เอาเงินล้านมาแลกก็ไม่ยอม

พฤหัสฯ. 20 พ.ย. 2008 5:40 pm

ในสมัยก่อน คำว่าหน้าวัด ก็คือบริเวณท่าน้ำวัดสะแกในสมัยนี้ เพราะสมัยก่อนเขาสัญจรไปมาทางเรือเป็นหลัก

เช้าวันหนึ่ง มีชาวบ้านคนหนึ่งมาปฏิบัติภาวนากับหลวงปู่ (สมัยนั้นเขาเรียกหลวงปู่ว่าหลวงพ่อบ้าง หลวงพี่บ้าง) ภาวนาเสร็จ ก็ลากลับไปพร้อมกับพระสมเด็จที่หลวงปู่แจกไว้กำนั่งสมาธิ ๑ องค์ แกก็พกใส่กระเป๋าเสื้อ แต่พอตอนกลับ แกก้มตัวในระหว่างที่จะลงเรือ ทำให้องค์พระตกหล่นลงไปในคลอง ไม่สามารถเอาคืนมาได้ แกไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง ด้วยความเสียดายพระที่ตกลงไปในน้ำ แกก็เลยตัดสินใจเดินกลับมาเพื่อจะเอ่ยปากขอพระองค์ใหม่กับหลวงปู่

พอแกกลับไปที่กุฏิหลวงปู่ กราบหลวงปู่เสร็จ ก็แลไปเห็นพระสมเด็จองค์หนึ่งอยู่ในพานข้างตัวหลวงปู่ แต่ทว่าองค์พระนั้นเปื้อนโคลน แกเล่าถวายหลวงปู่ให้ทราบเหตุการณ์ เสร็จแล้วหลวงปู่ก็ถามว่าใช่องค์ที่อยู่ในพานนี้ไหม

แกนำมาพิจารณาดูแล้ว ก็จำได้ว่าองค์นี้แหล่ะ จึงเรียนหลวงปู่ไปว่าแกมั่นใจว่าเป็นองค์นี้แน่นอน หลวงปู่จึงมอบพระคืนให้แกไป ชายผู้นั้นนำพระมาอาราธนาพกติดตัวกลับบ้านไปอีกครั้งด้วยจิตใจที่เบิกบาน แต่อดสงสัยไม่ได้ว่าองค์พระเสด็จกลับขึ้นมาได้ยังไง ก่อนจะเดินกลับออกไป แกพูดขึ้นว่า "เอาเงินล้านมาแลกก็ไม่ยอม"

ศุกร์ 21 พ.ย. 2008 4:13 am

เรื่องนี้น่าอนุโมทนาจริง ๆ ครับ

คนอื่น ท่านอื่นอ่านแล้วอาจมองเห็นเป็นธรรมะ

แต่ผมมันคนวาสนาน้อย อ่านเรื่องนี้ทีไรก็มองเห็น แต่ พระ พระ สมเด็จอย่างเขาน่ะ อยากได้บ้างจัง