เหตุแห่งทุกข์

[รสมน]

"..ศีลทำคนให้เป็นคน ทำมนุษย์ให้เป็นเทวดา คนไม่มีศีล ก็เหมือนสัตว์ ทำอะไรไปตามกิเลสชักนำ กิเลสคือ โลภ โกรธ หลง มันคอยชวน ให้คนทำผิดตลอดเวลา.."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่ขาว อนาลโย





"...พระอริยเจ้าทั้งหลายในอดีตที่ผ่านมา ท่านรู้ทันกิเลส เมื่อกิเลสโผนมา ธรรมะโผนไป กิเลสโหดร้าย ธรรมะโหดดี

อยากรบต้องออกแนวรบ นักปฏิบัติ คือ นักรบ เป็นต้องเป็น ตายต้องตาย จึงจะเอากิเลสอยู่ กิเลสมีเท่าไร ธรรมะต้องมีเท่านั้น..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน





ให้เห็นถึงความทุกข์ของผู้อื่น

"...การเฝ้าแต่คิดว่า ทุกคนมีความทุกข์ ทั้ง ๆ ที่ภายนอกของเขาดูเป็นสุข ก็น่าสงสัยว่า จะมิเป็นการคิดในแง่ร้ายจนเกินไปหรือ

ผู้ช่างคิดเช่นนี้ จะมิเป็นคนหาความสุขใจมิได้หรือ จะมิเต็มไปด้วยความทุกข์ทั้งชีวิตจิตใจทุกเวลานาทีหรือ ที่จริงก็น่าสงสัยเช่นนี้เหมือนกัน

แต่ความจริงนั้นอยู่ที่ว่า ผู้ตั้งใจคิดให้เห็นความทุกข์ของผู้อื่นนั้นเป็นผู้มีเมตตาจิตเป็นพื้น มุ่งคิดเช่นนั้นเพื่ออบรมเมตตาให้ยิ่งขึ้น

ดังนั้น ผลที่จะเกิดจากการเห็นความทุกข์ของผู้อื่น จึงจักไม่เป็นอื่น นอกจากเป็นความเมตตา ที่เพิ่มขึ้นเป็นลำดับเท่านั้น..."

พระโอวาทธรรมคำสอน..
องค์สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก (เจริญ สุวัฑฒโน) สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์





"..วิธีการอบรมสมาธิ มีหลายอย่าง ก็เลยลังเลสงสัย ไม่ทราบว่าจะเอาอะไร มาเป็นหลัก บางคน ก็ยุบหนอพองหนอ บางคน ก็สัมมาอรหัง บางคน ก็อานาปานสติ ตามอุบายของตน ที่ถนัด แต่เมื่อควบคุมถึงจิตแล้ว คำบริกรรมนั้น หายหมด ยังเหลือแต่ จิตอันเดียว ที่เรียกว่า "สมาธิ" หรือ เอกจิต คุมจิตให้เป็นหนึ่ง ลงไปเถอะหมดเรื่องกัน
คำบริกรรม เช่น พุทโธ ๆ ให้มันอยู่กับคำบริกรรมนั้น "คำบริกรรม" เป็น "เครื่องล่อ" ให้จิตมาอยู่ที่นั่น ให้จิตมันแน่วแน่ อยู่ในอารมณ์อันเดียว คือ รวมให้จิตเป็นหนึ่งเท่านั้น
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี




"ความคิดไม่ใช่ความทุกข์ แต่ความเข้าไปยึดในความคิด คือเหตุให้เกิดทุกข์"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี