คาถา ช้างประสมโขลง

[พ่อพลายแก้ว]

คาถานี้ชื่อก้อบอกอยู่แล้วครับ
อมพระยาช้างโขลง ช้างอยู่ในดงเห็นกู ก้อให้ลืมไพรทั้งลูกไก่เห็นกู ก้อลืมแม่ทั้งผู้เฒ่า ผู้แก่เห็นกูก้อให้มีความสงสาร หญิงกิน หญิงหลง ชายกิน ชายหลง พิสวงค์ครวญหานั่งท่าฟังข่าว นั่งเฝ้าปากทางนั่งเยี่ยมหน้าต่าง กอดเข่ารำพึงคะนึงพระยา นอนให้ลูกในตาอี( )มันแดงคือเลือดให้หัวใจอี( )มันเดือดคือไฟอี( )เห็นหน้ากูอยู่บ่อมิได้ร้องไห้มาหากู อมสิทธิครูให้สวาโหมพุทโธ