จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 12:11 am
เรื่องราวที่โพสนี้ นำมาจากจดหมายที่คุณรณธรรม ธาราพันธุ์ เขียนถึงคุณทองทิว สุวรรณทัต และได้รับการคัดเลือกลงตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ คอลัมม์ประสบการณ์ทางวิญญาณ ซึ่งคอลัมม์นี้มีเมื่อประมาณ 10 กว่าปีมาแล้ว โดยจะลงในทุกๆวันอาทิตย์ เป็นเรื่องราวของวิญญาณ โอปปาติกะ กฏแห่งกรรม อภินิหาร ประสบการณ์ทางพุทธศาสนาต่างๆ และเมื่อคอลัมม์นี้ถูกยกเลิกไป ต่อมาได้มีการรวบรวมเรื่องราวต่างๆมาเป็นหนังสือประสบการณ์ทางวิญญาณ มีหลายเล่มด้วยกัน ท่านใดที่สนใจลองหาซื้อที่ศูนย์หนังสือธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ กทม. ซึ่งผมเพิ่งไปได้ไม่นาน ยังมีจำหน่ายอยู่ครับ
ลูกแก้วหลวงพ่อโสธร
๑๗ พ.ค. ๓๘
เรียน คุณลุงทองทิว ที่เคารพ
ผมชื่อ.....(ขอสงวนชื่อจริงเพื่อเคารพความเป็นส่วนตัวครับ) ชื่อเล่นว่า “ต่อ” ครับ ผมมีความเคารพเลื่อมใสในพระพุทธศาสนามาตั้งแต่ยังเล็ก และยังติดตามอ่านคอลัมน์ “ประสบการณ์ทางวิญญาณ” ในเดลินิวส์ไม่เคยพลาด ตอนไหนถูกใจหรือมีรูปครูบาอาจารย์ที่ไม่สมควรไว้ที่ต่ำ ตกเย็นผมก็จะตัดเก็บไว้เพื่อไม่ให้ใครเหยียบย่ำ จนเต็มห้องนอนไปหมด วันนี้มีเรื่องแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นกับตัวผมและเพื่อน ๆ จะเล่าให้คุณลุงรับทราบเป็นคนแรก ผมเรียกสิ่งที่ได้รับมาว่า “แก้วหลวงพ่อโสธร” ครับ
ผมเป็นคนกรุงเทพฯ แต่ย้ายไปอยู่จังหวัดชลบุรีนับสิบปี ด้วยความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาจึงออกแสวงหาครูบาอาจารย์และกราบพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์อยู่เสมอ ๆ หลวงพ่อโสธร ก็เป็นองค์หนึ่งที่ผมไปกราบบ่อย ๆ เพราะอยู่ใกล้บ้าน วันนั้นเป็นวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๗ ผมชวนเพื่อนสองคนคือคุณนิวัฒน์ และคุณบุญถนอมไปกราบหลวงพ่อ โดยมีเด็กชายตั้มจาก จ.พิษณุโลก คนหนึ่งและน้องจากฮ่องกงอีกสองคนร่วมทางไปด้วย รวมเป็น ๖ คน เราถึงวัดเวลาประมาณ ๑๒.๐๐ น. ก็ตรงเข้าไปกราบหลวงพ่อที่ศาลา เมื่อกราบขอพรและปิดทององค์จำลองเรียบร้อยแล้ว (เพราะองค์จริงทางวัดมิได้เคลื่อนย้ายออกจากที่เดิม) เราก็มานั่งตรงหน้าท่านเรียงเป็นหน้ากระดานแล้วจึงกราบลา พอเสร็จคุณบุญถนอมก็เขม้นมองมาตรงหน้าผมพร้อมกับสะกิดให้คุณนิวัฒน์ดูอย่างตื่นเต้นพลางพูดว่า “ย้งดูสิแก้วอยู่ตรงหน้าต่อ”
ผมได้ยินก็มองหาใหญ่ด้วยคิดว่าเป็นแก้วน้ำ คุณนิวัฒน์เองก็ยังมองไม่เห็นจึงถามว่าอยู่ไหน คุณบุญถนอมก็ว่า “นั่นไง! อยู่ตรงที่กราบเลย” ครั้นผมก้มลงมองอย่างสังเกตก็พบกับลูกแก้วลูกหนึ่งวางอยู่ตรงหน้าพอดิบพอดี เป็นแก้วที่ขาวใสสะอาดมาก ลูกเล็กขนาดเม็ดมะยม ผมประหลาดใจเล็กน้อยเพราะถ้ามาอยู่นานแล้วตอนกราบต้องถูกลูกแก้วแน่ ๆ เพราะอยู่ตรงมือพอดี ขณะนั้นก็เพียงคิดว่าลูกของคนที่มากราบหลวงพ่อคงเอามาเล่นและทำหล่นไว้ แต่เมื่อเห็นทุกคนทำหน้าอัศจรรย์ใจและคุณบุญถนอมสำทับขึ้นว่า “สงสัยหลวงพ่อคงจะให้ต่อแน่ ๆ” ผมจึงยิ้ม ๆ แล้วเก็บใส่กระเป๋าเสื้อด้วยใจเฉย ๆ
ครั้นออกจากวัดหลวงพ่อโสธร ผมก็เกิดความคิดว่าน่าจะแวะกราบหลวงพ่อพุธ ฐานิโย วัดป่าสาลวันด้วยเนื่องจากท่านเป็นพระอุปัชฌาย์ผม ซึ่งขณะนั้นท่านจำพรรษาที่วัดป่าชินรังสี จ. ฉะเชิงเทรา อันเป็นวัดสาขาของท่าน ทั้งห้าคนก็เห็นดีเห็นงามผมจึงพาคณะเข้ากราบเยี่ยมท่าน เมื่อสนทนากันไปพอสมควรผมก็นึกขึ้นได้จึงหยิบลูกแก้วปริศนานั้นถวายให้หลวงพ่อดูพร้อมกับเล่าถวายโดยละเอียด ตลอดเวลาที่ท่านฟังท่านถือแก้วลูกนั้นด้วยมือขวา พลางกลิ้งไปมาช้า ๆ อย่างพิเคราะห์ เมื่อเล่าจบท่านเอ่ยขึ้นเนิบ ๆ ตามนิสัยว่า
“ใสจริงๆ...มีประกายด้วย”
ท่านเว้นระยะนิดหนึ่งก็ส่งแก้วลูกนั้นคืนผมโดยอาการ "เท" ใส่สองมือผมที่รออยู่พร้อมกับกล่าวว่า
“เก็บไว้ให้ดี ท่านจะชวนเพื่อนมาอีก”
ผมกับเพื่อนได้ฟังดังนั้นก็เกิดปีติอิ่มใจทันที เมื่อกราบลาท่านออกมาก็พูดกันถึงเรื่องนี้ไม่หยุด พอพูดถึงตอนที่ว่า “ท่านจะชวนเพื่อนมาอีก” น้องตั้มก็พูดขึ้นว่า "ถ้ามาก็ต้องมาให้ครบคนไม่งั้นไม่ยุติธรรมนะ" เราพูดกันตอนนั้นประมาณ ๑๕.๓๐ น. ครั้นถึงชลบุรีผมก็แวะคุยกับเพื่อนที่ร้านนมในตัวเมืองจนถึงห้าทุ่มเศษ เพื่อนอีกคนหนึ่งก็มาหาคุยกันสักพัก เขาก็ยื่นมือออกมาพร้อมทั้งบอกให้ผมยื่นมือไปรับ เมื่อเขาปล่อยสิ่งนั้นลงใส่มือผมก็ตะลึงตัวชา เพราะสิ่งนั้นคือลูกแก้วใส ๆ จำนวน ๕ ลูก! พี่เขาเห็นผมเงียบสนิทเขาก็ถามว่า “เป็นอะไร”
ผมก็ย้อนถามไปว่า “ได้แก้วพวกนี้มายังไง?”
เขาตอบว่าเพื่อนเอามาให้เห็นต่อบอกว่า หลวงปู่ดู่ วัดสะแก ชอบลูกแก้ว เผื่อจะเอาไปถวายหน้ารูปหล่อ
“ได้มากี่โมง”
เขาทำท่านึก “ประมาณ ๕ โมงเช้า มีอะไรหรือ?”
ผมจึงเล่าให้เขาฟังและรีบเอากลับไปให้พรรคพวกดู ทุกคนตื่นเต้นมากที่วาจาของหลวงพ่อพุธเป็นจริงภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เพราะไปกัน ๖ คน ผมได้ก่อนเพื่อนหนึ่งลูก คงเหลืออีก ๕ คนที่ยังไม่ได้ ลูกแก้วก็มาอีก ๕ ลูกจนครบคนพอดี แม้ว่าลูกแก้วครั้งหลังจะดูธรรมดา ขนาดและความสดใสไม่อาจเท่าลูกแรกก็ตามพวกผมก็ถือว่าเป็นของอัศจรรย์พอ ๆ กัน
รุ่งขึ้นจึงรีบไปกราบหลวงพ่อพุธพร้อมทั้งนำแก้ว ๕ ดวงไปถวายให้ท่านดู คราวนี้ท่านไม่พูดอะไรอีกนอกจากจะนำแก้วใส่มือแล้วยกพนมอธิษฐานจิตให้ในทันทีแล้วส่งคืนมาโดยไม่พูดถึงอีกเลย
นับตั้งแต่นั้นมาพวกผมก็ให้ความเคารพนับถือในองค์หลวงพ่อโสธรและหลวงพ่อพุธ ฐานิโย มากขึ้นไปอีก เฉพาะเมื่อทุกคนได้หลวงพ่อโสธรเนื้อกระเบื้องโบสถ์มาต่างก็นำเอาลูกแก้วปาฏิหาริย์นั้นวางลงบนมือท่านและสักการะอยู่มิได้ขาด นับว่าหลวงพ่อโสธรเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์จริงสมดังที่มหาชนให้ความเคารพนับถือโดยแท้
ผมจึงเล่าเรื่องนี้ให้คุณลงทองทิวได้รับทราบในฐานะที่ผมเคารพนับถือโดยส่วนตัว และเป็นผู้ปฏิบัติธรรมมาก่อน หวังว่าเรื่องนี้คงเป็นประสบการณ์ที่ควรค่าแก่การศึกษาอยู่บ้างนะครับ
ท้ายสุดนี้ ขอให้คุณลุงจงมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงพลานามัยสมบูรณ์ปราศจากโรคาพยาธิทั้งปวงเทอญ
ด้วยความเคารพนับถือยิ่ง
ลูกแก้วหลวงพ่อโสธร
- หลวงพ่อพระพุทธโสธร วัดโสธรวรรามวรวิหาร จ.ฉะเชิงเทรา
- 34291.jpg (49.35 KiB) เปิดดู 3361 ครั้ง
๑๗ พ.ค. ๓๘
เรียน คุณลุงทองทิว ที่เคารพ
ผมชื่อ.....(ขอสงวนชื่อจริงเพื่อเคารพความเป็นส่วนตัวครับ) ชื่อเล่นว่า “ต่อ” ครับ ผมมีความเคารพเลื่อมใสในพระพุทธศาสนามาตั้งแต่ยังเล็ก และยังติดตามอ่านคอลัมน์ “ประสบการณ์ทางวิญญาณ” ในเดลินิวส์ไม่เคยพลาด ตอนไหนถูกใจหรือมีรูปครูบาอาจารย์ที่ไม่สมควรไว้ที่ต่ำ ตกเย็นผมก็จะตัดเก็บไว้เพื่อไม่ให้ใครเหยียบย่ำ จนเต็มห้องนอนไปหมด วันนี้มีเรื่องแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นกับตัวผมและเพื่อน ๆ จะเล่าให้คุณลุงรับทราบเป็นคนแรก ผมเรียกสิ่งที่ได้รับมาว่า “แก้วหลวงพ่อโสธร” ครับ
ผมเป็นคนกรุงเทพฯ แต่ย้ายไปอยู่จังหวัดชลบุรีนับสิบปี ด้วยความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาจึงออกแสวงหาครูบาอาจารย์และกราบพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์อยู่เสมอ ๆ หลวงพ่อโสธร ก็เป็นองค์หนึ่งที่ผมไปกราบบ่อย ๆ เพราะอยู่ใกล้บ้าน วันนั้นเป็นวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๓๗ ผมชวนเพื่อนสองคนคือคุณนิวัฒน์ และคุณบุญถนอมไปกราบหลวงพ่อ โดยมีเด็กชายตั้มจาก จ.พิษณุโลก คนหนึ่งและน้องจากฮ่องกงอีกสองคนร่วมทางไปด้วย รวมเป็น ๖ คน เราถึงวัดเวลาประมาณ ๑๒.๐๐ น. ก็ตรงเข้าไปกราบหลวงพ่อที่ศาลา เมื่อกราบขอพรและปิดทององค์จำลองเรียบร้อยแล้ว (เพราะองค์จริงทางวัดมิได้เคลื่อนย้ายออกจากที่เดิม) เราก็มานั่งตรงหน้าท่านเรียงเป็นหน้ากระดานแล้วจึงกราบลา พอเสร็จคุณบุญถนอมก็เขม้นมองมาตรงหน้าผมพร้อมกับสะกิดให้คุณนิวัฒน์ดูอย่างตื่นเต้นพลางพูดว่า “ย้งดูสิแก้วอยู่ตรงหน้าต่อ”
ผมได้ยินก็มองหาใหญ่ด้วยคิดว่าเป็นแก้วน้ำ คุณนิวัฒน์เองก็ยังมองไม่เห็นจึงถามว่าอยู่ไหน คุณบุญถนอมก็ว่า “นั่นไง! อยู่ตรงที่กราบเลย” ครั้นผมก้มลงมองอย่างสังเกตก็พบกับลูกแก้วลูกหนึ่งวางอยู่ตรงหน้าพอดิบพอดี เป็นแก้วที่ขาวใสสะอาดมาก ลูกเล็กขนาดเม็ดมะยม ผมประหลาดใจเล็กน้อยเพราะถ้ามาอยู่นานแล้วตอนกราบต้องถูกลูกแก้วแน่ ๆ เพราะอยู่ตรงมือพอดี ขณะนั้นก็เพียงคิดว่าลูกของคนที่มากราบหลวงพ่อคงเอามาเล่นและทำหล่นไว้ แต่เมื่อเห็นทุกคนทำหน้าอัศจรรย์ใจและคุณบุญถนอมสำทับขึ้นว่า “สงสัยหลวงพ่อคงจะให้ต่อแน่ ๆ” ผมจึงยิ้ม ๆ แล้วเก็บใส่กระเป๋าเสื้อด้วยใจเฉย ๆ
- หลวงพ่อพุธ ฐานิโย วัดป่าสาลวัน จ.นครราชสีมา
- %BE%D8%B8_%B0%D2%B9%D4%E2%C2250.jpg (32.09 KiB) เปิดดู 3358 ครั้ง
ครั้นออกจากวัดหลวงพ่อโสธร ผมก็เกิดความคิดว่าน่าจะแวะกราบหลวงพ่อพุธ ฐานิโย วัดป่าสาลวันด้วยเนื่องจากท่านเป็นพระอุปัชฌาย์ผม ซึ่งขณะนั้นท่านจำพรรษาที่วัดป่าชินรังสี จ. ฉะเชิงเทรา อันเป็นวัดสาขาของท่าน ทั้งห้าคนก็เห็นดีเห็นงามผมจึงพาคณะเข้ากราบเยี่ยมท่าน เมื่อสนทนากันไปพอสมควรผมก็นึกขึ้นได้จึงหยิบลูกแก้วปริศนานั้นถวายให้หลวงพ่อดูพร้อมกับเล่าถวายโดยละเอียด ตลอดเวลาที่ท่านฟังท่านถือแก้วลูกนั้นด้วยมือขวา พลางกลิ้งไปมาช้า ๆ อย่างพิเคราะห์ เมื่อเล่าจบท่านเอ่ยขึ้นเนิบ ๆ ตามนิสัยว่า
“ใสจริงๆ...มีประกายด้วย”
ท่านเว้นระยะนิดหนึ่งก็ส่งแก้วลูกนั้นคืนผมโดยอาการ "เท" ใส่สองมือผมที่รออยู่พร้อมกับกล่าวว่า
“เก็บไว้ให้ดี ท่านจะชวนเพื่อนมาอีก”
ผมกับเพื่อนได้ฟังดังนั้นก็เกิดปีติอิ่มใจทันที เมื่อกราบลาท่านออกมาก็พูดกันถึงเรื่องนี้ไม่หยุด พอพูดถึงตอนที่ว่า “ท่านจะชวนเพื่อนมาอีก” น้องตั้มก็พูดขึ้นว่า "ถ้ามาก็ต้องมาให้ครบคนไม่งั้นไม่ยุติธรรมนะ" เราพูดกันตอนนั้นประมาณ ๑๕.๓๐ น. ครั้นถึงชลบุรีผมก็แวะคุยกับเพื่อนที่ร้านนมในตัวเมืองจนถึงห้าทุ่มเศษ เพื่อนอีกคนหนึ่งก็มาหาคุยกันสักพัก เขาก็ยื่นมือออกมาพร้อมทั้งบอกให้ผมยื่นมือไปรับ เมื่อเขาปล่อยสิ่งนั้นลงใส่มือผมก็ตะลึงตัวชา เพราะสิ่งนั้นคือลูกแก้วใส ๆ จำนวน ๕ ลูก! พี่เขาเห็นผมเงียบสนิทเขาก็ถามว่า “เป็นอะไร”
ผมก็ย้อนถามไปว่า “ได้แก้วพวกนี้มายังไง?”
เขาตอบว่าเพื่อนเอามาให้เห็นต่อบอกว่า หลวงปู่ดู่ วัดสะแก ชอบลูกแก้ว เผื่อจะเอาไปถวายหน้ารูปหล่อ
“ได้มากี่โมง”
เขาทำท่านึก “ประมาณ ๕ โมงเช้า มีอะไรหรือ?”
ผมจึงเล่าให้เขาฟังและรีบเอากลับไปให้พรรคพวกดู ทุกคนตื่นเต้นมากที่วาจาของหลวงพ่อพุธเป็นจริงภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เพราะไปกัน ๖ คน ผมได้ก่อนเพื่อนหนึ่งลูก คงเหลืออีก ๕ คนที่ยังไม่ได้ ลูกแก้วก็มาอีก ๕ ลูกจนครบคนพอดี แม้ว่าลูกแก้วครั้งหลังจะดูธรรมดา ขนาดและความสดใสไม่อาจเท่าลูกแรกก็ตามพวกผมก็ถือว่าเป็นของอัศจรรย์พอ ๆ กัน
- พระบูชาพระพุทธโสธร เนื้อกระเบื้องหลังคาโบสถ์ (รุ่นเดียวกันนี้ที่เป็นที่ประดิษฐานองค์แก้ว ณ ปัจจุบัน)
- 42775.jpg (45.44 KiB) เปิดดู 3360 ครั้ง
รุ่งขึ้นจึงรีบไปกราบหลวงพ่อพุธพร้อมทั้งนำแก้ว ๕ ดวงไปถวายให้ท่านดู คราวนี้ท่านไม่พูดอะไรอีกนอกจากจะนำแก้วใส่มือแล้วยกพนมอธิษฐานจิตให้ในทันทีแล้วส่งคืนมาโดยไม่พูดถึงอีกเลย
นับตั้งแต่นั้นมาพวกผมก็ให้ความเคารพนับถือในองค์หลวงพ่อโสธรและหลวงพ่อพุธ ฐานิโย มากขึ้นไปอีก เฉพาะเมื่อทุกคนได้หลวงพ่อโสธรเนื้อกระเบื้องโบสถ์มาต่างก็นำเอาลูกแก้วปาฏิหาริย์นั้นวางลงบนมือท่านและสักการะอยู่มิได้ขาด นับว่าหลวงพ่อโสธรเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์จริงสมดังที่มหาชนให้ความเคารพนับถือโดยแท้
ผมจึงเล่าเรื่องนี้ให้คุณลงทองทิวได้รับทราบในฐานะที่ผมเคารพนับถือโดยส่วนตัว และเป็นผู้ปฏิบัติธรรมมาก่อน หวังว่าเรื่องนี้คงเป็นประสบการณ์ที่ควรค่าแก่การศึกษาอยู่บ้างนะครับ
ท้ายสุดนี้ ขอให้คุณลุงจงมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงพลานามัยสมบูรณ์ปราศจากโรคาพยาธิทั้งปวงเทอญ
ด้วยความเคารพนับถือยิ่ง
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 12:26 am
อภินิหารเสด็จเตี่ย
เรียน คุณลุงทองทิว ที่เคารพ
วันนี้ผมขอเล่าเรื่องแปลกอีกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทของผม ซึ่งผมเชื่อมั่นว่าเป็นเพราะ "พระบารมีกรมหลวงชุมพร" แน่นอน
แม้ว่าผมจะนับถือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะสูงสุดก็จริง แต่ในการไหว้ ๕ ครั้ง ตามแบบเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ( เจริญ ญาณวโร ) วัดเขาบางทรายก็ได้มีการกล่าวถึงการไหว้ระลึกถึงคุณบิดา-มารดาเป็นครั้งที่ ๔ และไหว้ระลึกถึงคุณของผู้มีพระคุณต่อเราต่อชาติบ้านเมือง เช่น ครูบาอาจารย์ พระมหากษัตริย์ เป็นต้น เป็นครั้งที่ ๕ ในครั้งนี้เองที่ผมจะมี "กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์" หรือ "เสด็จเตี่ย" รวมอยู่ด้วยเสมอเนื่องจากผมมีความศรัทธาในพระองค์ท่านมาก โดยเฉพาะในแง่ที่ว่าพระองค์ทรงศึกษาราชนาวีอังกฤษอยู่ถึง ๖ ปีเศษ ทรงเป็นนักรบไทยที่รับอารยธรรมและความทันสมัยของฝรั่งมาเต็มพระองค์ แต่เมื่อเสด็จกลับมาสยามประเทศและทรงพบกับเรื่องราวในเชิง "ไสยศาสตร์" ก็มิได้ทรงปฏิเสธเสียทีเดียว กลับเข้าไปศึกษาให้เห็นชัดว่ามีจริงหรือไม่อย่างไรแล้วจึงทรงเชื่อ ผมจึงให้ความเคารพในน้ำพระทัยของพระองค์ข้อนี้มากที่สุดว่า พระองค์ทรงเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่แท้จริง ห้องพระของผมจึงมีพระรูปขนาดใหญ่และพระรูปหล่อบูชาและเครื่องมงคลของพระองค์มากพอสมควร
จนครั้งที่ชาวสมุทรสงครามร่วมแรงร่วมใจกันสร้างศาลประดิษฐานพระรูปเหมือนเท่าพระองค์จริงไว้สักการะ ณ บริเวณดอนหอยหลอด ผมก็ได้เช่าบูชาพระเครื่องมงคลของพระองค์ไว้ด้วย เนื่องจากมีครูบาอาจารย์ที่ผมเคารพร่วมพิธีหลายรูป เช่น หลวงปู่สิม พุทธจาโร เป็นต้น เมื่อเช่ามามากก็แจกมากจนเกิดเหตุการณ์แปลกๆกับผู้รับแจกจนได้
คนหนึ่งที่ได้รับไปคือ คุณเนาวรัตน์ สำเภาเงิน หรือ คุณปู เธอเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยเดียวกับผม เมื่อทราบว่าคุณพ่อของเธอเป็นชาวชุมพร และยังเป็นไต้ก๋งเรือมาก่อน ผมก็เลยนำเหรียญกรมหลวงมาฝากเธอด้วยเห็นว่าเธอมีเลือดของชาว "ชุมพร" อยู่
เมื่อรับเหรียญไปแล้วเธอได้นำไปวางไว้ที่หน้าคอนโซลรถซึ่งปูลาดด้วยพรมคล้ายๆขนมิงค์ พอนำเหรียญไปวางไว้ขนของพรมก็มีอันบดบังเหรียญนั้นอย่างมิดชิด ด้วยเหตุนี้เองเมื่อกลับมาถึงบ้านเธอจึงมิได้นำเหรียญลงจากรถไปด้วย
เช้าวันรุ่งขึ้น คุณปู คุณพ่อ และพี่ชายรวม ๕ คน ได้ขับรถเดินทางเข้ากรุงเทพฯโดยไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบกับเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นที่สุด เพราะเมื่อรถแล่นมาถึงบริเวณบางพลีใหญ่รถทัวร์คันที่วิ่งนำหน้าอยู่ลิบๆก็เกิดถังน้ำมันแตก เป็นผลให้รถนานาชนิดที่วิ่งนำหน้ารถคุณปูอยู่ก็พลันหมุนอย่างหาทิศไม่ได้ แล้วจึงตกข้างทางเป็นแถว
พี่ชายคุณปูไม่สามารถหยุดรถก่อนถึงรอยน้ำมันได้ทันเพราะวิ่งมาด้วความเร็วสูง ที่ทำได้ก็คือ แค่ชะลอความเร็วลง พอล้อรถสัมผัสน้ำมันตัวถังรถก็เริ่มสะบัดทันที รถส่ายไปมาอย่างแรงจนจะบังคับไม่ได้ เสียงคุณพ่อคุณปูร้องตะโกนว่า "อย่าเบรกนะเดี๋ยวคว่ำ ประคองไว้ ประคองไว้" ข้างพี่ชายอีกคนก็ว่า "เปลี่ยนเกียร์ต่ำ" ส่วนคุณปูก็ได้แต่ร้อง "พุทโธ พุทโธ" สับสนอลหม่านไปทั้งรถ
ขณะที่อกใจไหวระทึกกันอยู่นั้น ตัวรถก็พลันหยุดการสะบัดส่ายในทันทีราวกับมีคนช่วยจับยึดทางด้านนอก!
เมื่อวินาทีแห่งความทเป็นความตายผ่านพ้นไปต่างคนต่างก็ว่าเป็นเพราะตนเองที่ช่วยเตือนสติคนขับ ส่วนคนขับก็ว่าเป็นเพราะฝีมือเขาต่างหากแล้วจึงหัวเราะกับโชคดีของตน ครั้นเสร็จะระจากกรุงเทพฯกลับถึงอำเภอศรีราชาคุณพ่อของคุณปูก็อาบน้ำเข้าห้องนอน
ตอนนั้นเวลาประมาณห้าทุ่ม ขณะที่นอนคิดเรื่องราวต่างๆอยู่ท่ามกลางความสลัวในห้องสายตาก็เหมือนจะแลเห็นอะไรบางอย่างตะคุ่มๆอยู่ที่ประตูหน้าห้องนอนจึงหันหน้าไปดู คุณพ่อก็ต้องนิ่งขึงตะลึงจังงังไปในทันทีนั้นเอง
เพราะสิ่งที่เห็นคือ ร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งที่ดูได้ก็รู้ทันทีว่าเป็นผู้ชายซ้ำยังอยู่ในชุดทหารที่ลูกน้ำเค็มอย่างพ่อเห็นปั๊บก็เข้าใจได้ทันทีว่าเป็น "ทหารเรือ" แต่อะไรไม่เท่าความบึกบึนสูงใหญ่ของร่างนั้น ด้วยตัวของบุรุษยามวิกาลสูงจนศีรษะจรดขอบประตูวงกบด้านบนพอดี ต่างฝ่ายต่างก็นิ่งเงียบกันอยู่ในที่สุดร่างนั้นก็เอ่ยดังกังวานว่า
"กูคือกรมหลวงชุมพร จะมาบอกว่าวันนี้ที่รถไม่คว่ำน่ะเพราะกูไปช่วยไม่ใช่ใครเก่งหรอก"
กล่าวเท่านั้นก็จางหายไป คุณพ่อตกอยู่ในอาการที่บอกไม่ถูกท่านย้ำว่าไม่ได้ฝันเพราะยังไม่ได้หลับ พอรุ่งเช้าท่านก็เรียกคนในบ้านมาเล่าให้ฟัง และถามว่าใครมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับกรมหลวงชุมพรบ้างไหม? คุณปูนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก็นึกได้จึงรีบรุดไปที่รถ แล้วเอาเหรียญกรมหลวงชุมพรให้ทุกคนดูพลางบอกว่า "ต่อให้มา ลืมไปเลยว่าเอาไว้ที่รถ ปูตั้งใจว่าจะเอาไปเก็บในห้องพระ" หลังจากดูเหรียญกันทั่วถึงแล้วในที่สุดเหรียญนั้นก็ได้รับการเลี่ยมทองอย่างดีขึ้นไปห้อยคอของคุณพ่อนั่นเอง
ผมจึงให้ความเคารพในพระองค์เสมอมาและเชื่อว่าใครที่นับถือพระองค์อย่างจริงใจย่อมได้รับความคุ้มครองแน่นอน
ท้ายสุดนี้ ผมขอคุณพระไตรรัตน์และพระบารมีของเสด็จเตี่ยได้คุ้มครองคุณลุงและครอบครัวให้อยู่เย็นเป็นสุขทุกวันคืน
ด้วยความเคารพนับถือยิ่ง
- พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์
- komluang.jpg (20.73 KiB) เปิดดู 3343 ครั้ง
เรียน คุณลุงทองทิว ที่เคารพ
วันนี้ผมขอเล่าเรื่องแปลกอีกเรื่องที่เกิดขึ้นกับเพื่อนสนิทของผม ซึ่งผมเชื่อมั่นว่าเป็นเพราะ "พระบารมีกรมหลวงชุมพร" แน่นอน
- เจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ( เจริญ ญาณวโร ) วัดเขาบางทราย
- __410.jpg (27.74 KiB) เปิดดู 3340 ครั้ง
แม้ว่าผมจะนับถือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะสูงสุดก็จริง แต่ในการไหว้ ๕ ครั้ง ตามแบบเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ( เจริญ ญาณวโร ) วัดเขาบางทรายก็ได้มีการกล่าวถึงการไหว้ระลึกถึงคุณบิดา-มารดาเป็นครั้งที่ ๔ และไหว้ระลึกถึงคุณของผู้มีพระคุณต่อเราต่อชาติบ้านเมือง เช่น ครูบาอาจารย์ พระมหากษัตริย์ เป็นต้น เป็นครั้งที่ ๕ ในครั้งนี้เองที่ผมจะมี "กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์" หรือ "เสด็จเตี่ย" รวมอยู่ด้วยเสมอเนื่องจากผมมีความศรัทธาในพระองค์ท่านมาก โดยเฉพาะในแง่ที่ว่าพระองค์ทรงศึกษาราชนาวีอังกฤษอยู่ถึง ๖ ปีเศษ ทรงเป็นนักรบไทยที่รับอารยธรรมและความทันสมัยของฝรั่งมาเต็มพระองค์ แต่เมื่อเสด็จกลับมาสยามประเทศและทรงพบกับเรื่องราวในเชิง "ไสยศาสตร์" ก็มิได้ทรงปฏิเสธเสียทีเดียว กลับเข้าไปศึกษาให้เห็นชัดว่ามีจริงหรือไม่อย่างไรแล้วจึงทรงเชื่อ ผมจึงให้ความเคารพในน้ำพระทัยของพระองค์ข้อนี้มากที่สุดว่า พระองค์ทรงเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่แท้จริง ห้องพระของผมจึงมีพระรูปขนาดใหญ่และพระรูปหล่อบูชาและเครื่องมงคลของพระองค์มากพอสมควร
จนครั้งที่ชาวสมุทรสงครามร่วมแรงร่วมใจกันสร้างศาลประดิษฐานพระรูปเหมือนเท่าพระองค์จริงไว้สักการะ ณ บริเวณดอนหอยหลอด ผมก็ได้เช่าบูชาพระเครื่องมงคลของพระองค์ไว้ด้วย เนื่องจากมีครูบาอาจารย์ที่ผมเคารพร่วมพิธีหลายรูป เช่น หลวงปู่สิม พุทธจาโร เป็นต้น เมื่อเช่ามามากก็แจกมากจนเกิดเหตุการณ์แปลกๆกับผู้รับแจกจนได้
- หลวงปู่สิม พุทธาจาโร วัดถ้ำผาปล่อง จ. เชียงใหม่
- 01.jpg (32.27 KiB) เปิดดู 3329 ครั้ง
คนหนึ่งที่ได้รับไปคือ คุณเนาวรัตน์ สำเภาเงิน หรือ คุณปู เธอเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยเดียวกับผม เมื่อทราบว่าคุณพ่อของเธอเป็นชาวชุมพร และยังเป็นไต้ก๋งเรือมาก่อน ผมก็เลยนำเหรียญกรมหลวงมาฝากเธอด้วยเห็นว่าเธอมีเลือดของชาว "ชุมพร" อยู่
เมื่อรับเหรียญไปแล้วเธอได้นำไปวางไว้ที่หน้าคอนโซลรถซึ่งปูลาดด้วยพรมคล้ายๆขนมิงค์ พอนำเหรียญไปวางไว้ขนของพรมก็มีอันบดบังเหรียญนั้นอย่างมิดชิด ด้วยเหตุนี้เองเมื่อกลับมาถึงบ้านเธอจึงมิได้นำเหรียญลงจากรถไปด้วย
เช้าวันรุ่งขึ้น คุณปู คุณพ่อ และพี่ชายรวม ๕ คน ได้ขับรถเดินทางเข้ากรุงเทพฯโดยไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบกับเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นที่สุด เพราะเมื่อรถแล่นมาถึงบริเวณบางพลีใหญ่รถทัวร์คันที่วิ่งนำหน้าอยู่ลิบๆก็เกิดถังน้ำมันแตก เป็นผลให้รถนานาชนิดที่วิ่งนำหน้ารถคุณปูอยู่ก็พลันหมุนอย่างหาทิศไม่ได้ แล้วจึงตกข้างทางเป็นแถว
พี่ชายคุณปูไม่สามารถหยุดรถก่อนถึงรอยน้ำมันได้ทันเพราะวิ่งมาด้วความเร็วสูง ที่ทำได้ก็คือ แค่ชะลอความเร็วลง พอล้อรถสัมผัสน้ำมันตัวถังรถก็เริ่มสะบัดทันที รถส่ายไปมาอย่างแรงจนจะบังคับไม่ได้ เสียงคุณพ่อคุณปูร้องตะโกนว่า "อย่าเบรกนะเดี๋ยวคว่ำ ประคองไว้ ประคองไว้" ข้างพี่ชายอีกคนก็ว่า "เปลี่ยนเกียร์ต่ำ" ส่วนคุณปูก็ได้แต่ร้อง "พุทโธ พุทโธ" สับสนอลหม่านไปทั้งรถ
ขณะที่อกใจไหวระทึกกันอยู่นั้น ตัวรถก็พลันหยุดการสะบัดส่ายในทันทีราวกับมีคนช่วยจับยึดทางด้านนอก!
เมื่อวินาทีแห่งความทเป็นความตายผ่านพ้นไปต่างคนต่างก็ว่าเป็นเพราะตนเองที่ช่วยเตือนสติคนขับ ส่วนคนขับก็ว่าเป็นเพราะฝีมือเขาต่างหากแล้วจึงหัวเราะกับโชคดีของตน ครั้นเสร็จะระจากกรุงเทพฯกลับถึงอำเภอศรีราชาคุณพ่อของคุณปูก็อาบน้ำเข้าห้องนอน
ตอนนั้นเวลาประมาณห้าทุ่ม ขณะที่นอนคิดเรื่องราวต่างๆอยู่ท่ามกลางความสลัวในห้องสายตาก็เหมือนจะแลเห็นอะไรบางอย่างตะคุ่มๆอยู่ที่ประตูหน้าห้องนอนจึงหันหน้าไปดู คุณพ่อก็ต้องนิ่งขึงตะลึงจังงังไปในทันทีนั้นเอง
เพราะสิ่งที่เห็นคือ ร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งที่ดูได้ก็รู้ทันทีว่าเป็นผู้ชายซ้ำยังอยู่ในชุดทหารที่ลูกน้ำเค็มอย่างพ่อเห็นปั๊บก็เข้าใจได้ทันทีว่าเป็น "ทหารเรือ" แต่อะไรไม่เท่าความบึกบึนสูงใหญ่ของร่างนั้น ด้วยตัวของบุรุษยามวิกาลสูงจนศีรษะจรดขอบประตูวงกบด้านบนพอดี ต่างฝ่ายต่างก็นิ่งเงียบกันอยู่ในที่สุดร่างนั้นก็เอ่ยดังกังวานว่า
"กูคือกรมหลวงชุมพร จะมาบอกว่าวันนี้ที่รถไม่คว่ำน่ะเพราะกูไปช่วยไม่ใช่ใครเก่งหรอก"
- รูปหล่อกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ภายในศาลบริเวณดอยหอยหลอด จ. สมุทรสงคราม
- donhoylod2.jpg (74.17 KiB) เปิดดู 3329 ครั้ง
กล่าวเท่านั้นก็จางหายไป คุณพ่อตกอยู่ในอาการที่บอกไม่ถูกท่านย้ำว่าไม่ได้ฝันเพราะยังไม่ได้หลับ พอรุ่งเช้าท่านก็เรียกคนในบ้านมาเล่าให้ฟัง และถามว่าใครมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับกรมหลวงชุมพรบ้างไหม? คุณปูนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก็นึกได้จึงรีบรุดไปที่รถ แล้วเอาเหรียญกรมหลวงชุมพรให้ทุกคนดูพลางบอกว่า "ต่อให้มา ลืมไปเลยว่าเอาไว้ที่รถ ปูตั้งใจว่าจะเอาไปเก็บในห้องพระ" หลังจากดูเหรียญกันทั่วถึงแล้วในที่สุดเหรียญนั้นก็ได้รับการเลี่ยมทองอย่างดีขึ้นไปห้อยคอของคุณพ่อนั่นเอง
ผมจึงให้ความเคารพในพระองค์เสมอมาและเชื่อว่าใครที่นับถือพระองค์อย่างจริงใจย่อมได้รับความคุ้มครองแน่นอน
ท้ายสุดนี้ ผมขอคุณพระไตรรัตน์และพระบารมีของเสด็จเตี่ยได้คุ้มครองคุณลุงและครอบครัวให้อยู่เย็นเป็นสุขทุกวันคืน
ด้วยความเคารพนับถือยิ่ง
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 12:52 am
เยี่ยมครับเป็นบทความเก่าแต่ทำให้ทันสมัย ผมว่ามาเป็นนักก็อปเอ๊ยนักเขียนในสังกัดผมเถอะ เอชื่อหนังสืออะไรดีหนอ......อ้อนึกออกแระ 
ชื่อ นานาสาระกับพระเครื่อง ดีไหมครับ
ชื่อ นานาสาระกับพระเครื่อง ดีไหมครับ
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 1:04 am
..พี่ต่อเค้ามีแววทางนักเขียนมาตั้งแต่วัยรุ่น ถึงตอนนี้อายุอานามจะมากขึ้น (นิดเดียว) ปลายปากกาและแป้นพิมพ์ก็ยังคมกริบเหมือนเดิม....แต่ถ้าจะให้เห็นภาพชัดขึ้น ต้องลงภาพลูกแก้วและเหรียญรุ่นดังกล่าวให้น้องๆได้ชมจะยิ่งดีใหญ่เลย...
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 1:11 am
เยี่ยมเลยครับท่าน becknui ผมว่าเดี๋ยวอาจารณ์รณธรรม เข้ามาเห็นคงช็อค
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีและมีสำนวนการเขียนที่เยี่ยม.......แต่...........
มันเป็นการเผยความลับด้าน "อายุ" ครับ....
ถึงอายุจะเป็นเพียงตัวเลข แต่มันก็บ่งบอกถึงความเก่าจริงๆนะครับ....อนิจจัง
อ้อ ขอบพระคุณมากครับท่าน becknui
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 1:58 am
ตอนนั้น อู๊ด ยังเล่นกระต่ายขาเดียวอยู่เลยง่ะ เอ หรือ อยู่อนุบาลหว่า
เอ หรือ อยู่อนุบาลหว่า
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 12:54 pm
ขอบคุณครับอ่านแล้วได้รสชาติดีมากๆโดยเฉพาะที่บ้านก็บูชาพระพุทธโสธรเป็นพระประธานที่บ้านครับและเป็นรุ่นเดียวกับที่มาโพสต์พอดีแต่ผมไม่มีลูกแก้วไปไว้ในท่านครับมีแต่.....เท่านั้น
- CIMG3146.jpg (52.53 KiB) เปิดดู 3248 ครั้ง
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 1:21 pm
ว้าวววววววว
อารายฮะ
อารายฮะ
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 2:05 pm
เป็นพระธาตุครับ ท่านไปๆมาๆ ครับช่วงไหนที่ประพฤติตนดี สวดมนต์ นั่งสมาธิ บ่อยๆ
ก็จะได้เห็นมากขึ้นครับ แต่บางครั้งก็เหลือน้อยแทบจะไม่เห็นเลยครับ
ก็จะได้เห็นมากขึ้นครับ แต่บางครั้งก็เหลือน้อยแทบจะไม่เห็นเลยครับ
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 5:00 pm
ขอบพระคุณมากๆครับ ที่นำเรื่องราวดีๆมาเสนอ
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
อังคาร 20 ม.ค. 2009 8:29 pm
เป็นจดหมายที่มีคุณค่าเหนือกาลเวลาจริงๆครับพี่ต่อ
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 12:03 am
nongmai เขียน:เยี่ยมครับเป็นบทความเก่าแต่ทำให้ทันสมัย ผมว่ามาเป็นนักก็อปเอ๊ยนักเขียนในสังกัดผมเถอะ เอชื่อหนังสืออะไรดีหนอ......อ้อนึกออกแระ
ชื่อ นานาสาระกับพระเครื่อง ดีไหมครับ
อันนี้เขาไม่เรียกว่า "ขโมยซีน" หรอกครับ
เขาเรียกว่า "ปล้นซึ่งหน้า" มากกว่าครับ
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 12:05 am
becknui เขียน::grt: ..พี่ต่อเค้ามีแววทางนักเขียนมาตั้งแต่วัยรุ่น ถึงตอนนี้อายุอานามจะมากขึ้น (นิดเดียว) ปลายปากกาและแป้นพิมพ์ก็ยังคมกริบเหมือนเดิม..
..แต่ถ้าจะให้เห็นภาพชัดขึ้น ต้องลงภาพลูกแก้วและเหรียญรุ่นดังกล่าวให้น้องๆได้ชมจะยิ่งดีใหญ่เลย...
ด้วยอานุภาพของบรรทัดแรก
คงไม่สามารถทำให้คุณสมหวังตามบรรทัดที่สองได้ครับ
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 12:06 am
ศิษย์กวง เขียน::lol:
เยี่ยมเลยครับท่าน becknui ผมว่าเดี๋ยวอาจารณ์รณธรรม เข้ามาเห็นคงช็อค
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีและมีสำนวนการเขียนที่เยี่ยม.......แต่...........
มันเป็นการเผยความลับด้าน "อายุ" ครับ....
ถึงอายุจะเป็นเพียงตัวเลข แต่มันก็บ่งบอกถึงความเก่าจริงๆนะครับ....อนิจจัง
อ้อ ขอบพระคุณมากครับท่าน becknui
แต่สำหรับคนเนี้ย...
อย่าอยู่เลย
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 12:07 am
สุรเทพ เขียน:เป็นจดหมายที่มีคุณค่าเหนือกาลเวลาจริงๆครับพี่ต่อ
ต้องคนนี้สิ...น่ารัก
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 12:42 am
สุดยอดครับ อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่อ
รอแต่รูปนี่แหละ ไม่ได้ดูสักที
รอแต่รูปนี่แหละ ไม่ได้ดูสักที
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 12:54 am
ต้องไปจับคุณbeknui "นั่งยาง" ให้ผมก่อน 
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 1:10 am
อู๊ด อู๊ด เขียน:ตอนนั้น อู๊ด ยังเล่นกระต่ายขาเดียวอยู่เลยง่ะ
เรียนถามคุณพี่อู๊ด อู๊ด(ขวัญใจเด็กอนุบาล)
"กระต่ายขาเดียว"
ปัจจุบันยังเล่นอยู่รึเป่าฮับ อยากเล่นด้วยคน ชอบ ชอบ....
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 4:50 am
Re: จดหมายของคุณรณธรรม
พุธ 21 ม.ค. 2009 5:41 am
สวัสดีตอนเช้าครับ พี่ๆเพื่อนๆ ในเวปทุกท่าน (เพิ่งตื่นนอนครับ)