เหรียญรุ่นแรกท่านย่าเฒ่าปลอม ๆ มาแล้วครับ (เพิ่มรูปครับ)

รณธรรม ธาราพันธุ์ · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 05 มิ.ย. 2009 3:27 am

สืบเนื่องจากที่เรื่องราวปาฏิหาริย์ของท่านย่าเฒ่านันทมาตาและครูบาอาจารย์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสำนักสักยันต์บัวแปดกลีบของท่านปรมาจารย์ปู่พ่วง พงษ์แพทย์ อาจารย์ทองหล่อ พงษ์แพทย์ และ อาจารย์ธรรมนูญ บุญธรรม ได้เผยแพร่ออกไปกว้างขวางดังที่นำเสนอไว้แล้วนั้น

ทำให้มีผู้นับถือเลื่อมใสเดินทางเข้าสู่สำนักกันอย่างล้นหลาม มีทั้งผู้ที่ไปเพียงเพื่อสังเกตุการณ์ ผู้ที่ไปด้วยความศรัทธาแต่ยังไม่กล้าสัก ผู้ที่มุ่งไปบูชาวัตถุมงคล และผู้ที่ลงมือสักด้วยความศรัทธาท่วมท้น และไม่ว่าจะเป็นอย่างใด หากบุคคลนั้น ๆ รับของดีจากสำนักไปแล้วบูชาอย่างไม่ดูแคลนล่ะก็ ไม่นานนักบุคคลเหล่านั้นก็จะพบเจอเรื่องราวอันอาจเรียกได้ว่า "อัศจรรย์" จากครูบาอาจารย์เจ้าผู้วิเศษในสำนักบันดาลให้เป็นไป

ไม่เคยได้ยินว่าผู้นับถือบูชาของในสำนักแล้วไม่ได้ผล

เหตุนี้...ทำให้ชื่อเสียงกิตติคุณในสำนักสักยันต์บัวแปดกลีบแผ่ขยายไปอย่างรวดเร็ว และเพราะเหตุนี้ จึงทำให้มีผู้ไม่ประสงค์ดีทำการ "เสริม" วัตถุมงคลบางอย่างออกมาเพื่อตอบสนองความต้องการของคณะศิษย์

นั่นคือเหรียญรุ่นแรก

เหรียญที่ศิษย์ใหญ่น้อยขวนขวายแสวงหามาไว้ในครอบครองตั้งแต่วันแรกสร้างและเสกเสร็จเมื่อกลางปี พ.ศ. 2513

ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมาเหรียญรุ่นแรกทั้งพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็กได้สร้างประสบการณ์ขลังมาอย่างโชกโชนและดุเดือด ที่กล่าวดังนั้นเพราะศิษย์ที่นำไปบูชาสักการะส่วนใหญ่ล้วนใช้ชีวิตออกไปทาง "ดุ" ไม่ว่าจะคุมซอย คุมบ่อน รับใช้ผู้ใหญ่ในเมืองชลฯ ขับขี่รถเสี่ยงตาย เป็นต้น คนเหล่านี้ทำให้เกิดประสบการณ์ฉกาจฉกรรจ์โดยมิพักต้องให้ผู้ใช้ชีวิตประเภท "ยาสามัญประจำบ้าน" ไปลงมือเสี่ยงเอง

มนุษย์เงินเดือนจะมีประสบการณ์ "โชก" อย่างไรได้ !

รอฟังเขาเล่านั่นแหละดี

คนหาเช้ากินค่ำเช่นเราท่านต่างก็อธิษฐานแค่ ขอโชคขอลาภ ให้ค้าขายง่ายคล่อง ให้เดินทางแคล้วคลาดปราศภัย ให้เป็นที่รักของผู้คนทั้งในประเทศ-นอกประเทศและอาจเผื่อไปถึงนอกโลกอีกด้วย...

แล้วจะเอาประสบการณ์ "หรู" พอที่จะคุยมาจากไหน ? นอกจากรู้ได้ที่ใจตัวเอง

ไม่ใช่คุณพูลผลนี่นา !

แม้จะขอประสบการณ์เรียบง่ายไม่หวือหวาดังเช่นมีโชคมีลาภมีอยู่มีกิน ซื้อง่ายขายคล่อง ฯลฯ เช่นนั้นก็ใช่ว่าจะไม่มีผล แต่กลับรู้สึกได้ว่า "อัศจรรย์" ยิ่งไปกว่าเจอมีดเจอปืน เพราะสำหรับกลไกชีวิตของคนบางคนนั้น...

เหนียว แต่ หิว..

อาจไม่สู้

ยุ่ย แต่ อิ่ม..

แผลที่หนังคงหายได้ไวหากอิ่มท้อง ทว่าแผลในกระเพาะอาหารย่อมหายได้ยากหากไม่มีอะไรตกถึงท้องเป็นเวลานาน

มีกิน มีใช้...เป็นยอดปรารถนาของทุกคน

และเหรียญท่านย่าก็แสดงอภินิหารด้านนี้ให้ประจักษ์แก่ใจของศิษย์หลายร้อยคน คนที่คิดจะทำ "เสริม" จึงเห็นว่าถึงเวลาอันควรลงมือแล้ว เพราะคนที่หาอยู่หากินย่อมมีรายได้มากกว่านักเลง เมื่อคนมีรายได้ต้องการเหรียญ ย่อมใช้เงินแลก และเมื่อเหรียญเป็นที่นิยม มูลค่าก็ต้องเพิ่มมากอย่างมิต้องสงสัย

เหรียญ "เสริม" ดังกล่าวหาใช่เหรียญ "ปลอม" ไม่ เพราะผลิตออกมาจาก "บล็อค" เดียวกันที่เคยใช้ผลิตเหรียญเมื่อปีพ.ศ. 2513 นั้นมาแล้ว เหตุที่อาจารย์ธรรมนูญซึ่งเป็นผู้สร้างเหรียญรุ่นแรกถวายแก่อาจารย์ซึ่งก็คืออาจารย์ทองหล่อนั้น ได้มอบแม่พิมพ์ให้กับอาจารย์ทองหล่อไปด้วยพร้อมกับเหรียญทั้งหมดเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ ซึ่งตลอดเวลากว่า 30 ปีที่ผ่านมาก็ไม่มีเหตุอะไร ?

แต่เมื่อดัง ของปลอมก็ต้องออกมายืนหยัดประกันความดัง

ถ้าไม่ดังจริงก็คงไม่ปลอม

"อันที่จริงจะเรียกว่าปลอมก็ไม่ถูกต้องนัก เพราะมันเป็นบล็อคเดียวกัน" อาจารย์ธรรมนูญกล่าว และยังสำทับอีกว่า...

"ต้องเรียกว่าเหรียญเสริมถึงจะถูกต้อง และอย่าไปทิ้งไปทำลายเหรียญเมื่อเรารู้ว่าไม่ใช่ของที่ทันอาจารย์ทองหล่อเสกนะครับ เพราะอย่างไรเสียก็เป็นรูปครูบาอาจารย์ เป็นรูปท่านย่าและท่านปู่ แต่จะมาให้ผมปลุกเสกให้ก็ไม่ควรอีก เพราะไม่อย่างนั้นก็จะเป็นการสนับสนุนให้เขาผลิตออกมาอยู่เรื่อย ๆ ทางที่ดีคือควรนำไปคืนเขาเสีย ผมเชื่อว่าเขาคงรับคืน เพราะเขาก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร..."

นี่คือความเห็นของอาจารย์ธรรมนูญ บุญธรรม

ดังนั้น ที่ถูกต้องที่สุดคือ "เราควรระวัง" ป้องกันตัวเองไว้นั่นแหละเป็นทางปลอดภัยที่ดีที่สุด ของปลอมไม่ว่าจะอย่างไรก็ปลอมอยู่วันยังค่ำ ดูเป็นเสียอย่าง มีของจริงอยู่ในมือเสียอย่าง ดูอย่างไรส่องอย่างไรก็ต้องรู้จนได้ แต่ของเสริมนี่สิที่น่ากลัว เพราะทุกอย่างแทบจะเหมือนกันหมด

แต่อย่างไรก็ไม่เหมือน

เหรียญที่สร้างใหม่ ย่อมมีผิวสดใสเพราะเพิ่งสร้าง ส่วนเหรียญที่ทำนานแล้วก็ต้องมีความเก่าและผิวเหรียญดูแห้งเป็นธรรมดา ยิ่งกะไหล่ทองแล้วจะยิ่งดูง่ายที่สุด เพราะกะไหล่ทองทำให้เก่าได้ยาก ต้องใช้เวลาที่เป็นธรรมชาติจริง ๆ เป็นตัวตกแต่ง

ผมจะแบ่งจุดสังเกตระหว่างเหรียญ "แท้" กับเหรียญ "เสริม" เป็นข้อ ๆ เพื่อให้เห็นชัดเจน ดังนี้

1. เหรียญพิมพ์ใหญ่ (ด้านหน้าเป็นรูปท่านย่าเฒ่านั่งเต็มองค์ ด้านหลังรูปท่านปู่พ่วงครึ่งตัว)

1.1 เหรียญแท้ ด้านหน้า ตามซอกและพื้นผิวเหรียญรอบ ๆ องค์ท่านย่าจะค่อนข้างเรียบ

เหรียญเสริม ด้านหน้า จะมีรอยขรุขระมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด เพราะเกิดสนิมขุมเล็ก ๆ ขึ้นในบล็อคตามกาลเวลาแม้จะเก็บดีแค่ไหนก็ตาม รอยขรุขระดังกล่าวจะเห็นชัดมากขึ้นเมื่อดูด้วยเลนส์ส่องพระในแสงแดด

