อุบัติเหตุเกิดขึ้นที่ถนนสาย 345 ราชพฤกษ์-บางบัวทอง เวลาประมาณ 08:30 น วันที่ 11 กรกฎาคม 2554
เช้าวันนี้ผมเดินทางมากับภรรยาและคนขับรถ พอมาถึงตรงจุดเกิดเหตุ คนขับรถผมมาบอกหลังจากเกิดอุบัติเหตุว่า รถข้างหน้าเบรคกระทันหันเลยเบรคไม่ทัน ผมว่าพี่แกเบรคระยะห่างประมาณสองเมตรกว่าด้วยความเร็ว 80 กม/ชม ยังไงก็เบรคไม่ทัน สภาพรถก็อย่างที่เห็นในรูปครับ
ตอนที่ชนท้ายนั้น แฟนผมเขาหน้ากระแทกกับพนักพิงตอนหน้าคนนั่ง (ผมและภรรยานั่งอยู่ด้านหลัง ผมนั่งตรงด้านหลังคนขับ ภรรยานั่งอยู่ด้านซ้าย) ปากเจ่อ กระเป๋าเอกสารกระเด็นไปตอนหน้ารถ
ผมและภรรยาก็ไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยด้วย ตอนชนนี้แรงมาก ผมว่าถ้าเป็นรถญี่ปุ่นคงกระจกหน้าแตกเป็นอย่างน้อย ผมเองนั่งอยู่เหมือนกับนั่งอยู่กับที่นิ่งๆ ไม่กระแทกตามเขา ผมมีความรู้สึกเหมือนรถชนท้ายเบาๆเพราะตัวผมไม่ได้ขยับไปตามแรงชน
ผมว่าเพราะบารมีของท่านย่าและครูบาอาจารย์ช่วยคุ้มครองผมและทุกคนไม่ให้เป็นอะไร ผมโชคดีเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาไปเยี่ยมอาจารย์และได้ลงตัวมา และได้บูชาหนุมานรุ่นล่าสุดมา ให้คนขับรถไปหนึ่งตัว (ไม่รู้เขาพกหรือเปล่า)
แต่ที่แปลกก็คือ ตรงตำแหน่งรถผมชนเขานั้น ตำรวจเขามาพ่นสีขาวตามกฏ สีขาวที่พ่นและพ่นทะเบียนรถด้านหน้า พอขยับรถ(ต้องใช้รถยกสไลด์มาเคลื่อน เพราะขับไม่ได้และสตาร์ทรถไม่ได้) มาไว้ด้านริมทาง ผมกลับไปดูตำแหน่งรถชน ผมเห็นทะเบียนรถคนอื่นที่ตำรวจพ่นไว้ก่อนหน้าแล้ว สีจางไปเกือบหมดแต่ยังเห็นลูกศรและทะเบียนรถสองตัว เป็นตำแหน่งเดียวกันกับตำแหน่งรถผมเลย งานนี้เหมือนเรายกรถไปซ้อนทับที่เขายังไงยังงั้นครับ (เสียดายไม่ได้ถ่ายไว้เพราะภรรยาให้รีบไปหลบริมทาง) ผมรีบโทรคุยกับพี่ใหญ่(หวอ) เล่าให้พี่ฟัง พี่เขาบอกเหมือนตัวตายตัวแทนเลย แต่เรา(หมายถึงผม)ยังโชคดีครูบาอาจารย์คุ้มครองอยู่ ไม่งั้นอาจรุนแรงกว่านี้ก็ได้
ฟังพี่เขาพูดแล้ว ผมขนลุกทันที.......
ปล. เพิ่งกลับถึงบ้านครับ คุยกับผู้กองที่ไปดูแลอุบัติเหตุเมื่อเช้านี้ เล่าให้ฟังว่า ที่ๆเกิดอุบัติเหตุนี้ อยู่ใกล้กับเมื่อครั้งอุบัติเหตุรถปอร์เช่ชนสาวขาดสองท่อน (จำได้เปล่า) ผมฟังแล้ว ขนหัวลุกเลยครับ....
เข้าสู่ระบบ 
สมัครสมาชิก
FAQ 
