ผีตายทั้งกลมที่วัดน้อย

รณธรรม ธาราพันธุ์ · **โพสต์แล้ว:** เสาร์ 02 ม.ค. 2010 2:21 am

บ้านโคกคราม อ.บางปลาม้า จ.สุพรรณบุรี เป็นพื้นที่เดียวกันกับที่วัดน้อยตั้งอยู่ มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งรักใคร่ชอบพอกัน หนุ่มชื่อรอด สาวชื่อศรี ต่อมาฝ่ายหญิงหนีตามมาอยู่กินกับฝ่ายชายเพื่อครองชีวิตคู่เป็นสามีภรรยากัน

แต่ความรักความใคร่อันดื่มด่ำซ่านซึ้งของผัวหนุ่มเมียสาวคู่นี้ไม่เป็นที่พอใจของพ่อแม่ฝ่ายชายเอาเสียเลย ดังนั้น แทนที่จะยินดีให้ลูกชายพาลูกสะใภ้มาอยู่ร่วมเรือนพ่อแม่ของหนุ่มรอดกลับให้สองผัวเมียไปปลูกกระต๊อบอยู่ด้วยกันที่กลางนา ทั้งยังห้ามไม่ให้ลูกสะใภ้เข้าไปเหยียบที่เรือนหลังใหญ่เป็นการแสดงความรังเกียจอย่างเปิดเผย

ตอนแรก ๆ หนุ่มรอดยังถือว่าความรักที่มีต่อเมียยิ่งใหญ่เกิดกว่าที่ใครจะมาขัดขวางได้ เมื่อเวลาผ่านไปความรู้สึกนึกคิดก็เริ่มคลอนแคลน เพราะเวลากลับไปบ้านพ่อแม่ทุกครั้ง มักจะถูกพูดกรอกหูว่าเมียของตนไม่เหมาะสมที่จะอยู่กินด้วยกัน

เมื่อได้ยินพ่อแม่ค่อนแคะวิพากษ์วิจารณ์ความบกพร่องของเมียต่าง ๆ นานา หนุ่มรอดก็ชักเป๋ไปเหมือนกัน ยิ่งถูกตอกย้ำซ้ำซากนานเข้าหนุ่มรอดก็พลอยเชื่อไปตามคำพูดของพ่อแม่ อยากลิร้างห่างหายไปจากเมีย จึงไปค้างบ้านพ่อแม่ครั้งละนาน ๆ ปล่อยให้เมียสาวเฝ้ากระท่อมอยู่เพียงคนเดียว

ตอนนั้นศรีตั้งท้องอ่อน ๆ แต่ไม่ได้บอกผัว เนื่องจากน้อยอกน้อยใจที่ผัวแสดงท่าทีจะทอดทิ้งไม่สนใจไยดีทั้งที่ตัวเองยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อติดตามมาอยู่ด้วย

วันหนึ่งหนุ่มรอดแวะมาที่กระท่อม ศรีจึงออกปากของผ้าขาวม้าที่เคียนเอวไว้ บอกกับผัวว่าจะเอาไว้ห่มเวลานอนตอนกลางคืน รอดก็ให้ไปเพื่อตัดความรำคาญ และคิดไม่ถึงว่านั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ศรีขอ...

เพราะในคืนนั้น ศรีได้ใช้ผ้าขาวม้าของรอดผูกคอตายกับกิ่งไม้ใหญ่ ๆ ใกล้ ๆ กระต๊อบที่เธออยู่เพียงเดียวดาย

ศพของศรีหญิงสาวผู้อาภัพถูกนำไปฝังไว้ในป่าช้าด้านที่ใกล้ทางเดินผ่านไปมา ส่วนหนุ่มรอดก็กลับไปอยู่บ้านพ่อแม่ในหมู่บ้านตามเดิม เรื่องราวของศรีก็ค่อย ๆ ถูกลืมไปในที่สุด

ชีวิตหนึ่งของหญิงสาวที่ตัดสินใจผิดพลาดหนีตามผู้ชายจิตใจโลเลอาจจะเหลือเพียงตำนานซึ่งไม่มีคุณค่าให้รำลึกถึงแต่อย่างใด หากไม่มีใครไปกระตุ้นให้วิญญาณที่อยู่อย่างสงบในป่าช้าเปล่าเปลี่ยนตื่นขึ้นมาอาละวาด

นายสมเป็นหนุ่มในหมู่บ้านโคกครามที่มีนิสัยไม่เป็นมงคลแก่ตัวเองเอาเสียเลย นั่นคือชอบดื่มสุราเป็นอาจิณ เวลาเมามายมักทำอะไรเอะอะโวยวายเป็นที่น่ารังเกียจรำคาญของคนที่อยู่ใกล้

