นิพพานระหว่าง

[รสมน]

::- นิพพานระหว่าง -::

พระพุทธเจ้า พระองค์
ไม่ได้เข้าสู่นิพพาน
ในฌานสมาบัติอะไร
ที่ไหนหรอก เมื่อพระองค์
ออกจากจตุตถฌานแล้ว
จิตขันธ์ หรือ นามขันธ์
ก็ดับพร้อม ไม่มีอะไรเหลือ

นั่นคือ พระองค์
ดับเวทนาขันธ์
ในภาวะจิตตื่น
หรือวิถีจิตอันปกติ
ของมนุษย์ครบพร้อม
ทั้งสติและสัมปชัญญะ

ไม่ถูกภาวะอื่นใด
มาครอบงำอำพราง
ให้หลงใหลใดๆ ทั้งสิ้น
เป็นภาวะแห่งตนเอง
อย่างบริบูรณ์

ภาวะอันนั้น
จะเรียกว่า
มหาสุญญตา
หรือ จักรวาลเดิม
หรือเรียกว่า
พระนิพพาน
อย่างใดอย่างหนึ่ง
ก็ได้ เราปฏิบัติมาก็เพื่อ
เข้าถึงภาวะอันนั้นเอง

[ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ]






ชาติปิ ทุกฺขา
ชราปิ ทุกฺขา
มรณมฺปิ ทุกฺขํ
แม้ความเกิดก็เป็นทุกข์ แม้ความแก่ก็เป็นทุกข์ แม้ความตายก็เป็นทุกข์
บัดเดี๋ยวนี้เราเกิดมาแล้วมิใช่ฤา ครั้นเมื่อบุคคลมาปฏิบัติให้เป็น..โอปนยิโก..
น้อมเข้ามาพิจารณาในตนนี้แลแล้วเป็นมิผิด เพราะพระธรรมเป็นอกาลิโก มีอยู่ทุกเมื่อ อาโลโก สว่างโร่อยู่ทั้งกลางวันอยู่ทั้งกลางคืน ไม่มีอะไรปิดบังเลย ฯ

ปรารภพระธรรมคำสอน

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต





“ ถ้าหากคนเรามองดูเห็นความตายอยู่ใกล้ตนแล้ว ก็จะรีบขวนขวายสร้างคุณงามความดีให้เกิดให้มีขึ้นแก่ตนเองได้

ถ้าบุคคลไม่เจริญมรณานุสติกรรมฐาน ไม่ระลึกถึงความตาย
ในวันหนึ่งวันหนึ่ง ไม่รู้ว่าตนเองจะตายในวันใดวันหนึ่งแล้วก็ย่อมเป็นคนประมาท เป็นคนที่หลงระเริงเพลิดเพลินอยู่ว่าชีวิตของเรานี้จะอยู่ได้ยืนยาว นานไปหลายวันหลายเดือนหลายปีก็จะมีความประมาท ไม่สร้างสมอบรมบุญบารมีให้เกิดให้ทีขึ้นแก่ตนแล้วชีวิตก็จะเสียปล่าวประโยชน์ เหมือนบุคคลบางคนนี่แหล่ะ ”

คัดจากหนังสือ : มรณานุสติ
พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป