เมตตากรุณา

[รสมน]

…ต้องมองว่า มนุษย์และสัตว์ทุกชนิด
มีคุณค่าเท่ากัน รักชีวิตเท่ากัน

.ต่อให้ใครให้เงินมามากเท่าไหร่
เพื่อแลกกับชีวิต ก็ไม่มีใครเอา
เพียงแต่ว่า สัตว์ไม่สามารถ
สื่อให้เรารู้ว่า ..เขาก็รักชีวิตของเขา
เท่ากับเรารักชีวิตของเรา

.ธรรมชาติของกิเลสจะเห็นแก่ตัว
เห็นว่าชีวิตของตน
มีค่ากว่าชีวิตของผู้อื่น
จึงไม่มีความเมตตากรุณา

.ถ้าต้องการอะไรสำหรับตนเองแล้ว
จะทำได้ทุกอย่าง
เช่นจะอ้างว่า ..ถ้าไม่ได้ฆ่าสัตว์
ก็จะไม่มีอาหารรับประทาน ก็จะอยู่ไม่ได้

.ถ้าเราไปอยู่ในป่า อยู่ในดงเสือ
เสือก็ต้องคิดว่า ถ้าไม่ได้เรากิน
เขาก็อยู่ไม่ได้เช่นกัน ..ถ้าคิดแบบนี้
ก็ถือว่าเป็นเดียรฉานด้วยกันทั้ง ๒ ฝ่าย

.เดียรฉาน ก็คือ ผู้ที่ไม่มีปัญญา
ไม่รู้ว่าสัตว์ทุกชนิด
มีความรักตัวกลัวตายเหมือนกันหมด
เห็นคุณค่าของชีวิตของตน มากกว่าของผู้อื่น

.ถ้ามีปัญญา ก็จะเคารพชีวิตของกันและกัน
มนุษย์ถึงอยู่ร่วมกันได้ โดยไม่ต้องฆ่ากัน
เพราะมนุษย์ถูกสอนไม่ให้ฆ่าผู้อื่น
ฆ่าแล้วจะมีโทษตามมา.

…………………………………………
.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี

จุลธรรมนำใจ ๑๓ กัณฑ์ที่ ๓๘๑
วันที่ ๒๐ เมษายน ๒๕๕๑





"... เอ้า ผู้ข้าฯ จะขอถามสูเจ้า ทั้งหลาย
ว่า.. ตายแล้ว ลุกจากนี้ไปสูเจ้า มีที่อยู่ มี
ที่ไป แล้วหรือยัง รู้ตนได้ หรือยัง หรือว่า
ยังมืด ยังเมา อย่าเอาแต่หลง เน้อ จะละ
เล่น อะไรนักหนา กับโลกอันนี้.. คิดนึก
ให้ดีเน้อ ..."
_______________________
#หลวงปู่จาม_มหาปุญโญ
วัดป่าวิเวกวัฒนาราม จังหวัดมุุกดาหาร






"..การปฏิบัติต่อร่างกายด้วยวิธีต่าง ๆ ก็ต้องได้รับการอบรมสั่งสอน การปฏิบัติต่อจิตใจก็ต้องได้รับการอบรมสั่งสอน ถ้าไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาเท่าที่ควร ก็ต้องทำผิดจริง ๆ ด้วย โดยไม่เลือกเพศวัยและชาติชั้นวรรณะใด ๆ เลย เพราะสามัญมนุษย์เราเป็นเหมือนเด็ก ซึ่งต้องได้รับการดูแลและอบรมสั่งสอนจากผู้ใหญ่อยู่ทุกขณะจึงจะปลอดภัยและเจริญเติบโตได้ คนเราใหญ่แต่กาย ใหญ่แต่ชาติ ใหญ่แต่ชื่อ ใหญ่แต่ยศ ใหญ่แต่ความสำคัญตน แต่ความรู้ความฉลาดที่จะทำตนให้ร่มเย็นเป็นสุขทั้งทางกายและทางใจโดยถูกทาง ตลอดผู้อื่นได้รับความร่มเย็นเป็นสุขด้วย นั่นไม่ค่อยเจริญเติบโตด้วยและไม่สนใจบำรุงให้ใหญ่โตอีกด้วย จึงเกิดความเดือดร้อนกันอยู่ทุกหนทุกแห่ง โดยไม่เลือกเพศวัยและชาติชั้นวรรณะอะไรเลย.."

โอวาทธรรม
พระครูวินัยธร(หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต)วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ. สกลนคร(พ.ศ.๒๔๑๓-๒๔๙๒)อ้างอิงหนังสือชีวประวัติพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระโดยท่านพระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน








“ให้เราพิจารณาเหตุทั้งหลายในปัจจุบัน
เท่านี้พอแล้ว ถ้าปัจจุบันเราสร้างเหตุไว้ดี
อนาคตมันก็จะดีด้วย อดีตคือวันนี้ที่ผ่านไป
มันย่อมดีด้วย และที่สำคัญที่สุดคือ
ถ้าเราหมดทุกข์ได้ในปัจจุบันแล้ว
อนาคตคือชาติหน้า ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดถึง”

หลวงปู่ชา สุภทฺโท