ประสบการณ์เฉียดตาย ภาค 3

JoJo · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 23 เม.ย. 2009 3:06 am

นี่คงเป็นเรื่องสุดท้ายแล้วครับ ที่ผมจะเล่าประจานตัวเองถึงความเสเพลในวัยซ่า เพราะยิ่งเล่าก็ยิ่งละอายตัวเอง
ท่านที่ติดตามอ่านเรื่องของผมทั้งในภาคแรกและภาคสอง ก็คงเห็นแล้วว่า
อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นทั้งสองครั้งนั้น ล้วนไม่ได้เกิดเพราะการกระทำของผมโดยตรง (เพราะผมมิได้เป็นคนขับรถ)
อีกทั้งผมก็ไม่ได้เสียทรัพย์หรือของรักแต่อย่างใด
ดังนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกสำนึกหรือเกรงกลัวมากขึ้น
ผมยังคงเที่ยวเมายำเปอยู่เหมือนเดิม
จนวันหนึ่งก็ถึงเวลาที่ผมต้องสำนึกเสียที เพราะมันเกิดขึ้นเพราะผมเองเป็นผู้กระทำ
แล้วก็เสียสิ่งที่รักและหวงแหนมากไปต่อหน้าต่อตา

หลังจากที่ผมเรียนจบแล้วผมก็เร่งทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บเงินซื้อรถยนต์ในฝันของผม
ผมเริ่มทำงานเก็บเงินตั้งแต่ตอนยังเรียนอยู่ที่ปักกิ่ง จนกลับมาเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง
และสุดท้ายก็ลาออกมาเป็นเจ้าของกิจการเล็กๆ และแล้วผมก็มีเงินพอที่จะซื้อรถยนต์ในฝันจนได้
รถคันนี้เป็นรถสปอร์ตสองประตูผลิตจากประเทศเยอรมัน ชื่อรุ่น Opel Calibra
ซึ่งเคยได้รับการยกย่องว่าเป็นรถที่มีความเสถียรสมดุลที่สุดในโลก
เรื่องความแรงหายห่วงครับ เพราะแรงจนเกือบพาผมเอาชีวิตไม่รอด

ผมรักรถคันนี้มาก เพราะขับแล้วรู้สึกตัวเองหล่อขึ้นทันที (สาวๆเขาว่ากันอย่างนั้น อิอิ)
เช็ดล้างทุกวัน หวงมากไม่เคยให้ใครขับ แม้กระทั่งพ่อผมเอง

พอผมได้รถคันนี้มาไม่นาน ชีวิตผมก็กลับไปเสเพลอีกครั้ง ทำตัวอย่างกับหนุ่ม playboy
ออกเที่ยวเมาทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ ธุรกิจการงานของตัวเองก็ไม่ค่อยจะใส่ใจ
เป็นอย่างนี้อยู่เกือบปี จนถึงช่วงปีใหม่ พ.ศ. 2547 ผมออกเที่ยวอย่างเอาเป็นเอาตาย
จนถึงวันที่ 30 ม.ค. ชีวิตผมก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง

เรื่องมีอยู่ว่า คืนวันที่ 30 ม.ค. ผมได้ขับรถออกไปเที่ยวที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งใน อ.ศรีราชา
ผมและเพื่อนดื่มกันหนักมากจนร้านปิด
พวกผมก็พากันออกจากร้านแล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันขับรถกลับ
ผมขับรถสุดรักของผมกลับเพียงคนเดียว

พอขับมาถึงบางพระ ก็มีรถ Mitsubishi Evolution ขับมาขนาบข้าง พร้อมเบิ้ลเครื่องใส่
นั่นเป็นสัญลักษณ์ของการท้าประลองความเร็ว ผมซึ่งอยู่ในอาการเมา
ก็แน่นอนครับคึกคะนอง และด้วยความมั่นใจในรถของตัวเอง เลยรับคำท้า
พร้อมทั้งเร่งเครื่องด้วยความเร็วสูง เราวิ่งไล่กันมาจนเกือบถึงหนองมน
ขณะนั้นความเร็วที่หน้าปัดขึ้นไปเกือบ 200 km ต่อ ชั่วโมง ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรู้ผลแพ้ชนะกัน
ทันใดนั้น รถคู่แข่งของผมก็ทำการปาดหน้าผมอย่างกะทันหัน
ผมตกใจจึงรีบหักพวงมาลัยไปทางซ้ายมืออย่างแรง
แต่ซวยครับ ดันมีรถวิ่งอยู่เลนส์ซ้ายมืออยู่หนึ่งคัน ซึ่งผมมองไม่เห็น
รถผมจึงเสียหลักเกี่ยวหน้ารถคันนั้นแล้วพุ่งไปสู่ข้างทางที่มีตึกแถวขวางอยู่ด้านหน้า
วินาทีนั้น ผมนึกในใจเลยว่า ไม่รอดแน่
เพราะด้วยความเร็วขนาดนั้น และตัวบ้านที่ขวางอยู่ข้างหน้าระยะประชิดขนาดนี้
บอกได้คำเดียวว่าซี้แหงแก๋

เสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตายนั้น ผมเหลือบสายตามององค์หลวงปู่ทวดที่ตั้งอยู่หน้ารถ
พร้อมกับตะโกนว่า “หลวงปู่ทวด ช่วยผมด้วย”
และแล้วก็เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น รถของผมที่กำลังจะวิ่งชนตึกแถว อยู่ดีๆก็เลี้ยวขวาเอาดื้อๆ
ซึ่งถ้าคำนวณจากความเร็วและระยะทางแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้
รถวิ่งเฉียดผ่านหน้าตึกแถวไปไม่ถึงวาก็พลิกคว่ำอย่างแรง
ตัวผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ารถพลิกไปกี่ตลบ เพราะตอนนั้นผมจำอะไรไม่ได้เลย
รู้สึกตัวอีกทีตัวผมก็ห้อยหัวบนลงหลังคารถ ผมคิดว่าผมคอหักตายเสียแล้ว
แต่หลังจากที่รวบรวมสติได้แล้ว รู้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ก็รีบทุบกระทบข้างรถคลานออกมาทันที
เพราะกลัวว่ารถจะระเบิด พอผมคานออกมานอกรถผมถึงกับเข่าอ่อน
เมื่อเห็นสภาพรถสุดรักของผมเละแบบไม่เหลือความหล่อให้เห็นอีกเลย

สักพักหน่วยกู้ภัยและชาวบ้านแถวนั้นก็แห่มามุงดูกันใหญ่
ทุกคนลุมถามผมว่าคนในรถเป็นยังไงบ้าง มีใครช่วยออกมาหรือยัง
เชื่อไหมครับ ไม่มีใครเลยสักคนที่คิดว่าผมเป็นคนที่ขับรถคันที่หงายท้องอยู่นั้น
เพราะเนื้อตัวผมไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่นิดเดียว
เพื่อนผมซะอีกที่ขับตามมาแล้วช่วยผมเข้าไปเอาของสำคัญในรถออกมาให้
กลับโดนกระจกรถบาดแขนจนเลือดโชก

แต่ก็แปลกครับ องค์หลวงปู่ทวดที่ตั้งอยู่ที่หน้ารถของผมอันตธานหายไปเลยครับ
ผมพยายามหาเท่าไหร่ก็หาไม่พบ คิดว่าท่านคงเข็ดไม่อยากอยู่กับผมแล้วล่ะ
(เสียดายเลยไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูกัน ตัวผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเป็นที่ไหนสร้าง)

วันนั้นนอกจากองค์หลวงปู่ทวดที่อยู่หน้ารถของผมแล้ว
ในคอผมยังห้อยพระขุนแผนรุ่นแรกของหลวงพ่ออุตตมะไว้ด้วยหนึ่งองค์
ซึ่งก็ยังโชคดีที่ผมไม่เป็นอะไร ไม่งั้นคงโดนชาวบ้านผู้หวังดีนิมนต์ท่านออกจากคอผมแน่

เหตุการณ์ครั้งนั้น ผมดีใจมากที่ยังรักษาชีวิตตัวเองไว้ได้อยู่
แต่ก็เสียใจมากที่ต้องเสียรถสุดรักไป อย่างชนิดที่ไม่มีอู่ไหนรับซ่อม
แม้กระทั่งขายซากก็ไม่มีใครรับซื้อ

หลังจากนั้น ชีวิตผมก็เปลี่ยนไป กลับมาตั้งใจทำงาน สวดมนต์ไหว้พระภาวนา
เพราะเชื่อว่าเหตุการณ์ทั้งสามครั้งที่ผมรอดมาได้
ต้องเป็นเพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผมเคารพบูชาช่วยเหลือไว้แน่ๆ
แต่ผมก็คิดอีกเช่นกันว่าท่านทั้งหลายคงจะเอือมละอาและไม่ช่วยผมอีกแน่ ถ้าผมยังประพฤติตัวเยี่ยงนี้ ซึ่งหมายความว่า ถ้ามีครั้งที่สี่ ผมคงไม่รอด

ผมเปลี่ยนจากคนที่ขับรถเร็วถึงเร็วมาก เป็นคนที่ขับรถช้าถึงช้ามาก
จน อ.ต่อ บ่นทุกครั้งที่นั่งรถไปกับผม ว่า “ขับรถช้าอย่างกับเต่า”
ผมเลยประชด อ.ต่อ ด้วยการซื้อรถใหม่เสียเลย ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

ปล.หวังว่าประสบการณ์ทั้งสามภาคนี้ จะเป็นอุทธาหรณ์ให้กับหลายๆคน ให้ระมัดระวังในการขับขี่ยานพาหนะ และ เชื่อเถิดครับ ว่า อำนาจแห่งพุทธคุณนั้นมีจริง มิเช่นนั้นผมคงไม่รอดมาถึงสามครั้งแน่

รณธรรม ธาราพันธุ์ · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 23 เม.ย. 2009 3:13 am

อนุโมทนาด้วยครับ ที่ "กล้า" เอาเรื่องจริงของตัวเองออกมาเป็นประโยชน์กับคนอื่น ๆ เห็นด้วยครับที่จะขับรถช้าเพราะมันปลอดภัยดีกว่าเร็วแบบไม่มั่นใจ

คนที่รักคุณjojo และจะเสียใจกับการจากไปของคุณมีอีกเยอะแยะ ดูแลตัวเองให้ดี ๆ นั่นแหละครับถูกต้องที่สุด ทำบุญทุกวัน สวดมนต์ทุกวัน ภาวนาทุกวัน....

และ ใส่พระทุกวัน

รับรองครับว่าอยู่เย็นเป็นสุขทุกคืนวัน

อู๊ด อู๊ด · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 23 เม.ย. 2009 4:37 am

โชคดี ที่อู๊ดขับรถช้า (เต่าวิ่งงั๊บยางสบาย ๆ ) และ ชอบแขวนพระ เลยไม่มีประสบการณ์หวาดเสียวครับ

ชะเอม · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 23 เม.ย. 2009 9:32 am

สนุกสนานเร้าใจประหนึ่งอ่านนิยายของพนมเทียน...

แต่นี่เป็นชีวิตจริง...ประสบการณ์เฉียดตายแบบไตรภาคนี่ คุณ jojo คงไม่สนุกนักเมื่อย้อนกลับไปนึกถึง
ทั้งหมดนี้คงเป็นอุทาหรณ์ให้คนอ่านได้เป็นอย่างดีค่ะ... :pry:

(ว่าแต่ไม่มีภาพซากรถหรือคะ...รึว่าเห็นแล้วแสลงใจ) :lol:

ราชันย์ดำ

บารมีหลวงปู่ทวดคุ้มครองครับ แต่ท่านไม่ชอบคนดื่มเหล้าและเล่นการพนันครับ

เด็กลึกลับ

ประสบการณ์ของคนๆหนึ่ง ล้วนเป็นบทเรียนที่ดีให้คนอื่น

ต่อไปเป็นประสบการณ์ทางวิญญาณมั่งนะฮะ

คริ คริ คริ

อาร์ต

หนุกดีครับคุณโจ้ ที่หัวเราะเพราะเห็นรถสปอร์ตคันล่าสุดที่คุณใช้อยู่น่ารักดีทีเดียว(ทีเดียวนะครับ) :lol:

และผมก็ไม่เห็นว่ามันเป็นการประจานตัวเองตรงไหน การเอาประสพการณ์ในช่วงที่ยังห้าวยังหนุ่มมาเล่าให้ฟังจะให้บอกว่า ตอนนั้นผมกำลังนั่งตะบันหมากอยู่ในรถพอดีมีน้าชายคนหนึ่งขี่เกวียนมาปะกบด้านข้างจึงเกิดการปาดไปมาอยู่สองคำหมาก! อย่างนั้นหรือไรครับ

การเรียนรู้ของลูกผู้ชายในห้วงของน้ำเมามันก้อหนุกดีแต่ต้องไม่ยึดติด ลองได้ครับเกิดผู้ชายทั้งที ต้องเข้าไปเรียนรู้มันให้หมด ยกเว้นอย่างเดียวคือยาเสพติดที่ลองไม่ได้เพราะมันจะถลำลึกจนถอนตัวไม่ขึ้น ไอ้เจ้าคาริบบร้าก้อเป็นรถดีรุ่นหนึ่งแต่คุณโจ้ใส่แมกซ์กับยางได้เชยดี :mrgreen:

(อย่าโกรธนา

) ดีแล้วครับที่คุณหันมาใช้เจ้าเต่าพันธมิตร(เต่าเหลือง)

เพราะถ้าเจ้าคาริบบร้ายังอยู่ก้อคงเหลือไม่กี่ตังค์ ตามสไตล์ของโอเปิ้ล และถ้าเหตุการณ์ต่างๆไม่เกิดขึ้น วันนี้คุณก้อคงไม่หันเข้าหาทางธรรมหรอกครับ

คุณโจโจ้เป็นคนที่มีความจริงใจกับเพื่อนๆมากลองถ้าได้คบกับใครแล้วจะทุ่มเทความจริงใจให้สุดๆ เพราะฉะนั้นแล้วคุณจะต้องเล่าประสบการณ์ทางวิญญาณมาให้เพื่อนๆฟังเดี๋ยวนี้นะ นะ นะจ๊ะ. :lol:

อ่อ..ลืมขอบคุณ ขอบพระคุณจ๊ะนะ นุกนุก นินิ

:hpy:

เห็นนั่งผิวปากแบบนี้ จริงๆร้อนจะแย่อยู่แย้ว :icry:

จ๊ากกก

JoJo · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 23 เม.ย. 2009 1:43 pm

ขอบคุณทุกๆท่านครับ ที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจ

ถ้าเรตติ้งดี เดี๋ยวผมจะมาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความเมตตาของหลวงปู่แหวนที่ผมประสบบนยอดดอย และความมหัศจรรย์ของเหรียญเปิดโลก ณ ภูเขาไท่ซาน ให้ฟัง รับรองว่าเหลือเชื่อกว่าประสบการณ์เฉียดตายของผมทั้งสามภาคอีก

คุณอาร์ตครับ รูปรถ Opel Calibra ที่ผมโพสไว้นั้น ไม่ใช่ของผมหรอกครับ ผมยืมรูปคนอื่นเขามา เพราะตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุคราวนั้น ผมก็ลบรูปจริงที่มีอยู่ออกไปหมดสิ้น เพราะทนไม่ได้กับการเห็นมันอีกครั้ง แม้กระทั่งตอนเล่าเรื่องนี้ ผมยังรู้สึกสยองและเสียดายอยู่เลยครับ

อ้อ ลืมบอกไปครับ ว่ารถจริงๆของผม ใส่แม็คเห่ยกว่านี้อีกอ่ะ :shhy:

อ๊อด อ๊อด · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 23 เม.ย. 2009 2:19 pm

ได้ข้อคิดมากเลยครับ ต่อไปจะนั่งรถใครให้มองก่อนว่าในรถมีพระอะไรมั่ง
ถ้าเป็นรถพี่โจโจ้ พี่อู๊ดอู๊ด นี่ หายห่วง
อย่างรถคุณเด็กลึกลับ นี่เห็นพระกระโดดกับตามาแล้ว

ต่อไปหลังจากประสบการณ์ทางวิญญาณแล้ว...
ผมอยากฟังประสบการณ์ เมตตามหานิยม สาวๆ หลง เป็นหมวดต่อไปนะครับ คิดว่าน่าจะมีหลายเรื่องทีเดียว

จะมาปูเสื่อนอนรอฟัง :ilu:

จิ้งจก · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 23 เม.ย. 2009 5:12 pm

JoJo เขียน:

...ผมเปลี่ยนจากคนที่ขับรถเร็วถึงเร็วมาก เป็นคนที่ขับรถช้าถึงช้ามาก จน อ.ต่อ บ่นทุกครั้งที่นั่งรถไปกับผม ว่า “ขับรถช้าอย่างกับเต่า” ผมเลยประชด อ.ต่อ ด้วยการซื้อรถใหม่เสียเลย ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป...

อือม...คนแก่ใจร้อน :lol:

สุรเทพ · **โพสต์แล้ว:** พฤหัสฯ. 23 เม.ย. 2009 8:12 pm

ขอบคุณครับสำหรับประสบการณ์

อู๊ด อู๊ด

อ๊อด อ๊อด เขียน:

ได้ข้อคิดมากเลยครับ ต่อไปจะนั่งรใครให้มองก่อนว่าในรถมีพระอะไรมั่ง
ถ้าเป็นรถพี่โจโจ้ พี่อู๊ดอู๊ด นี่ หายห่วง
อย่างรถคุณเด็กลึกลับ นี่เห็นพระกระโดดกับตามาแล้ว

ต่อไปหลังจากประสบการณ์ทางวิญาณแล้ว
ผมอยากฟังประสบการณ์ เมตตามหานิยม สาวๆหลง ต่อเป็นหมวดต่อไปนะครับ คิดว่าน่าจะมีหลายเรื่องทีเดียว

จะมาปู่เสื่อนอนรอฟัง :ilu:

คุณเด็กลึกลับ ขับรถขนาด "พระกระโดด" ได้เลยหรือครับ

อืม.... แรง..ง..งง จิง ๆ

JoJo · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 24 เม.ย. 2009 12:20 am

พระรถผมก็กระโดดเหมือนกันครับ แต่ท่านกระโดดหนีนะครับ :lol:

ศิษย์กวง · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 24 เม.ย. 2009 2:58 am

แหล่ม....เลยครับ คุณ jojo ประสบการณ์ที่ทำให้เราต้องกลับไปทบทวนวิธีการควบคุมสติ
ผมก็เชื่อว่าเรื่องพุทธคุณมีจริงครับ โดยเฉพาะพุทธคุณจากพระของหลวงพ่ออุตตมะ ซึ่งผม
ได้นิมิตมาแล้วครับว่า จะต้องไปขุดหาที่ไหน :lol:

นายบุญคุ้ม · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 24 เม.ย. 2009 8:44 am

สุดยอดแห่งประสบการณ์จริงๆเลยครับ อ่านแล้วนึกถึงตัวเองว่าขออย่าได้มีแบบนั้นเลย เพราะผมไม่มีพระของหลวงพ่ออุตตมะซักองค์............... :vvhpy:

ว่าแต่อยากอ่านอีกนะครับ..............ชอบมากๆเลย

เด็กลึกลับ · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 24 เม.ย. 2009 10:25 am

นิมิตนั้นช้าไปแล้วล่ะคับ

เพราะตอนนี้เด็กลึกลับอยู่ปากทางเข้าถ้ำแล้วฮะ

คริ คริ คริ

รณธรรม ธาราพันธุ์ · **โพสต์แล้ว:** ศุกร์ 24 เม.ย. 2009 2:45 pm

จิ้งจก เขียน:

JoJo เขียน:

...ผมเปลี่ยนจากคนที่ขับรถเร็วถึงเร็วมาก เป็นคนที่ขับรถช้าถึงช้ามาก จน อ.ต่อ บ่นทุกครั้งที่นั่งรถไปกับผม ว่า “ขับรถช้าอย่างกับเต่า” ผมเลยประชด อ.ต่อ ด้วยการซื้อรถใหม่เสียเลย ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป...

อือม...คนแก่ใจร้อน :lol: