"โลหิตนาคี"
อาทิตย์ 07 มี.ค. 2010 11:31 pm
เสียงผิวปากอารมณ์ดีดังแว่วมาแต่ไกล ทำให้ชิน กับยก รู้ว่าวันนี้คงได้กินของดีๆอีกแล้ว ชิน ,ยก และ เขียว สามหนุ่มอายุเลยบวชมาหลายปี หากแต่ยังไม่มีเวลาจะบวชทดแทนคุณบิดามารดร ก็ต้องออกมาเป็นลูกจ้างชั่วคราวของกรมทางฯเพื่อถางป่าแถกพง เพื่อสร้างทาง ทั้งสามทำงานร่วมกับคนอีกมากมาย หลักจากเลิกงาน ด้วยความเหน็ดเหนื่อย จึงต้องหาอะไรที่แก้เหนื่อย นั่นก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าเหล้า แต่จะกินกันเพียวๆได้หรือ มันต้องมีอะไรแกล้มแก้ความฝาดเฝื่อน เฉกวันนี้ หนุ่มเขียวเดินหิ้วกระสอบใบเขื่องเดินรี่เข้ามา หลังจากที่หายเข้าไปในป่าลึกข้างแคมป์คนงาน กลับมาอีกทีก็จวนค่ำเต็มที
"วันนี้อะไรละโว้ยไอ้เขียว....."
"เดี๋ยวพวกเอ็งก็รู้...."
พูดยังไม่ทันขาดคำ เขียวก็โยนกระสอบลงบนกลางวง หนุ่มชินเป็นคนแก้กระสอบออกและก็ต้องผงะ เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน
"งู.....งูอะไรวะ ไอ้เขียว ตัวใหญ่ฉิบหาย..."
"จงอาง....เห็นกำลังออกมาจากกอไผ่ เลยตัดคอฉับ...."
ทั้งสามคนจัดการกับร่างงูที่เหลือเพียงตัว แต่ยังขยับไปมาอยู่ หนุ่มชินกับหนุ่มยก ไม่กล้าลงมือทำเพราะไม่คุ้นเคยกับฉัตว์ไม่มีตีนน่ากลัวและตัวใหญ่แบบนี้ หน้าที่ชำแหละจึงตกเป็นของหนุ่มเขียว หลังจากที่กรีดมีดผ่ามาถึงท้อง ทั้งสามก็ต้องแปลกใจเมื่อพบอะไรบางอย่าง
"เฮ้ยไข่งู..............."
ไข่งูหลายฟองในท้องไหลทะลักออกมากองที่พื้นดิน ร่างของแม่งูเคราะห์ร้ายยังคงดิ้นอยู่ด้วย เลื้อดสีแดงฉานใหลโกรก
"ข้าว่าไม่อยากกินแล้วว่ะ มันยังไงอยู่นา....."หนุ่มยกกับหนุ่มชินทำท่าไม่อยากกินเพราะเห็นว่ามันสยดสยองเกินไป
"เฮ้ยของดี...พวกเอ็งนี่ไม่รู้จักซะแล้ว..."
หลังจากนั้นทิดเขียวก็จัดการกับเนื้องูและเอาไข่งูที่เหลือเผาไฟทิ้ง มิใยที่มีคนเดินมาดูและกล่าวเตือนทั้งสามว่า ไม่ควรกิน แม้แต่ลุงทอง หัวหน้าคนงาน ที่ว่ากันว่าแกมีดีในตัว ก็ยังห้ามไม่ให้กิน เพราะแกบอกว่าแม่งูจงอางมีจิตอาฆาต และดูว่างูตัวนี้มีขนาดใหญ่กว่าปรกติ หากแต่หนุ่มเขียวกลับหัวเราะหึๆ จนลุงทองคล้อยหลังไป
"ครึ่ครึ โบร่ำโบราณ....."
"เฮ้ย...ลุงทองแกเป็นคนดีมีวิชานะ...."
มิใยที่ชินกับยกจะทักท้วง หากแต่หนุ่มเขียวก็กินเนื้องูจงอางเข้าไปจนเต็มคราบ หลังจากทั้งสามเข้านอน ราวๆตีสามกว่าๆ
"ไปๆ.....อย่าๆ......อย่าๆๆ.....กลัวแล้ววววววววววววววววววววว................."
