เวียนว่ายตายเกิด

[รสมน]

"..มนุษย์เวียนเกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิดติดของเก่า กามาวจรสวรรค์ ๑ สัตว์เดรัจฉาน ๑ มนุษย์ ๑ ท่านพวกนี้ติดของเก่า ... มีกิน ๑ มีนอน๑ สืบพันธ์ ๑ แม้ปู่ย่าตายายของเราล้วนแต่ติดของเก่า พระพุทธเจ้าก็ดี พระปัจเจกก็ดี พระอรหันต์ก็ดี เมื่อท่านยังไม่ตรัสรู้ ก็ติดของเก่า เพลิดเพลินของเก่า ...ในรูป เสียง กลิ่น รสของเก่า...ทั้งนี้ไม่มีฝั่งไม่มีแดน ไม่มีต้น ไม่มีสายย่อมปรากฏอยู่เช่นนั้น.."

ภูริทตฺตวาท
พระครูวินัยธร (มั่น ภูริทตฺโต) วัดป่าสุทธาวาส ต.ธาตุเชิงชุม อ.เมือง จ.สกลนคร (พ.ศ. ๒๔๑๓ – ๒๔๙๒)






“คนเราโดยมากมีภายนอก และภายใน
ไม่ตรงกัน เช่น ภายนอก.. รักษามารยาท
อันดีต่อกัน แต่ภายใน.. คิดไม่ดีต่อกัน
เช่น คิดทำร้าย ประหัตประหารกัน
หรือบางที ภายในใจไม่มีวัฒนธรรมเลย
ทั้งที่ภายนอกแสดงว่ามีวัฒนธรรมต่อกัน
เป็นการตีหน้าซื่อ แต่ใจคด

เรื่องเช่นนี้.. มีมานานแล้ว จนมีคำกล่าวมา
ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ว่า สัตว์ดิรัจฉาน.. อ่านง่าย
ส่วนมนุษย์.. อ่านยาก เพราะมีชั้นเชิงมากนัก
เหมือนอย่างป่ารกชัฏ ไม่รู้ว่าสิงสาราสัตว์
ซ่อนอยู่ที่ไหนบ้าง”

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช






วันหนึ่งมีพระฝรั่ง ถามอาตมาว่า..

"ถ้าจะอธิบายพุทธศาสนาอย่างดี
ที่จะเข้าใจแก่นสารของพุทธศาสนา
จะใช้กี่คำที่จะอธิบายได้"

อาตมาบอกว่า.. "คำเดียวก็ได้ คือ ตื่น"

พระราชสุเมธาจารย์ (โรเบิร์ต สุเมโธ)