วันหนึ่งนายสมดื่มสุรากำลังมึนได้ที่ เดินผ่านข้างป่าช้ากับเพื่อน ๆ คอเดียวกันสองสามคน มองเข้าไปเห็นหลุมศพของนางศรีก็เกิดคึกคะนองอวดเก่งขึ้นมาทันที จัดแจงคว้าก้อนหินขว้างไปที่หลุมศพและตะโกนท้าทายทำนองไม่กลัวเกรงเป็นที่สนุกปาก แม้พวกเพื่อน ๆ จะห้ามปรามอย่างไรก็ไม่ฟัง ยังแสดงกิริยาหยาบคายลบหลู่ดูหมิ่นวิญญาณหญิงสาวผู้อาภัพด้วยฤทธิ์เมาจนเพื่อน ๆ ต้องลากให้เดินไปจากที่นั่น

และคงเพราะการกระทำของนายสมเสมือนไปปลุกวิญญาณของนางศรีให้เกิดโทสะขึ้นมา นับตั้งแต่วันนั้น ผีตายทั้งกลมก็เปิดฉากอาละวาดทันที หากเป็นเวลาเย็นตอนโพล้เพล้แล้วมีใครเดินผ่านข้างป่าช้า จะถูกผีนางศรีหลอกหลอนแทบสติแตกทุกรายไป

บางครั้งจะปรากฏตัวเป็นหญิงสาวสวยเดินออกมาจากป่าช้า พอเข้ามาใกล้ ๆ ร่างกายที่เป็นหญิงสาวธรรมดาจะค่อย ๆ บวมพองเน่าอืด มีน้ำเหลืองน้ำหนองไหลโซมตัว คนที่เผชิญกับภาพน่าสยองขวัญเช่นนั้นก็แทบขาดใจด้วยความกลัว วิ่งเตลิดเปิดเปิงหนีผีไม่คิดชีวิต

สำหรับนายสมตัวการนั้น โดนผีนางศรีตามหลอกหลอนแทบเสียติ ขนาดอยู่ในบ้านของตัวเอง ผีนางศรียังตามไปหลอกถึงในบ้าน เพราะพอเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ก็พบร่างนางศรีมีผ้าขาวม้าผูกคอห้อยต่องแต่งอยู่กับขื่อกลางห้อง ลิ้นจุกปากนัยน์ตาถลนจ้องมองเขม็งอย่างอาฆาตมาดร้าย นายสมถึงกับหงายหลังตึงหมดสติคาที่

บางคราวนายสมไปกินเหล้า เดินผ่านบริเวณที่เปลี่ยวตอนกลางคืน ปรากฏว่าผีนางศรีมายืนขวางทางเอาดื้อ ๆ ถ้าการแสดงตัวของผีนางศรีเป็นรูปร่างของคนธรรมดาก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่นางศรีมาปรากฏให้เห็นด้วยสภาพเน่าเฟะไปทั้งตัว เล่นเอานายสมแหกปากร้องโวยวายด้วยความกลัวเหมือนคนบ้า จนชาวบ้านต้องหิ้วตะเกียงออกมาดูกันเป็นแถวนั่นแหละ ผีนางศรีถึงได้หายไป

นายสมตัวก่อเหตุกลัวผีนางศรีแทบเสียสติ ทนอยู่ที่บ้านโคกครามไม่ไหวต้องย้ายหนีไปอยู่บ้านญาติที่ตำบลป่าฤกษ์ ถึงกระนั้น วิญญาณอาฆาตของนางศรีก็ยังไม่ยอมเลิกรา ตามไปโผล่หน้าให้เห็นถึงป่าฤกษ์ ทำเอานายสมจับไข้หัวโกร๋นเลี่ยนเตียนทั้งที่ยังเป็นหนุ่ม

ไม่เพียงแต่ผีนางศรีจะจ้องหลอกหลอนเล่นงานนายสมด้วยความโกรธแค้น วิญญาณผีตายทั้งกลมยังอาละวาดไปทั่วจนชาวบ้านแทบจะไม่กล้าออกจากบ้านในตอนกลางคืน พอตกค่ำพระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว ทั้งหมู่บ้านเป็นอันเงียบเชียบผิดกว่าแต่ก่อน เนื่องจากมีแต่คนอยู่ในบ้านใครบ้านมัน

ที่ท่าน้ำหน้าวัดน้อย เวลาน้ำลงน้ำจะแห้งแทบติก้นคลอง คนเดินข้ามได้สบาย ๆ เพราะน้ำสูงไม่เกินหัวเข่า บางแห่งเห็นพื้นก้นคลองเป็นสันดอนยาวเหยียด เรือขนาดใหญ่ที่แล่นผ่านบริเวณนี้ต้องจอดคอยให้น้ำขึ้นจึงจะไปต่อได้

เวลาใกล้ค่ำ พวกชาวเรือที่จอดเรือคอยเวลาน้ำขึ้นมักจะเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินลุยน้ำข้ามไปฝั่งโน้นข้ามมาฝั่งนี้อยู่เป็นประจำ แม้แต่ตอนค่ำมืดแล้วผู้หญิงคนเดิมก็ยังเดินให้เห็น พวกชาวเรือจึงวิพากษ์วิจารณ์กันสนุกปากว่า พระวัดน้อยวุ่นวายกับสีกา

กระทั่งคนละแวกวัดได้ยินคำพูดจากพวกปากเสีย จึงได้บอกให้รู้ว่าผู้หญิงคนที่พวกชาวเรือเห็นนั้นคือผีนางศรี พอรู้ความจริงว่าอะไรเป็นอะไร ตั้งแต่นั้นมาไม่มีใครนำเรือมาจอดเกยแห้งบริเวณหน้าวัดน้อยอีกต่อไป หากบังเอิญน้ำลงแล้วเรือติดก้นคลอง เจ้าของเรือก็จะพยายามเข็นเรือให้พ้นหน้าวัดน้อยไปไกล ๆ หรือเมื่อเห็นน้ำลงมาก กะว่าคงไปไม่พ้นหน้าวัดน้อย เจ้าของเรือก็จะจอดคอยน้ำขึ้น ไม่ยอมไปอยู่ใกล้ ๆ วัดน้อยอีก

ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะกลัวผีนางศรีนั่นเอง

ในตอนหลัง ผีนางศรีคงหาคนหลอกยาก เนื่องจากชาวบ้านไม่ยอมออกจากบ้านยามค่ำคืน เลยอาจหาญกำเริบบุกเข้ามาหลอกพระเณรถึงในวัดน้อย พอตอนกลางคืนพระเณรก็อยู่ไม่เป็นสุขกันล่ะ เพราะผีนางศรีอาละวาด บางครั้งก็มาเคาะฝากุฏิบ้าง โผล่หน้ามาให้เห็นตรงนอกหน้าต่างบ้าง บางทีก็ปรากฏตัวให้เห็นข้างโบสถ์หรือข้างศาลา พระเณรจึงต้องนั่งจับเจ่าอยู่แต่ในกุฏิไม่กล้าออกไปเดินเพ่นพ่านอีกต่อไป

เดือดร้อนถึงหลวงพ่อเนียมเพราะมีพระเณรไปฟ้องท่านว่าผีนางศรีเข้ามาหลอกถึงในวัด หลวงพ่อเนียมบอกพระเณรว่าจะเรียกผีนางศรีมาว่ากล่าวตักเตือน ให้เลิกทำความเดือดร้อนให้ผู้อื่นเสียที หลังจากนั้นผีนางศรีก็หายเงียบไป ไม่ปรากฏว่ามาแสดงตัวหลอกหลอนใครอีก และไม่มีใครทราบว่าหลวงพ่อเนียมทำอย่างไรจึงกำราบผีนางศรีจนหมดฤทธิ์

นอกจากผีนางศรีที่บังอาจอาละวาดล่วงเกินเข้ามาถึงในวัดน้อย คุณลุงคำยังเล่าว่ามีผีดุตัวอื่น ๆ อีก เช่น “ผีอีปากแหลม” เริ่มแรกมีศพของผู้หญิงคนหนึ่งลอยมาติดที่ท่าน้ำวัดน้อย สภาพที่เริ่มขึ้นอืดดูไม่ได้อยู่แล้ว ฟันของศพยังยื่นยาวออกมาผิดปกติ ชาวบ้านเลยเรียกศพที่ลอยน้ำมานี้ว่า อีปากแหลม พระเณรเกิดเวทนาจึงนำศพขึ้นมาฝังให้ในป่าช้า

แต่แทนที่อีปากแหลมจะสำนึกบุญคุณที่พระเณรเป็นธุระช่วยฝังศพให้จนเรียบร้อย กลับออกฤทธิ์ออกเดชหลอกหลอนพระเณรแทบหัวใจวาย แค่นั้นยังไม่พอ ดันลามปามไปยุ่มย่ามกับหลวงพ่อเนียมท่านอีกด้วย โดยไปเคาะฝากุฏิท่านบ้าง เกาฝาแกรก ๆ กราก ๆ บ้าง

ลุงคำซึ่งขณะนั้นเป็นเณรอุปัฏฐากหลวงพ่อเนียมเล่าว่า เมื่อผีอีปากแหลมมารบกวนท่าน ท่านก็ทำเฉย ๆ เสีย เมื่อมันมาเคาะฝากุฏิบ่อยเข้าจนท่านรำคาญ ท่านก็เอ่ยปากขู่มันว่า

“อีนี่อาละวาดอีกแล้วเรอะ เดี๋ยวเถอะ”

ตั้งแต่หลวงพ่อเนียมพูดแค่นั้น ผีอีปากแหลมก็หายเงียบไปไม่เคยมาแสดงตัวหรือทำเสียงหลอกใครอีกเลย...

..........................................................................

หมายเหตุ – ขอขอบพระคุณพระสมุห์ทองอาบ ฐิตปัญโญ วัดโพธิ์เจริญ ต.สนามชัย อ.เมือง จ.สุพรรณบุรี คุณลุงคำ มณีอินทร์ ผู้เล่าเรื่อง และ คุณนที ลานโพธิ์ ผู้รวบรวม

เด็กลึกลับ · **โพสต์แล้ว:** เสาร์ 02 ม.ค. 2010 3:31 am

ขอบพระคุณฮะ

อ่านไปแล้วก็คิดถึงหลวงพ่อเนียม เสียด๊าย เสียดาย

ไม่มีพระหลวงพ่อสักองค์เรยฮะ

คริ คริ คริ

ชะเอม · **โพสต์แล้ว:** เสาร์ 02 ม.ค. 2010 8:29 am

เอ่อ...ดีนะที่เปิดมาดูตอนเช้า ถ้าเห็นภาพประกอบตอนกลางคืนอาจช็อคได้ :pry:

จิ้งจก · **โพสต์แล้ว:** อาทิตย์ 03 ม.ค. 2010 1:26 am

โอ้ย...อ่านตอนเช้าดีกว่า... ภาพประกอบได้ใจไปเต็มๆ

พรหมาศ · **โพสต์แล้ว:** อาทิตย์ 03 ม.ค. 2010 4:20 am

น่ากลัว

รณธรรม ธาราพันธุ์ · **โพสต์แล้ว:** อาทิตย์ 03 ม.ค. 2010 8:22 pm

อ๊อด อ๊อด · **โพสต์แล้ว:** จันทร์ 04 ม.ค. 2010 3:59 pm

นี่แสดงว่าสมัยก่อนยังไม่มีแบนสิครับ
ถึงมีแต่ตายทั้งกลม

รณธรรม ธาราพันธุ์ · **โพสต์แล้ว:** อังคาร 05 ม.ค. 2010 1:51 am

ไม่ใช่เหล้าเว้ย :ydie:

เด็กลึกลับ · **โพสต์แล้ว:** อังคาร 05 ม.ค. 2010 9:34 am

คุณอาฮะ

ลงรูปโจ๋งครึ่มอย่างนี้ เดี๋ยวเว็บเราก็โดนแบนหรอกฮะ

ต้องเซ็นเซอร์ฮะ ต้องเซ็นเซอร์

คริ คริ คริ

hunztong · **โพสต์แล้ว:** อังคาร 05 ม.ค. 2010 5:20 pm

มีนวนิยายอิงประวัติศาสตร์จะเล่าให้พี่ๆฟังงับ
(สามก๊ก)

เรื่องมีอยู่ว่า เล่าปี่มีลูกสองคน ชื่อ เล่าเก่ากับเล่าใหม่งับ
ต่อมา เล่าเก่าได้สิ้นชีวิตลง จึงเหลือแต่.........

เล่าปี่มีลูกสองคน ชื่อ เล่าเก่ากับเล่าใหม่งับ
ต่อมา เล่าเก่าได้สิ้นชีวิตลง จึงเหลือแต่.........

เล่าปี่มีลูกสองคน ชื่อ เล่าเก่ากับเล่าใหม่งับ
ต่อมา เล่าเก่าได้สิ้นชีวิตลง จึงเหลือแต่.........

เล่าปี่มีลูกสองคน ชื่อ เล่าเก่ากับเล่าใหม่งับ
ต่อมา เล่าเก่าได้สิ้นชีวิตลง จึงเหลือแต่.........

ม่ายมีที่สิ้นสุดเจงๆๆ :ydie: