ฝึกฝนตนเอง

[รสมน]

"ไม่ใช่ว่าปฏิบัติธรรมแล้วชีวิตจะราบรื่น
เป็นมอเตอร์เวย์ ๘ เลน ไปตลอดทาง
ไม่ใช่ว่าทำความดีจะเจอแต่สิ่งดีที่ถูกใจเสมอไป
โลกธรรมต้องมีอยู่เหมือนเดิม
เพราะเป็นของของโลกที่เราอยู่อาศัย
คนดีเข้าป่ายุงไม่ได้กัดน้อยกว่าคนชั่ว
ถ้าเรารู้เท่าทันโลกธรรม มันจะทำให้ใจเรา
ไม่ต้องไปขุ่นมัวกับมัน"

พระอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ






#คำสอนหลวงพ่อ เรื่อง #การทรงความดี
.. การปฏิบัติเพื่อเอาดีจริงๆ การเริ่มต้นของการปฏิบัตินอกจากศีลบริสุทธิ์แล้ว ก่อนที่จะ ให้ใช้ปัญญาพิจารณาความเป็นจริงของร่างกายเสียก่อน คิดว่าการเกิดของเราแต่ละชาติเป็นทุกข์ เรื่องทุกข์นี่ให้มองดูกันเองนะ เพราะเห็นทุกข์กันอยู่ทุกวัน
#คนไม่เห็นทุกข์นั่นหมายถึงว่าตั้งหน้าตั้งตาลงนรก เพราะจิตมันไม่ยอมรับนับถือกฎของความเป็นจริงเราต้องมองเห็นและพิจารณาว่า การเกิดนี่มันเป็นทุกข์ แก่ก็เป็นทุกข์ ป่วยไข้ไม่สบายก็ทุกข์ พลัดพรากจากของรักของชอบใจก็เป็นทุกข์ ตายก็ทุกข์
#เวลานี้เราพบพระพุทธเจ้าแล้ว พระพุทธเจ้า คือคำสอนขององค์สมเด็จพระชินวรก็ไปนิพพาน พระอรหันต์ทั้งหลายไปนิพานนับไม่ถ้วนก็เคยปฏิบัติอย่างนี้ ฉะนั้น นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เราจะไม่มีความอาลัยในชีวิตและร่างกายของเรา เราจะไม่สนใจร่างกายของบุคคลอื่น
#เราจะไม่สนใจในวัตถุธาตุใดๆ เราจะทำจิตของเราให้ผ่องใส มีพระนิพพานเป็นอารมณ์ ถ้าบังเอิญมันจะตายในขณะที่เรานั่งนี่ก็เชิญ ร่างกายตายแต่ใจเราไปพระนิพพานตัดสินใจอย่างนี้ไว้ก่อน หลังจากนั้นก็ ..

(พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน)








“อุปฆาตกรรม”..
ผู้ถาม : “หลวงพ่อคะ อุปฆาตกรรมหมายความว่าอย่างไรคะ...?”
หลวงพ่อ : “คำว่า อุปฆาตกรรม หมายถึงว่า กรรมที่มาตัดรอนระหว่างชีวิต
คือ มันยังไม่หมดอายุขัยก็ตายเสียก่อน แทนที่จะมีอายุครบ ๖๐ ปี
ตามอายุขัย แต่อายุ ๓๐-๔๐ ปีกรรมที่เป็นอกุศลกรรม คือ เราทำบาปไว้
แต่ชาติก่อน ด้วยจาก ปาณาติบาตมาตัดชีวิตเสียก่อน”
ผู้ถาม : “มีวิธีที่จะพ้นกรรมประเภทนี้ไหมคะ อย่างเช่นถ้าเราปล่อยปลา
หรือ สะเดาะเคราะห์ อะไรพวกนี้แหละค่ะ...?”
หลวงพ่อ : “ปล่อยปลานี่เขาถือว่าตัดอุปฆาตกรรมได้ เราปล่อยสัตว์ให้
รอดนี่มันจะกันได้ แต่ที่ให้หมอดูไปสะเดาะเคราะห์ หมอบอกว่าต้องเสีย
เท่านั้นเท่านี้ พอสะเดาะห์เสร็จ หมอหมดเคราะห์ไป ๓-๔ หมื่น
คนที่สะเดาะเคราะห์เพิ่มเคราะห์ไป ๓-๔ หมื่น เป็นไง...เราเอาแบบของเรา
นั่นแหละ ได้ผลแน่นอนกว่า”
ผู้ถาม : “ปล่อยปลาอะไรดีคะ...?”
หลวงพ่อ : “เขาไม่จำกัดว่าปลาอะไร แต่ว่าปลานั้นมันจะต้องตาย ต้องเป็นปลาที่มีชีวิต”
ผู้ถาม : “บางคนเขาก็บอกว่า ปลาที่เราปล่อยแล้วจะทานไม่ได้ใช่ไหมคะ...? ”
หลวงพ่อ : “ถ้าปลานั้นมันจะต้องตาย เราก็เอาไปปล่อยเพื่อเป็นการช่วยชีวิต จะเป็น
ปลาอะไรก็ตาม สัตว์อะไรก็ตาม เราปล่อยให้มันรอดชีวิตเป็นเมตตาจิตใช่ไหม จะต้อง
ไปนั่นเลือกทำไม บางคนเลือกปล่อยปลานั่น ปลานี่ บางทีไอ้ปลาไม่ค่อยจะตายก็ปล่อย”
ผู้ถาม : “แล้วเราจะปล่อยแทนคนอื่นได้ไหม...?”
หลวงพ่อ : “ได้...แต่ว่าเขาไม่มีผลนะ”
ผู้ถาม : “ถ้าเราปล่อยแล้ว เราอุทิศส่วนกุศลได้ไหมคะ...?”
หลวงพ่อ : “ถ้าเขายังไม่ตายไปอุทิศส่วนกุศลเขาจะได้รับยังไงล่ะ เราเอาแบบนี้ซิ เราก็เอา
ปลาไปให้เขาซิ บอกว่าตั้งใจปล่อยปลานะ ฉันหาปลามาให้ปล่อย ให้ปลามันรอดชีวิต
เท่านั้นแหล่ะ ถ้าเขาอนุโมทนา คือ ยินดีด้วยความเต็มใจ เป็นอันว่าเราปล่อยสัตว์ด้วยจิต
เมตตา คิดจะช่วยให้รอดพ้นจากการถูกขังก็ดี เห็นว่ามันจะต้องตายก็ดี อันนี้เป็นของดี
เป็นการช่วยชีวิตเขา และเราก็รอดพ้นจากอุปฆาตกรรมด้วย”
----------------------------
พิมพ์คัดลอกมาจากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๑
ของพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง หน้า ๙๘-๙๙






พระพุทธองค์ยังสั่งสอนเอาไว้ว่าให้ดูตนเอง
ฝึกฝนตนเอง แก้ไขตนเอง ปรับปรุงตนเอง
จับผิดที่ตนเอง เรียกว่ามาดูที่ตัวเราก่อน
อย่าไปดูคนอื่น อย่าไปเพ่งโทษคนอื่น
แต่อย่างเดียว
เพราะที่ผ่านมาคนเราชอบโทษคนอื่น
ดังนั้นการเพ่งโทษตนเองนี้มันยาก
ก็เหมือนกับเราดูขนตาขอบตาเรา
มีลูกตาแต่เราดูขนตาไม่เห็นว่าขนตามีกี่เส้น
ขนตามันยาวแค่ไหน มันมองไม่เห็นเลย
ตรงนี้มันดูตนเองไม่เห็นอย่างนี้ เพราะอะไร
เพราะเราขาดสติปัญญา
มาถึงตรงนี้อาตมาอยากให้ทุกคนมองดูตนเอง
ไม่ต้องมองคนอื่น เป็นเรื่องของคนอื่นไปซะก่อน
ถ้าเรามีความสงสารเราก็เตือนกันได้ ถ้าหากเรา
ยังตักเตือนตนเองไม่ได้ เราจะต้องฝึกตนเองก่อน
ด้วยการตักเตือนตนเองก่อน มามองดูตนเองก่อน
เพื่อจะชำระตนเองก่อน แก้ไขตนเอง เราเกิดมา
ไม่ใช่จะทำถูกหมด มันต้องทำผิดบ้างถูกบ้าง "
-----------------
พระธรรมคำสอนพระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก (บ้านปง)
ต.อินทขิล อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่.