ชินกับยกสะดุ้งพรวดขึ้นมา เมื่อเห็นหนุ่มเขียวนอนชักตาเหลือก ส่งเสียง ว่าอย่าๆๆๆ และเพียงแค่นั้น หนุ่มเขียวก็สิ้นใจ หน้าตาเหยเก
รุ่งเช้าทุกคนตกใจกับการเสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุของคนงาน จึงพูดกันไปต่างๆนาๆ และก็มาลงเรื่องที่ทั้งสามกินเนื้องู คนที่เชื่อก็ว่ากันต่อ แต่คนที่ไม่เชื่อก็แยกย้ายกันไป
"เอ็งสองคนระวังตัวให้ดี...ข้าเตือนแล้ว...."
"ลุงทอง....ข้าสองคนไม่ได้กินเข้าไปนะ ไอ้เขียวกินคนเดียว..."
"นั่นแหละ ยังไงเอ็งทั้งสามก็มีส่วน ระวังให้ดีก็แล้วกัน....."
"ช่วยเราด้วยลุง......"
"เอานี่ไป...อย่าให้ห่างตัวเชียวนะ...."
ลุงทองหยิบผ้าจีวรเก่าๆฉีกและส่งให้ทั้งสองพกติดตัวเอาไว้
"นึกถึงหลวงพ่อสุรินทร์ วัดลาดบัวขาวเอาไว้เวลาเอ็งเจออะไรแปลกๆ....อย่าให้ห่างตัวนะ ไม่ยังงั้นเอ็งจะเป็นอย่างไอ้เขียว...."
ตกกลางดึก หนุ่มชินเคลิ้มๆหลับๆ และรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมา ในความมืด หนุ่มชินรู้สึกเหมือนกับว่าเหมือนมีอะไรเลื้อยๆแกรกกรากอยู่รอบๆ และเป็นอย่างนี้ทั้งคืนจนรุ่งเช้า
"เฮ้ย...เมื่อคืนนอนไม่หลับเลยเหมือนมีอะไรมาอยู่รอบๆกระท่อม..."
"เออใช่ข้าก็รู้สึกเหมือนกัน......."
ทั้งสองคนพากันไปหาลุงทอง และขอให้แกช่วย โดยพามาหาหลวงพ่อสุรินทร์ให้ท่านรดน้ำมนต์ให้
"ทีหลังเอ็นจะกินอะไรก็ขอให้ดูให้ดีๆ ชีวิตใครใครก็รัก เขามีลูกลูกเขาๆก็รัก......"
ทั้งสองคนต้องตกตะลึงและแปลกใจที่หลวงพ่อทราบเรื่องได้อย่างไร ทั้งๆที่ยังไม่ได้เล่าให้ท่านฟัง หลังจากนั้นหลวงพ่อสุรินทร์ได้มอบตะคตแขนให้คนละวง
เรื่องนี้ได้ฟังจากหนึ่งในสองที่รอดตายจากความอาฆาตของแม่งูจงอาง ครั้งยังทำงานเป็นคนงานสร้างทางเมื่อห้าสิบกว่าปีก่อน และยังมอบกระดาษที่หลวงพ่อบอกคาถาให้ครั้งเมื่อกลับไปบวชอยู่ที่วัด ราวๆปี๒๕๐๓
พร้อมกับมอบพิรอดแขนอันประสพการณ์มาให้ พิรอดอันนี้ไปลุยมาแล้วทั่งตะวันออกกลาง ทั้งแขก ลาว ไอ้ปินส์ พม่าฯลฯ ไม่มีใครได้กินเลือดเขาสักคน วันนี้เอากระดาษยันต์ที่หลวงพ่อสุรินทร์ถ่ายทอดคาถาบางอย่างให้กับ....
"วันนี้อะไรละโว้ยไอ้เขียว....."
"เดี๋ยวพวกเอ็งก็รู้...."
พูดยังไม่ทันขาดคำ เขียวก็โยนกระสอบลงบนกลางวง หนุ่มชินเป็นคนแก้กระสอบออกและก็ต้องผงะ เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน
"งู.....งูอะไรวะ ไอ้เขียว ตัวใหญ่ฉิบหาย..."
"จงอาง....เห็นกำลังออกมาจากกอไผ่ เลยตัดคอฉับ...."
ทั้งสามคนจัดการกับร่างงูที่เหลือเพียงตัว แต่ยังขยับไปมาอยู่ หนุ่มชินกับหนุ่มยก ไม่กล้าลงมือทำเพราะไม่คุ้นเคยกับฉัตว์ไม่มีตีนน่ากลัวและตัวใหญ่แบบนี้ หน้าที่ชำแหละจึงตกเป็นของหนุ่มเขียว หลังจากที่กรีดมีดผ่ามาถึงท้อง ทั้งสามก็ต้องแปลกใจเมื่อพบอะไรบางอย่าง
"เฮ้ยไข่งู..............."
ไข่งูหลายฟองในท้องไหลทะลักออกมากองที่พื้นดิน ร่างของแม่งูเคราะห์ร้ายยังคงดิ้นอยู่ด้วย เลื้อดสีแดงฉานใหลโกรก
"ข้าว่าไม่อยากกินแล้วว่ะ มันยังไงอยู่นา....."หนุ่มยกกับหนุ่มชินทำท่าไม่อยากกินเพราะเห็นว่ามันสยดสยองเกินไป
"เฮ้ยของดี...พวกเอ็งนี่ไม่รู้จักซะแล้ว..."
หลังจากนั้นทิดเขียวก็จัดการกับเนื้องูและเอาไข่งูที่เหลือเผาไฟทิ้ง มิใยที่มีคนเดินมาดูและกล่าวเตือนทั้งสามว่า ไม่ควรกิน แม้แต่ลุงทอง หัวหน้าคนงาน ที่ว่ากันว่าแกมีดีในตัว ก็ยังห้ามไม่ให้กิน เพราะแกบอกว่าแม่งูจงอางมีจิตอาฆาต และดูว่างูตัวนี้มีขนาดใหญ่กว่าปรกติ หากแต่หนุ่มเขียวกลับหัวเราะหึๆ จนลุงทองคล้อยหลังไป
"ครึ่ครึ โบร่ำโบราณ....."
"เฮ้ย...ลุงทองแกเป็นคนดีมีวิชานะ...."
มิใยที่ชินกับยกจะทักท้วง หากแต่หนุ่มเขียวก็กินเนื้องูจงอางเข้าไปจนเต็มคราบ หลังจากทั้งสามเข้านอน ราวๆตีสามกว่าๆ
"ไปๆ.....อย่าๆ......อย่าๆๆ.....กลัวแล้ววววววววววววววววววววว................."
ชินกับยกสะดุ้งพรวดขึ้นมา เมื่อเห็นหนุ่มเขียวนอนชักตาเหลือก ส่งเสียง ว่าอย่าๆๆๆ และเพียงแค่นั้น หนุ่มเขียวก็สิ้นใจ หน้าตาเหยเก
รุ่งเช้าทุกคนตกใจกับการเสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุของคนงาน จึงพูดกันไปต่างๆนาๆ และก็มาลงเรื่องที่ทั้งสามกินเนื้องู คนที่เชื่อก็ว่ากันต่อ แต่คนที่ไม่เชื่อก็แยกย้ายกันไป
"เอ็งสองคนระวังตัวให้ดี...ข้าเตือนแล้ว...."
"ลุงทอง....ข้าสองคนไม่ได้กินเข้าไปนะ ไอ้เขียวกินคนเดียว..."
"นั่นแหละ ยังไงเอ็งทั้งสามก็มีส่วน ระวังให้ดีก็แล้วกัน....."
"ช่วยเราด้วยลุง......"
"เอานี่ไป...อย่าให้ห่างตัวเชียวนะ...."
ลุงทองหยิบผ้าจีวรเก่าๆฉีกและส่งให้ทั้งสองพกติดตัวเอาไว้
"นึกถึงหลวงพ่อสุรินทร์ วัดลาดบัวขาวเอาไว้เวลาเอ็งเจออะไรแปลกๆ....อย่าให้ห่างตัวนะ ไม่ยังงั้นเอ็งจะเป็นอย่างไอ้เขียว...."
ตกกลางดึก หนุ่มชินเคลิ้มๆหลับๆ และรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมา ในความมืด หนุ่มชินรู้สึกเหมือนกับว่าเหมือนมีอะไรเลื้อยๆแกรกกรากอยู่รอบๆ และเป็นอย่างนี้ทั้งคืนจนรุ่งเช้า
"เฮ้ย...เมื่อคืนนอนไม่หลับเลยเหมือนมีอะไรมาอยู่รอบๆกระท่อม..."
