การให้ของหลวงปู่

[เด็กลึกลับ]

การให้ของผู้เป็นครูอาจารย์ ที่ให้ตามแบบพระพุทธเจ้านั้นอาจเปรียบได้กับ ต้นไม้ที่ให้ร่มเงากับผู้มาอิงอาศัยโดยไม่มีการติดมิเตอร์ค่าร่มเงา และเหมือนฝนที่ตกรดแผ่นดินที่แห้งแล้งโดยมิได้เรียกร้องค่าเม็ดฝน ฯลฯ การให้ที่บริสุทธิ์จึงเป็นความงดงามทางจิตใจอย่างยิ่ง

ตลอดชีวิตของหลวงปู่ดู่ ท่าน "ให้" กับลูกศิษย์มากมายเหลือคณานับ และบ่อยครั้งที่ท่าน "ให้" โดยที่แม้เจ้าตัวก็ไม่ทราบ แถมยังบ่นน้อยอกน้อยใจเอาเสียด้วยว่าครูบาอาจารย์ไม่เมตตา โถ...มิได้รู้เลยว่า ที่บ่อยครั้งครูบาอาจารย์ได้เมตตาทำให้หนักเป็นเบา หรือช่วยให้แคล้วคลาดไปแล้ว

คนโดยมาก เมื่อประสบทุกข์ก็มักอ้อนวอนร้องขอให้พระช่วยแบบอัตโนมัติ แต่พอผ่านเหตุการณ์ไปได้ก็ลืมแม้เพียงแค่คำขอบคุณหรือการระลึกถึงบุญคุณของพระและครูบาอาจารย์ที่เคยร้องขอในยามคับขันนั้น ซึ่งท่านก็มิได้เคยทวงบุญคุณใคร เพราะท่าน ให้แบบพระพุทธเจ้า... ให้แบบต้นไม้ที่ให้ร่มเงา... ให้แบบเม็ดฝน... ให้แบบไม่หวังผลตอบแทน

หากจะพูดแบบทางโลกว่าท่านก็หวังผลตอบแทนเหมือนกัน ก็อาจพูดได้ว่าท่านหวังให้ผู้รับความเมตตาจากท่านมีความสุข หรือพ้นทุกข์เพียงเท่านั้น โดยไม่หวังด้วยซ้ำว่าใครจะรู้หรือไม่ว่าท่านกำลังสงเคราะห์เขาอยู่ เหมือนดังที่หลวงปู่เคยพูดให้กำลังใจผ่านลูกศิษย์คนหนึ่งไปยังลูกศิษย์อีกคนหนึ่งที่มิได้อยู่ ณ ที่นั่น แต่หลวงปู่รู้ว่าเขากำลังแอบน้อยใจ เพราะตัวเขาไม่มีนิสัยปัจจัยในการรู้การเห็นอย่างเพื่อนบางคน เลยไปคิดเอาเองว่ามิได้ใกล้ชิดหลวงปู่ ท่านฝากบอกไปว่า...

”ข้าไปที่บ้านเขาทุกวันเลยนะ”

----------------------------------------------------------
บทความจากพี่พรสิทธิ์

[อู๊ด อู๊ด]

สาาาาาาาาธุ

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

อนุโมทนาด้วยครับ ได้กำลังใจดีจริง ๆ

[อาร์ต]

ดีจังที่ได้อ่าน