วันเวลาผ่านไป

[รสมน]

วันหนึ่งคืนหนึ่ง เดือนหนึ่ง ปีหนึ่ง ล่วงไปนานเท่าไร
วันหนึ่งล่วงไปแล้ว ๒๔ ชั่วโมง ทั้งวันทั้งคืนหนึ่ง
ล่วงไปแล้ว ๒๔ ชั่วโมง แล้วปีหนึ่งล่วงไปเท่าไร ๓๖๕ วัน
ชีวิตจิตใจของเราล่วงไปด้วยหรือไม่ เราคิดแล้วยัง
คนมันหนุ่มสาวย้อนหลังได้ไหม มันแก่ไปเรื่อยๆ
สุดท้ายก็จม ธาตุขันธ์จมดิน จมน้ำ จมลม จมไฟ ไปตามเดิม
จิตใจเราเป็นยังไง ได้หลักได้ที่พึ่งแล้วยัง
อาศัยธาตุขันธ์นี้มานานแล้ว พอจะสั่งสมความดี
เป็นกำลังของตัวพอเป็นที่พึ่งของตัวได้บ้าง
ความดีเหล่านั้นได้แล้วหรือยัง

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมพระและฆราวาส ณ วัดป่าอุดมสมพร สกลนคร
เมื่อวันที่ ๒๐ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๒๔






นิทานสอนใจ เรื่อง "หมาขี้เรื้อน"

มีหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในวัด มันชอบนอนตามที่ต่างๆ แต่พอมันคันขี้เรื้อนขึ้นมา มันก็เกาแล้วคิดว่า หอสวดมนต์นี้ไม่ดีเลย สกปรกนอนแล้วคัน มันก็ย้ายไปนอนใต้ธรรมมาส พอมันคันมันก็เกาแล้วก็คิดว่า ตรงนี้ก็สกปรกนอนแล้วคัน

มันก็ย้ายที่นอนไปเรื่อย ทั้งหอฉัน หน้ากุฏิ ใต้ถุนศาลา ใต้เมรุ ทุกๆ ที่ ที่มันไปนอน ไม่มีที่ไหนดี สกปรกทุกที่ โดยที่มันไม่เคยดูตัวเองเลย ว่าที่มันคัน ก็เพราะ"ขี้เรื้อนที่ตัวมันเอง" ไม่เกี่ยวกับที่ ที่มันไปนอนเลย

แล้วท่านก็สอนว่า "หมาขี้เรื้อนตัวนี้ ก็เหมือนกับคนที่ไม่เคยดูตัวเองเสียก่อน คอยโทษนั่นโทษนี่ ไม่พิจารณาตัวเองให้ดีเสียก่อน ชีวิตจะมีแต่ความทุกข์ หาความสุขสงบไม่ได้ไปตลอดชีวิต"

ท่านจึงสอนให้ลูกศิษย์ ดูตัวเองให้ดีก่อน อย่าไปดูที่อื่นคนอื่น

นิทานจากหน้าประวัติ พระครูขันตยาภิราม(หลวงพ่อวงษ์ วํสปาโล) วัดปริวาสราชสงคราม