ความมี ความจน

[Blah Blah]

ความจนมีอยู่ ๒ อย่าง คือ

๑ จนเพราะไม่มี
๒ จนเพราะไม่มีพอหรือพอไม่มี


จนเพราะไม่มีนั้นคนเราโดยมากเข้าใจกันทุกคน เช่น ไม่มีข้าวกิน ไม่มีผ้านุ่ง ไม่มีที่อยู่อาศัย ไม่มียากินแก้โรค

จนเพราะไม่มีนี้แก้ได้ไม่ยากนัก คือ แก้ด้วยความหมั่นตัวเดียวเป็นพอ ถ้าคนไม่เกียจคร้านทำการงานแล้วเป็นต้องมีกินมีใช้เสมอ ทรัพย์นั้นมีอยู่ทุกคนทุกแห่ง ถ้าผู้ใดหมั่นขยันไม่เกียจคร้านก็หาได้ รับรองว่าไม่ต้องอดตาย ต้องมีกินใช้เสมอ

ส่วนจนเพราะไม่มีพอหรือพอไม่มีนั้น คนเราไม่ค่อยเข้าใจและแก้ไขยาก บางคนข้าวก็มีกิน เสื้อผ้าก็มีนุ่งห่ม มีบ้านช่องเป็นที่อยู่อาศัย และเวลาเจ็บไข้ก็มียากิน แต่ก็ยังบ่นว่าตัวจน นี่แหละคือจนเพราะมีไม่พอ ความจนชนิดนี้แก้ยาก และกำลังระบาดอยู่ทกหนทุกแห่งในเวลานี้ ซึ่งเขาเรียกกันว่า “คอรัปชั่น”

พระพุทธเจ้าของเราสอนให้แก้ความจนชนิดนี้ด้วยความหยุดหรือความพอ ซึ่งเรียกตามโวหารทางศาสนาว่า “ความสันโดษ” คือว่า เราหามาได้เท่าใด ก็พอเท่านั้นก่อน ใช้จ่ายบริโภคไปให้พอสมดุลกันกับรายได้ของเรา ก็พอจะมีความสุขได้แล้ว เพราะถ้าจะไปหาความพอใจในความอยากของคนแล้วก็จะไม่ได้พบ

พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า “ความอิ่มในกามคุณ ไม่มีในโลก”


ที่มา : หนังสือ ศิษย์มีครู โดย สมชาย ปรางค์นวรัตน์ ขอขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

[รสมน]

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