1.2 เหรียญแท้ ด้านหลัง ที่หน้าผากท่านปู่พ่วงจะเรียบเนียนไม่มีริ้วรอยใด ๆ และที่บ่าซ้ายของท่านก็แกะเสื้อราชปะแตนของท่านได้อย่างราบเรียบ

เหรียญเสริม ด้านหลัง ที่หน้าผากของท่านปู่พ่วงจะปรากฏตุ่มนูนขึ้นคล้ายไฝสังเกตเห็นได้ชัดเจนแม้ไม่ส่องกล้อง และที่บ่าซ้ายของท่านก็จะมีเส้นนูนเป็นขีดบาง ๆ ปรากฏอยู่ ซึ่งในเหรียญจริงจะไม่มี

แต่อย่างไรก็ดี เมื่อได้สำรวจดูเหรียญเสริมจำนวนหลายสิบเหรียญแล้วพบว่า แม้ในเหรียญเสริมเอง "บางเหรียญ" ก็ไม่มีไฝที่หน้าผากและไม่มีขีดที่บ่าซ้ายท่านปู่พ่วงปรากฏขึ้นมาเลยเหมือนกัน

ปัญหาคือแล้วอย่างนี้จะเอา "จุดตาย" ที่ไหนมาชี้ชัดเด็ดขาด !

ตอบได้ทันทีว่า ให้พิจารณาที่ "รอยตัด" ของขอบเหรียญด้านข้าง

เพราะในเหรียญแท้นั้น รอยตัดของเครื่องจักรตัดขอบเหรียญในสมัยนั้นไม่คมกริบ ไม่สมบูรณ์ จึงตัดขอบเหรียญมีลักษณะคล้ายเป็น "ฟันเฟือง" คือ เป็นรอยหยัก ๆ ไล่กันไปอย่างเห็นได้ชัดเจน ในขณะที่เหรียญเสริมนั้นถูกผลิตขึ้นในยุคปัจจุบัน ดังนั้น ด้วยวิทยาการที่ก้าวหน้าจึงทำให้ตัวตัดมีความคมมากและตัดได้อย่างเรียบเนียนแทบไม่ปรากฏริ้วรอยใด ๆ เลย

จุดนี้คือจุดตาย...

จุดตายในการแยกแยะเก๊แท้

เพราะตัวตัดนั้น ไม่ว่าจะผลิตขึ้นมากี่ร้อย กี่พันตัว ก็ไม่สามารถทำให้ร่องรอยในการตัดเหรียญเป็นเหมือนกันได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว เซียนพระชื่อดังทั้งหลายจึงต้องยึดรอยตัดของขอบเหรียญเป็นจุดตายอีกจุดหนึ่งในการพิจารณาเหรียญแท้กับเหรียญปลอม

และสำหรับเหรียญท่านย่าเฒ่าพิมพ์ใหญ่ปี 2513 นี้ก็เช่นเดียวกัน

หวังว่าพี่น้องทุกท่านจะได้ปลอดภัยจากเหรียญเสริมที่ผู้ไม่ประสงค์ดีทำขึ้นใหม่เพื่อหลอกลวงพี่น้องร่วมสำนักให้ย่ำแย่ไปตาม ๆ กัน

ค่อย ๆ ดู ค่อย ๆ พิจารณาเถิดครับ รับรองดูไม่ยาก แล้ววันพรุ่งนี้ผมจะมาโพสท์วิธีการดู "เหรียญแท้-เหรียญเสริมพิมพ์เล็ก ปี 2513" เป็นลำดับต่อไป

ศิษย์กวง · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 05 มิ.ย. 2009 3:48 am

ขอบพระคุณครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อ

อู๊ด อู๊ด · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 05 มิ.ย. 2009 10:08 am

สุดยอดข้อมูล

ขอบคุณมากครับผม

อาร์ต · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 05 มิ.ย. 2009 1:24 pm

แหมอ่านเสร็จแล้วทำให้ความรู้เก่าๆกลับมาได้หลายส่วนเลยครับ ขอบคุณครับ

JoJo · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 05 มิ.ย. 2009 3:24 pm

แหม เกือบไปแล้วเชียว :wet:

ว่าแต่ อ.ต่อ พอจะให้ผมยืมเหรียญแท้มาพิจารณาหน่อยได้ไหมครับ เพื่อเป็นแนวทางในการเสาะหา จะได้ไม่ไปเจอของปลอมง่ะ

:ilu:

เด็กลึกลับ · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 05 มิ.ย. 2009 4:53 pm

ขอบพระคุณที่เมตตานำข้อมูลมาเผยแพร่ฮะ

fatboy · **โพสต์แล้ว:** เสาร์ 06 มิ.ย. 2009 12:11 am

ขอบคุณพี่ต่อมาก ๆ ครับ ความโลภไม่เข้าใคร ออกใครครับ

รณธรรม ธาราพันธุ์ · **โพสต์แล้ว:** เสาร์ 06 มิ.ย. 2009 1:01 am

JoJo เขียน:

แหม เกือบไปแล้วเชียว :wet:

ว่าแต่ อ.ต่อ พอจะให้ผมยืมเหรียญแท้มาพิจารณาหน่อยได้ไหมครับ เพื่อเป็นแนวทางในการเสาะหา จะได้ไม่ไปเจอของปลอมง่ะ

:ilu:

อันนี้จะเป็นแนวทางในการเสาะหา "แข้ง" มากกว่านะครับ เอิ๊ก เอิ๊ก :lol:

รณธรรม ธาราพันธุ์

ต่อไปเป็นเหรียญพิมพ์เล็กครับ

สำหรับเหรียญพิมพ์เล็กจะสังเกตไม่ยากนัก เพราะเหรียญเล็กแทบทุกเหรียญอาจารย์ธรรมนูญจะให้ช่างทำการอาบน้ำทองหรือกะไหล่ทองเอาไว้ทุกเหรียญ การกะไหล่ทองนั้นมีดีอย่างหนึ่งคือ เมื่อเก่าไปนับเป็นสิบปี กะไหล่จะมีลักษณะตามธรรมชาติอย่างหนึ่งที่เรียกว่า "แห้ง" จะดูแห้งและเก่าเห็นได้ชัด(สำหรับคนที่ดูพระเป็น)ทำให้การแยกแยะเก่าใหม่-เก๊แท้ได้ง่าย

เหรียญเสริมที่ทำการปั๊มขึ้นมาใหม่นั้นไม่ได้กะไหล่ทอง แต่ปั๊มจากทองเหลืองล้วน ๆ จึงทำให้ดูได้ง่ายมาก แต่เพื่อความปลอดภัย จึงควรทราบตำหนิจุดต่างสำหรับแยะแยะก็ยิ่งเป็นการดี

ความต่างของเหรียญทั้งสองชนิดนี้ที่ด้านหน้าไม่ค่อยปรากฏอะไรให้เห็นชัดเจนนัก มีความเหมือนเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ที่ต่างกันก็คงมีแต่เหรียญแท้ทางซ้ายมือได้รับการอาบน้ำทองและมีความเก่าปรากฏให้เห็นชัด ส่วนเหรียญเสริมทางด้านขวามือนั้นปั๊มขึ้นจากทองเหลืองล้วนเนื้อจึงใหม่สดและไม่ได้อาบน้ำทอง

ด้านหลังของเหรียญแท้และเสริมทั้งสองจะมีจุดต่างให้แยะได้ชัดเจนกว่า กล่าวคือตรงขอบเหรียญที่ยกเป็นสันขึ้นมาใกล้ ๆ หัวเข่าข้างขวาของท่านปู่พ่วงจะมีเนื้อเกินนูนขึ้นมาเห็นค่อนข้างชัดแม้ไม่ต้องส่องกล้อง แต่ในของเสริมจะไม่มี และในบริเวณใกล้เคียงกันนี้ที่พื้นเหรียญ จะปรากฏรอยตะปุ่มตะป่ำเล็ก ๆ ไปทั่วค่อนข้างชัดเจน นั่นเป็นรอยสนิมที่เกิดขึ้นในบล็อคแม่พิมพ์ศัพท์นักนิยมพระเรียกกันว่า "ขี้กลาก" ซึ่งในเหรียญแท้จะไม่มี

และ "จุดตาย" ที่มีเหมือนกับเหรียญพิมพ์ใหญ่ทุกประการ คือ ให้ดูรอยตัดที่ขอบเหรียญ ซึ่งของเสริมที่อยู่ด้านซ้ายมือของเราจะเห็นได้เลยว่ารอยตัดค่อนข้างเรียบ ตรง ไม่มีขยัก ไม่มีลอน แต่สำหรับเรียญแท้รอยตัดจะไม่เรียบ เป็นขยัก เป็นลอนคล้ายฟันเฟืองเห็นได้ชัดเจน เพียงเท่านี้ก็ยุติได้แล้วครับไม่ว่าเหรียญนั้นจะกะไหล่ทองหรือไม่กะไหล่ทอง หรือแม้จะเป็นเนื้อใด ๆ ก็ตาม สามารถยุติข้อสงสัยได้ด้วยรอยตัดดังกล่าวแล้วเช่นกันครับ