เห็นแล้วค่อยปล่อย

พฤหัสฯ. 14 พ.ค. 2009 10:09 am

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว โอ๊ะ..ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่นิทาน เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นสมัยที่พ่อเป็นหนุ่มน้อยและเป็นลูกศิษย์ของปู่อาจารย์ (อาจารย์ทองหล่อ)ได้ซักระยะก็เกิดการทดสอบจิตใจกันเล็กน้อย พ่อไปหาปู่อาจารย์ที่บ้านสะพานแดงตามปกติ หลังจากพูดคุยกันได้พักใหญ่ ปู่อาจารย์ก็ใช้ให้พ่อนำกระทงที่ใส่อาหารหวานคาวสำหรับเซ่นผี นำไปวางที่ทางสามแพร่งโดยให้คาถาสำหรับเรียกบรรดาผีไม่มีญาติ สัมภเวสีต่าง ๆ ไปด้วย

แล้วยังกำชับไว้ว่าหลังจากกล่าวคาถาเรียกแล้ว ให้วางกระทงแต่อย่าเพิ่งปล่อยมือ รอให้เห็นมือมารับเสียก่อนแล้วค่อยปล่อย และเมื่อปล่อยไปแล้วให้หันหลังกลับทันทีอย่าหันกลับไปมองอีก พ่อก็ทำตามคำสั่งทุกอย่าง และก็เป็นไปตามที่ปู่อาจารย์บอก พ่อบอกว่าเห็นมือขาวซีดยื่นมารับกระทงนั้นไป แต่เห็นแค่ข้อมือเท่านั้น (เอ๊ะ..หรือจะเป็นมือนาง) หลังจากนั้นพ่อก็หันหลังกลับโดยไม่หันกลับไปมองอีก

วันหลัง พ่อไปหาปู่อาจารย์ที่บ้านเช่นเคย ด้วยความสงสัยว่าเหตุใดจึงสั่งไม่ให้หันกลับไปมอง ปู่อาจารย์ท่านก็บอกว่าถ้าหันกลับไป สิ่งที่เห็น (ซึ่งบางคนก็มองไม่เห็น) อาจจะทำให้จิตตก หรือจิตอ่อน เพราะจะเห็นบรรดาผีเร่ร่อน ผีไม่มีญาติต่าง ๆ ทั้งง่อยเปลี้ยเสียอวัยวะ สารพัดรูปแบบ มารุมกินเครื่องเซ่นในกระทงนั้น ถ้าเป็นคนจิตแข็งก็แล้วไป แต่จิตอ่อนเห็นแล้วกลัวหรือเกิดความสงสาร บรรดาผีเหล่านั้นจะเล่นงานเอาได้

สมัยนี้ถ้าปู่อาจารย์ยังมีชีวิตอยู่ บรรดาลูกศิษย์ที่เรียนวิชาปราบภูตผีปีศาจก็คงต้องเจอ Case Study ทำนองนี้เช่นกัน

ปล. เรื่องทำนองนี้มีอีกเยอะ ไว้จะมาถ่ายทอดให้เพื่อนสมาชิกอ่านแก้เบื่อจ้ะ