นวรัตน์ดอทคอม

หลังจากที่ชาวบ้านทราบข่าวการตายของเสือขาว ที่ดวลปืนกับตำรวจแบบ๓๐ ต่อ ๑ จบจบชีวิตแบบเสืออย่างสมเกียรติ เสือแหวงก็เข้ามอบตัวกับทางการ ด้วยว่าหลวงพ่อสุรินทร์แห่งวัดลาดบัวขาว เป็นผู้ขอร้อง เสือแหวงอยู่ในคุกยอมรับชะตากรรม ทำแต่ความดีเพื่อรอการอภัยโทษ ลายเสือยังลบไม่ออก จึงทำให้ชาวคุกค่อนข้างยำเกรงเสือแหวง แต่ก็ไม่แคล้วมีคนอยากลองดี ยอด ทุ่งตะโก นักเลงฆ่าคนจากชุมพรถูกส่งมาฝากขังที่เรือนจำ รู้สึกเข่มนหน้าเสือแหวงอย่างบอกไม่ถูก จะว่าด้วยมีคนนับถือเสือแหวงมากกว่า หรือ ยอด ทุ่งตะโก อยากสร้างบารมี ก็สุดที่จะหยั่งถึง วันของ ยอด ทุ่งตะโก จึงมาถึงวันสุดท้าย
บ่ายวันนั้น หลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้ว นักโทษทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน เสือแหวงล้มตัวลงนอนใต้ต้นตะแบบ หากยังไม่ทันหลังจะแตะพื้น เสียงห้าวสำเนียงใต้ ก็ดังขึ้น
"เอ้ย หมาหรือเสือวะ แดกอิ่มแล้วก็นอน...."
"สงสัยหมาหละพี่...ฮ่าๆๆๆๆ......."
เสียงหัวเราะดังรับกันเป็นลูกคู่ ฝ่ายนักฆ่าจากชุมพร มีกันอยู่ห้าคน เสือแหวงโจผู้ถอดเขี้ยว อยู่เพียงลำพังคนเดียว
"เฮ้ย มึงหรือเสือแหวง ที่เขาว่าดังอยู่แถวนี้.."
"กูเอง...มึงจะทำไมหรือ"
"ข่าวว่าเหนียวนักหรือ เหนียวขนาดไหนกันวะ กูอยากรู้.."
เสือแหวงตั้งท่าพร้อม หากแต่มองดูรูปการณ์แล้ว หากมีเรื่องกันตอนนี้ เขาเองอาจจะต้องติดคุกนานออกไปอีก ในใจอยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด
"หนังข้าไม่เหนียวหรอก ไปเถอะ ข้ายกให้เอ็งเป็นใหญ่ที่สุด"
"ถุย..กลัวรึ พวกกูไม่รุมมึงหรอก กูอยากจะรู้แค่ว่า หนังมึงเหนียวจริงอย่างที่เขาว่าหรือเปล่า.."
เสือแหวงไม่รู้จะทำอย่างไรดี คงจะเลี่ยงการวิวาทนี้ไม่ได้แน่นอน ผู้คนเริ่มทะยอยมาเรื่อยๆ เพราะใครก็อยากชม มหรสพ แบบนี้กันทั้งนั้น นักฆ่าจากชุมพร นามกรว่า ยอด ทุ่งตะโก กระชากเหล็กออกจากด้านหลัง เงาของมันแวววับน่าสยดสยอง เสือแหวงตั้งท่าเตรียมพร้อม
"พี่แหวง รับไว้"
เสือแหวงหันไปมองตามเสียงแวบนึง และแล้วเหล็กสีเงินปลายแหลม ก็มากระชับอยู่ในมือ
"ขอบใจเอ็ง..."
ยังไม่ทันขาดคำ นักฆ่าจากทุ่งตะโก ชุมพร เสือกปลายเหล็กมาข้างหน้า เสือจากลาดบัว หลบไปทางขวา คราวนี้นักฆ่าจากชุมพร ตวัดมีดกลับมา เสือแหวงเสียหลัก ปลายมีดของนักฆ่าจากชุมพร กรีดผ่านเนื้อหน้าอกเป็นทางยาว เสือแหวงก้มลงมองที่หน้าอก เห็นรอยแดง เป็นทาง แต่ไม่มีเลือดออก ขยับมีดให้กระชับในมือ แทงสวนพรวดทีเดียวไปข้างหน้า จังหวะเดียวกับที่ ยอด ทุ่งตะโก ก็แทงเหล็กสวนมา เสือแหวงไม่หลบ นักฆ่าจากชุมพรก็ไม่หลบ ปลายมีดของทั้งสองจึงพุ่งมาที่ลิ้นปี่ของทั้งสองพอดิบพอดี เสียงรายรอบเงียบสนิท เสือแหวงเหงื่อกาลตก ปากซีด รู้สึกเจ็บปวดจากปลายมีด แต่ยอด ทุ่งตะโก นักฆ่าจากชุมพร ตาเหลือกถลน มือที่กำมีดอยุ่ ก็ปล่อยออกและก็เอามากุมอยู่ที่มีดของเสือแหวง ซึ่งบัดนี้เหลือเพียงแต่ด้าม ส่วนปลายเหล็กทั้งหมด ฝังมิดอยู่ที่ลิ้นปี่ของ นักฆ่าจากชุมพร
"ไปโว้ย ผู้คุมมาแล้ว...."
เสียงอึกทึกปั่นป่วน เสือแหวงนึกเสียใจต่อเหตุการณ์ เขาอยากกลับไปอยู่บ้าน คราวนี้เขาคงจะติดอยู่อีกนานเลย
"พี่แหวงกลับไป ผมเอง.."
เสียงจากด้านหลัง เป็นเสียงเดียวกับคนที่ส่งมีดให้เขานั่นเอง
"บึด..."
ชายเจ้าของมีดและเสียง ดึงเหล็กออกจากลิ้นปี่ของนักฆ่าจากชุมพร เลือดสีแดงเป็นลิ่มๆทะลักออกมา หากร่างของนักฆ่า แน่นิ่งไปแล้ว
เจ้าหน้าที่พาร่างอันไร้วิญญาณของนักฆ่าจากชุมพรออกไป เสือแหวงรอดพ้นจากเหตุการณ์ ดับนักฆ่าจากชุมพรไปได้ เพราะมีคนออกรับแทน ทั้งๆที่เจ้าหน้าที่ก็รู้ดี ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่เรื่องราวในคุกบางอย่างก็ยากที่จะอธิบายให้คนข้างนอกเข้าใจได้
ในช่วงที่เสือแหวงอยู่ในคุก มีคนเห็นว่าเสือแหวง มากราบหลวงพ่อสุรินทร์ ที่วัด ทุกปี เมื่อถึงวันครอบครู เป็นเรื่องที่แปลกมากๆว่า เสือแหวงออกมาจากคุกได้อย่างไร ตอนไหน และกลับเข้าไปในคุกได้อย่างไร ทั้งๆที่ยังไม่ได้รับการปล่อยตัว เรื่องราวที่บอกว่า "เสือแหวงหายตัวได้ชั่วอึดใจ" อาจจะจริงอย่างที่ชาวบ้านร่ำรือ
วันนี้ที่เอาเรื่องเสือแหวงมาให้อ่าน เพราะได้ของดีที่ตามหามานาน
พิรอดแขน หลวงพ่อสุรินทร์ อันนี้เป็นหนึ่งในสองอันที่หลวงพ่อสุรินทร์มอบให้เสือแหวง อันนี้โชกโชนพอสมควร กว่าจะได้มาหลายปีครับ ถ้าไม่ใช่ช่วงเวลาแบบนี้ คงไม่มีทางได้มาแน่นอน โชว์เลยครับ
พิรอดของหลวงพ่อสุรินทร์ ทำจากผ้าจีวรที่ท่านครองแล้วทุกอัน หากใครมีไว้ ไม่ต้องกลัวใครครับ

รูปครับ

อือม...น่าสนครับ....

ขอบคุณฮะ

รู้สึกจะไม่ได้อ่านแนวนี้จากคุณพี่เอก มานานแล้ว

_________________
ชาตินี้ไม่จริง ชาติไหนก็ไม่จริง