อาการของจิตสงบ

[รสมน]

"...อย่าลุอำนาจแก่ความโกรธเป็นอันขาด โกรธขึ้นแล้วมันมืดมิดปิดปัญญา จะเอาชนะอย่างเดียว ทั้งที่จริงมันแพ้ตัวเอง แพ้ความโกรธของตัว

ฆ่าความโกรธได้อยู่เป็นสุข เพราะฉะนั้น อย่าเอาความโกรธมาเป็นตัวของตัวเป็นอันขาด ความโกรธมันหายเป็น แต่นรกมันหายไม่เป็นนะ..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่ท่อน ญาณธโร







อาการจิตสงบ

"...อาการวาระจิตสงบนั้น มีอยู่หลายอย่าง อย่างหนึ่งมันสงบพั๊บเข้าไป ร่างกายและจิตก็เบาหวิว ไม่เห็นนิมิตอะไรคล้ายกับตัวลอยอยู่ในอากาศ แต่ไม่ปรากฏว่าเคลื่อนที่ มีแต่ผู้รู้อยู่เฉย ๆ นี่แบบหนึ่ง แต่ถ้าหมดกำลังก็ถอนออกมา เวลาเข้าพั๊บก็ถอนออกพั๊บเหมือนกัน

วิธีรวมอีกแบบหนึ่ง เมื่อจิตเข้าไปก็สว่างโร่เหมือนแสงอาทิตย์ก็มี แสงพระจันทร์ก็มี แสงดาวก็มี แสงเหมือนตะเกียงเจ้าพายุก็มี เหมือนกลางวันก็มี บางทีก็เห็นดอกบัวหลวงและกงจักร ตลอดถึงเทวบุตรเทวดา และบุคคลสารพัดจะนับคณนา สิ่งทั้งหลายเหล่านี้หากเกิดให้เราเห็นอยู่ซึ่งหน้า (คำว่าซึ่งหน้าคือหน้าสติหน้าปัญญา) แล้วก็ดับอยู่ที่นั้น

ถ้าเราเพ่งต่อที่มันดับอยู่ มันก็เกิดอีกตะพึด(ตะพึดคือเกิดซ้ำอีกเรื่อยๆ) แต่ไม่เป็นเรื่องเก่าเป็นเรื่องใหม่ แต่จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องเก่า(คำว่า เก่า ในที่นี้คือเกิดขึ้นแล้วก็ดับไปเหมือนเก่า) ถ้าจิตของเราเพลินไป ก็ลืมกัมมัฏฐานเดิม คล้าย ๆ กับโบราณท่านกล่าวว่า หมาตาเหลืองเมื่อเห็นไฟ ที่ไหนเรืองก็แล่นเข้าไปหา..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต





เราทำตัวเราเอง
ผู้อื่นไม่ได้ทำจิตของเราให้เศร้าหมองหรือผ่องแผ้ว
เราเองเป็นผู้ทำให้จิตของตนเศร้าหมอง ผู้อื่นช่วยไม่ได้ แม้พระพุทธเจ้าก็ช่วยไม่ได้ ท่านทรงเป็นผู้บอกทางให้เท่านั้น เราจะต้องเป็นผู้ลงมือทำเอาเอง
หลวงปู่ขาว อนาลโย




"...การทำสมาธิ ผู้ภาวนาจนจิตสงบลง ชั่วช้างพับหู งูแลบลิ้น ชั่วไก่กินน้ำ อานิสงส์อักโขเลยน่ะ ให้ตั้งใจทำไป การที่จิตรวมลงไปบางครั้ง คือ ขณิกสมาธิ ให้เราบริกรรมไป พุทโธ พุทโธ จิตสงบไปสักหน่อยก็ถอนขึ้นมา ก็คิดไปอารมณ์เก่าของมันอีก ภาวนาไปอย่าหยุด ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องไปนึกหวังอะไร..."
หลวงปู่ขาว อนาลโย
วัดถ้ำกลองเพล อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู