ราคะ ตัณหา

[รสมน]

“...พระพุทธเจ้าท่านตรัสสอนไว้ถูกที่สุดว่า ผู้ใดขยี้กามราคะ ตัณหา อันเป็นเหมือนเปลือกตมได้ ขยี้หนามคือกามราคะ ตัณหาไปเสียได้ ผู้นั้นนับได้ว่าเป็นผู้หมดโมหะ ไม่สะทกสะท้านในนินทา สรรเสริญ ทุกข์หรือสุข ถ้าใครปฏิบัติได้มันก็เป็นอย่างนั้น...”
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท





“วางไว้โดยธรรมดาธรรมชาติ”
บางเหล่าก็เข้าใจกันเสียว่า ต้องให้ละอารมณ์ทั้งหมดจึงจะทำจิตได้
แต่แท้ที่จริง "จิต" หลง "อารมณ์" นั้นแหละ
ส่วนมาก เมื่อหลงที่ตรงไหน ให้พิจารณาที่ตรงนั้น
ถ้าไม่แก้ตรงหลงนั้นจะให้ละโดยหลบหนีนั้นเป็นไปไม่ได้
ถึงเป็นไปก็จะกลับมา “หลงอารมณ์เก่า” นั้นอีก
เหตุนั้นผู้มีปัญญาจะทำภายในก็ตาม ภายนอกก็ตาม
ย่อมทำให้ “ศีล สมาธิ ปัญญา” “วิมุตติได้ทุกสถาน”
ไม่มีอาการว่านอกผิดในถูก นอกถูกในผิด
ในละเอียดนอกหยาบ
ความเห็นเหล่านี้ ย่อมไม่มีแก่ท่านที่มีปัญญา
“ปัญญา” แปลว่าความรอบรู้ หรือ ความรู้รอบ”
จึงเรียกว่า “ปัญญาสมบูรณ์
“รู้รอบ” นั้น “รู้ในก่อนแล้วไปรู้นอก,”
“รอบรู้”นั้น “รู้นอกก่อนแล้วแล่นเข้าถึงใน”
จึงเรียกว่า “ผู้มีปัญญา” ข้างนอกทำให้เข้าถึงในได้
หยาบทำให้ละเอียดได้ อดีตอนาคตทำให้เข้าถึงปัจจุบันได้
เพราะท่านเป็นผู้ "ประสมส่วน" ของ "มรรคให้เสมอกัน"
คือ "สติ สัมปชัญญะ อาตาปี" ทำหน้าที่แห่งตน
อันเป็น "หนทางพ้นซึ่งทุกข์ทั้งปวง"
เมื่อใครปฏิบัติได้โดยอาการเช่นนี้
ก็สามารถบรรลุคุณธรรมได้ "ทุกอิริยาบถ"
จะมีปรากฏได้แต่ "สภาวทุกข์ สภาวธรรม"
เห็นได้เช่นนี้เรียกว่า "ยถาภูตญาณ"
เห็นจริงตามสภาพแห่งความจริงดังนี้

ท่านพ่อลี ธัมมธโร





กระทบ "อารมณ์" ที่ดีบ้าง กระทบอารมณ์ไม่ดีบ้าง
จิตใจก็ไม่กระเพื่อมหวั่นไหว ไม่ยินดีไม่ยินร้าย
“จิตใจ” ก็เป็น “อิสระ“
จิตใจของคนที่ยังฝึกไม่พอนะ ไม่มีอิสรภาพ
พอถูกกระทบอารมณ์ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
แล้วยินดีบ้างยินร้ายบ้าง
พอยินดีนะก็ดิ้นรนแสวงหา ดิ้นรนรักษา
ยินร้ายก็ดิ้นรนขจัดปัดเป่า ดิ้นรนต่อต้านขัดขืน
อย่างความทุกข์ในชีวิตเรา ปัญหาในชีวิตเราผ่านเข้ามาเนี่ย
เราไม่พอใจ อยากให้หายไป ต้องดิ้นรน
แต่ถ้าเห็นว่ามันเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติกันทั้งนั้นนะ
ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
จะพลัดพรากจากสิ่งที่รักก็ไม่หวั่นไหวนะ
จะเจอสิ่งที่ไม่รักก็ไม่หวั่นไหว
จะสมปรารถนา จะไม่สมปรารถนานะ
ใจก็ไม่หวั่นไหว ไม่กระเพื่อมขึ้นกระเพื่อม
ทุกอย่างเหมือน "สิ่งที่ว่างเปล่า"
เป็นปรากฏการณ์ที่ "ว่างเปล่า" เท่านั้นเอง
เพราะมันมีมา "ชั่วคราว" แล้วมันก็ "หายไป" หมดเลย
มันไม่มีหรอกสิ่งที่จริงจังที่สุดในชีวิต

ท่านพ่อลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