"เออใช่ข้าก็รู้สึกเหมือนกัน......."
ทั้งสองคนพากันไปหาลุงทอง และขอให้แกช่วย โดยพามาหาหลวงพ่อสุรินทร์ให้ท่านรดน้ำมนต์ให้
"ทีหลังเอ็นจะกินอะไรก็ขอให้ดูให้ดีๆ ชีวิตใครใครก็รัก เขามีลูกลูกเขาๆก็รัก......"
ทั้งสองคนต้องตกตะลึงและแปลกใจที่หลวงพ่อทราบเรื่องได้อย่างไร ทั้งๆที่ยังไม่ได้เล่าให้ท่านฟัง หลังจากนั้นหลวงพ่อสุรินทร์ได้มอบตะคตแขนให้คนละวง
เรื่องนี้ได้ฟังจากหนึ่งในสองที่รอดตายจากความอาฆาตของแม่งูจงอาง ครั้งยังทำงานเป็นคนงานสร้างทางเมื่อห้าสิบกว่าปีก่อน และยังมอบกระดาษที่หลวงพ่อบอกคาถาให้ครั้งเมื่อกลับไปบวชอยู่ที่วัด ราวๆปี๒๕๐๓
พร้อมกับมอบพิรอดแขนอันประสพการณ์มาให้ พิรอดอันนี้ไปลุยมาแล้วทั่งตะวันออกกลาง ทั้งแขก ลาว ไอ้ปินส์ พม่าฯลฯ ไม่มีใครได้กินเลือดเขาสักคน วันนี้เอากระดาษยันต์ที่หลวงพ่อสุรินทร์ถ่ายทอดคาถาบางอย่างให้กับ....
- แนบไฟล์
-
- DSC04137.JPG (111.95 KiB) เปิดดู 2267 ครั้ง
-
- DSC04138.JPG (111.31 KiB) เปิดดู 2267 ครั้ง
-
- DSC04140.JPG (107.45 KiB) เปิดดู 2267 ครั้ง
Re: "โลหิตนาคี"
ศุกร์ 12 มี.ค. 2010 12:10 am
อ้อ...นึกว่าคุณชินหายไปไหน ที่แท้มาเป็นตัวชูโรงใน "โลหิตนาคี" นี่เอง
ขอบคุณ คุณเอกด้วยครับ สำหรับตำราในเรื่องที่จะมอบให้ผม
ขอบคุณ คุณเอกด้วยครับ สำหรับตำราในเรื่องที่จะมอบให้ผม
Re: "โลหิตนาคี"
ศุกร์ 12 มี.ค. 2010 12:36 am
Re: "โลหิตนาคี"
ศุกร์ 12 มี.ค. 2010 9:16 pm
ศิษย์กวง เขียน:อ้อ...นึกว่าคุณชินหายไปไหน ที่แท้มาเป็นตัวชูโรงใน "โลหิตนาคี" นี่เอง
ขอบคุณ คุณเอกด้วยครับ สำหรับตำราในเรื่องที่จะมอบให้ผม
หัวไวจริงๆ ปรกติหัวงูเท่านั้น
Re: "โลหิตนาคี"
ศุกร์ 12 มี.ค. 2010 10:01 pm
ฮาาาาาาาาาาาาาา
Re: "โลหิตนาคี"
ศุกร์ 12 มี.ค. 2010 10:55 pm
- .gif (16.55 KiB) เปิดดู 2015 ครั้ง
Re: "โลหิตนาคี"
เสาร์ 13 มี.ค. 2010 10:18 am
ฮา DDDDD krubbb!!
- แนบไฟล์
-
- PGOCAOLT4Y6CA6VIEUTCAHX3MS1CAE6POZCCAK42RTDCA3SLH4RCAC63P7KCAZ8M9HSCAYL1U8QCA5V38XFCA75SJTBCAPK5DZ0CA7WO5FPCAM44VDYCA5MOKS3CAYAPSG3CAQSC2OACAV1E9AVCA0KZR7K.jpg (8.7 KiB) เปิดดู 1991 ครั้ง