความลำบากไปก่อน มันถึงจะสุขทีหลัง ถ้าสุขก่อน มันก็จะมาทุกข์ทีหลัง...

หลวงปู่อุ่นหล้า ฐิตธมฺโม
วัดป่าแก้วชุมพล อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร




อย่าไปอยู่ใกล้พระอรหันต์นาน"

“อย่าไปอยู่ใกล้พระอรหันต์นาน” เป็นอีกหนึ่งโอวาทคำเตือนสั่งสอนที่
#หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ #วัดสะแก จ.พระนครศรีอยุธยา
ได้เมตตาตักเตือนศิษย์ของท่าน

ซึ่งแน่นอนว่าใคร ๆ ฟังประโยคนี้แล้วมักจะรู้สึกขัดๆ เพราะ #คนส่วนใหญ่มักเชื่อว่าอยู่ใกล้พระอรหันต์หรือพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนาน ๆ ก็น่าจะยิ่งดีสิ จะได้ใกล้ชิดแหล่งบุญ ใกล้ชิดแหล่งธรรมะ ใครอยู่ใกล้ชิดท่านถือว่ามีบุญมาก อย่างนี้เป็นต้น
แต่ความละเอียดรอบคอบของหลวงปู่ท่านมีมากกว่าเรามาก ท่านจึงมองเห็นจุดที่เรามองไม่เห็นหรือมองข้าม

เราลืมตระหนักว่าที่ ๆ เป็น “เนื้อนาบุญ” อันเยี่ยมก็ย่อมเป็น “เนื้อนาบาป” ไปพร้อมกันด้วย

ดังที่ #พระพุทธองค์ตรัสรับรองว่าการล่วงเกินพระอริยเจ้านั้นเป็นกรรมหนัก

ตัวอย่างเช่น #นางขุชชุตตรา ที่อดีตชาติเคยเอ่ยปากให้พระภิกษุณีที่มาเยี่ยมที่บ้าน ส่งตระกร้า (เครื่องสำอาง) ให้
กรรมนี้ทำให้นางขุชชุตตราต้องเกิดเป็นชนชั้นทาสอยู่หลายภพชาติ ฯลฯ นี่กรรมที่ดูเล็กน้อย (ในสายตาของเรา ๆ) ยังส่งผลถึงเพียงนี้

ดังนั้น หลวงปู่ท่านจึงเมตตาปกป้องลูกศิษย์ท่านไม่ให้ได้บาป โดยให้มีความละเอียดลออในเรื่องเหล่านี้ ขนาดว่าการเอ่ยปากให้ครูบาอาจารย์หยิบซอง (เพื่อจะใส่ปัจจัยทำบุญ) หลวงปู่ก็ยังให้หลีกเลี่ยงเลย

หลวงปู่ดู่ท่านจึงสอนไม่ให้อยู่ใกล้พระอรหันต์นาน เพราะโดยธรรมชาติของจิตที่ขาดปัญญา

#หากมีโอกาสได้ใกล้ชิดครูบาอาจารย์นานๆแล้ว ก็มักเกิดความยึดมั่นถือมั่นว่าเราเป็นศิษย์ใกล้ชิดหรือศิษย์ก้นกุฏิ สามารถพูดหยอกล้อ พูดไหว้วานให้ท่านหยิบโน่นทำนี่ให้ หรือถึงขนาดหยิบฉวยของในกุฏิท่าน (ซึ่งถือเป็นของสงฆ์) ได้ตามอำเภอใจ

#ในสมัยหลวงปู่มีชีวิต ก็เคยมีศิษย์ทำนองนี้ให้ได้เห็น ซึ่งบางครั้งนอกจากจะหยิบพระหรือวัตถุมงคลที่ท่านทำเอาไว้แจกกำนั่งสมาธิออกไปจากกุฏิโดยพละการแล้ว หนักเข้าก็หยิบแจกคนโน้นคนนี้ตามชอบใจ แล้วค่อยมาบอกกล่าวหลวงปู่ในภายหลัง (เข้าทำนองแจ้งเพื่อทราบ มิใช่กราบเรียนขออนุญาต)

ดังนั้น เพื่อเป็นการป้องกันมิให้คนใกล้ตัวท่านต้องสะสมบาปโดยไม่รู้ตัว หากหลวงปู่ท่านสอนได้ท่านก็จะสอน หากสอนไม่ได้เพราะการทำตัวเป็นชาล้นถ้วย ไม่ฟังคำตักเตือนของใคร ๆ หลวงปู่ท่านก็จำต้องเอ่ยปากให้ออกไปเสียจากวัดสะแก

คำว่า “อย่าไปอยู่ใกล้พระอรหันต์นาน” เป็นโอวาทที่หลวงปู่มอบให้เพื่อไม่ให้พวกเราขาดทุนกำไร

ไปวัด ไปกราบ ไปสนทนากับครูบาอาจารย์ ก็ให้ได้บุญล้วน ๆ อย่าได้มีบาปกลับบ้านไปเลย น้อยหนึ่งก็อย่าให้มี
นอกจากนี้ ยังถือเป็นจุดที่เอาไปต่อยอดให้เรามีความละเอียดลออกับเรื่องอื่น ๆ ให้สมกับว่าเป็นบัณทิตย่อมฝึกตน คือฝึกกายวาจาจิตให้ละเอียดสุขุมประณีตยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ให้ตระหนักว่าสิ่งใดเป็นกุศล สิ่งใดเป็นอกุศล สิ่งใดควร สิ่งใดไม่ควร ถ้าเป็นศิษย์ก็ทำตัวเป็นศิษย์ใหม่อยู่เสมอ ไม่ลามปามหรือตีตัวเสมอ

#ถ้าเป็นพระก็ทำตัวเป็นพระนวกะ (พระบวชใหม่) อยู่เสมอ เพราะธรรมชาติของพระบวชใหม่มักมีความสำรวมระวัง กลัวจะผิดศีลข้อนั้นข้อนี้

#ไม่ควรทำตัวแก่วัด แก่ครูบาอาจารย์ เพราะจะทำให้ขาดความสำรวมระวัง เอาครูบาอาจารย์เป็นเพื่อนเล่น กล้าพูดสวนและวานใช้ครูบาอาจารย์ หรือหยิบฉวยของ ๆ ท่านไปโดยพละการ

#เห็นชัดขึ้นว่าจิตสงบเป็นอย่างไร จิตฟุ้งเป็นอย่างไร จิตมีกำลังเป็นอย่างไร จิตขาดกำลังเป็นอย่างไร จิตเกิดธรรมสังเวชเป็นอย่างไร จิตเพลิดเพลินในอารมณ์เป็นอย่างไร ฯลฯ เมื่อมีดีในตัวแล้วก็ยังอุตส่าห์ปิดไว้ ไม่เปิดอวดใคร ๆ วางตัวอย่างที่หลวงปู่สอนว่าอย่าเที่ยวเปิดฝาหม้อแกง ไม่อย่างนั้นแกงจะไม่หอม
เมื่อเห็นความเพียรและพัฒนาการหรือความก้าวหน้าในธรรมของน้อง ๆ ซึ่งสะท้อนออกมาให้เห็นในรูปความเพียรที่สม่ำเสมอ (ขี้เกียจก็ทำ ขยันก็ทำ)

การมีหลักคิดที่สอดคล้องกับธรรม มีวินิจฉัยได้ว่าอะไรใช่ทางหรือไม่ใช่ทาง ไม่หยุดอยู่เพียงเรื่องวัตถุมงคลหรือการรู้การเห็นนิมิตต่าง ๆ ที่สำคัญ

#ไม่ยึดติดตัวบุคคลหรือครูบาอาจารย์จนมองข้ามคุณธรรมของครูบาอาจารย์ท่านอื่น ๆ

ดังนั้น การเข้าวัดก่อนหลังจึงไม่สำคัญเท่าชั่วโมงบินของความอุตสาหะฝึกหัดดัดกายวาจาจิตของตนเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการปฏิบัติตามคำสอนของหลวงปู่ให้เกิดสาระประโยชน์จนได้ธรรมเป็นที่พึ่งแก่ตนเอง
รวมทั้งการวางตัวอย่างผู้ใหม่ ผู้มีความนอบน้อมและสำรวมระวังอยู่เสมอ

การฝึกตนให้เป็นผู้มีความผู้อ่อนน้อมถ่อมตน มีสัมมาคารวะต่อธรรมและต่อครูบาอาจารย์อย่างเสมอต้นเสมอปลาย

#ตามโอวาทหลวงปู่ดู่ที่ว่า
“อย่าไปอยู่ใกล้พระอรหันต์นาน”




พระพุทธองค์
ได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ
ก็เพราะทรงชนะกิเลส คือ
ละกิเลส ตัดกิเลส ฆ่ากิเลส
ประหารกิเลสได้โดยเด็ดขาดนั่นเอง
ต้องดับกิเลสได้
จึงจะถึงพระนิพพาน
เพราะฉะนั้น จึงได้ตอบปัญหานี้
โดยเทศนาโวหารว่ากิเลสดี.
พระพรหมโมลี (วิลาศ ญาณวโร)





"...น้ำลายในปาก ถ้าหากว่าเรายังไม่บ้วนออกมานี่ เราอมไว้ เราไม่รังเกียจและแถมกลืนได้ แต่พอบ้วนออกมาแล้ว เป็นอย่างไร มือไม่กล้าแตะ น้ำลายของใคร น้ำลายของเราเอง ระยำ..! อยู่ในปากสะอาด พอออกมาดันสกปรกเสียได้ ใช่ไหม

อาหารที่จะกินเข้าไป เราเลือกแล้วเลือกอีก ถ้าไม่ดี ไม่ชอบใจไม่กิน พอถ่ายออกมาเป็นอุจจาระ ไม่เอาเสียแล้ว ฮึ! ความจริงไม่น่าจะเปลือง เราเลือกกินแต่ของดี ถ่ายแล้วก็เก็บมันไว้ หิวแล้วก็กินใหม่ คงไม่เป็นเรื่องนะ นี่! เป็นอันว่าร่างกายของคนเรา ถ้าพิจารณากันไป มันสกปรกกันก่อนตาย..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

- ที่มา..คัดจากหนังสือโอวาทหลวงพ่อวัดท่าซุง เล่ม. ๒ หน้า. ๑๑๙




"...เมื่อศีลบริสุทธิ์แล้ว สมาธิความตั้งมั่นก็จะมีมา แล้วให้ปลุกปัญญา ปัญญาก็จักเกิดมีขึ้นได้ คือ ให้หมั่นรําลึกถึงตัวตนอยู่เสมอว่า บ่ใช่ตัว บ่ใช่ตน จนเห็นแจ้งด้วยปัญญาของตน จึงเป็น สมุจเฉทปหาน กิเลสหมดแล้วจึงเป็นวิมุตติ หลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งมวลได้..."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์ครูบาเจ้าศรีวิชัย สิริวิชโย