ลบรอย...ผี

[เอก ลาดบัว]

คืนนี้ มันช่างเงียบสงบวังเวงยิ่งนัก เสียงนกหรือเสียงหริ่งเรไร ไม่มีให้ได้ยินบ้างเลย หากแต่ยิ่งดึก อากาศ ยิ่งหนาวยะเยือกเย็นจนถึงกระดูก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นช่วงปลายหนาวแล้วก็ตาม
"เอ็งอยู่เฉยๆเถอะ ไม่รู้ธรรมเนียมแล้วยังจะมาแค่น"
"โธ่พี่ ก็ฉันกลัวนี่นา....."
"ฮึ..สร้อยเอ้ย ข้าก็.........."
"แล้วทำไมพี่ถึงไม่เข้ามานอนกับฉันล่ะ...รึพี่รังเกียจฉันนัก"
"โธ่เว้ย.....ก็ข้าบอกแล้ว............."
เสียงสนทนาของสาวหนุ่ม ดังกลบความเงียบและความมืด นั่นเป็นเสียงของหนุ่มยง และสร้อย สาวม่ายหมาดๆ
แต่เริ่มเดิมที ยงกับสร้อย รักใคร่ชอบพอกัน หากแต่ยิ่งผู้พี่ของหนุ่มยง ก็แอบชอบใจในตัวสาวสร้อยอยู่ และด้วยว่ายิ่งผู้พี่ มีนิสัยเกเร คบโจร และดุร้าย จึงดึงสาวสร้อยมาเป็นเมีย หนุ่มยงเป็นน้องก็ได้แต่เสียใจ แต่ก็เกรงอำนาจบาทาของยิ่งผู้พี่ จึงได้แต่วางเฉย จำเนียรกาลผ่านไป
ได้ปีกว่า หนุ่มยิ่ง ก็ถูกฆ่าตาย จะด้วยว่าหักหลังกันในหมู่โจร หรือเหตุยอกย้อนอื่นใดก็สุดจะคาดเดา ในบ้าน ตอนนี้จึงเหลือเพียง หนุ่มยง และสาวสร้อย เพียงสองคนเท่านั้น
"พี่ยง เข้ามานอนเถอะนะ......."
" สร้อย ผียังคาวัด....เอ็งนี่ไม่รู้อะไรบ้างเลยนะ..."
"โธ่ คนตายไปแล้ว พี่เองกับฉันก็รักกันมาก่อนไม่ใช่เหรอ"
"พอได้เเล้ว..สร้อย......."
หนุ่มยงนั่งถอนใจหนักหน่วง ยิ่งผู้พี่ตายไปได้2วัน ยังไม่ทันได้เผา เขาเองก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรนักหนา หากแต่กลัวว่า เพราะผีตายโหงมันแรงนัก คืนก่อนนี้ วันที่ยิ่งโดนยิงตาย ผีพี่ยิ่งมาเขย่าประตูบ้านทั้งคืน และคืนนี้ พี่สะใภ้ กลับเรียกเขาเข้าไปร่วมเตียงด้วย แม้เขาเองก็อยากจะทำอย่างนั้น หากแต่เกรงผีพี่ชายจะมาเก็บรอยตีนของเขา
เสียงกระฟัดกระเฟียดของสร้อย พี่สะใภ้ เงียบไปแล้ว หล่อนคงจะงอนจนหลับไป เขาเองได้ยินเสียงหมาหอน จากที่เบาๆกลับค่อยๆ ดังขึ้น และดูเหมือนหมาที่บ้านก็เริ่มจะหอนรับขึ้นมาบ้าง ยงจึงเปิดประตูและรีบเข้าไปทันที
"อุ๊ย พี่ยง พี่เข้ามาหาฉันแล้ว.."
"อย่านะสร้อย มันไม่ดี ผิดธรรมเนียม เดี่ยวพี่ยิ่งเข้ามหักคอข้ากะเอ็งถึงในมุ้ง...."
"เชอะ..จ้างข้าก็ไม่กลัว.."
"สร้อยเอ้ย....เอ็งได้ยินเสียงหมาหอนหรือเปล่า....."
"ได้ยินข้าก็ไม่กลัว...."
"มันผิดธรรมเนียม พี่ยิ่งเพิ่งตาย ผียังคาวัด นี่ถ้าเขาตามมาเก็บรอยตีน เอ็งจะว่าหยั่งไร..."
"โธ่ พี่ยง เมื่อเช้าข้าเอาใบหนาดมากวาดหน้าบ้านจนเรียบแล้ว ถึงพี่ยิ่งจะลุกขึ้นมา เขาก็เข้าบ้านไม่ถูกหรอก...."
"ฮ้าจริงรึสร้อย........"
ยงกระโดดตัวลอย สะบัดหลังสะบัดไหล่ หยิบเหล้าในขวดกระดกเสียหลายอึก จากนั้นก็ไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่น นอกจากฉลองให้สมใจอยาก จนเรือนไม้ไหวโยกเจียงพังกันที่เดียวเชียว....................
ที่เล่ามานี้เคยได้ยินคนแถววัดลาดบัว เขามักจะนิยมเอาใบหนาดมากวาดหน้าบ้าน หากคนที่ตายไปแล้วกลายเป็นผี ก็จะกลับเข้าบ้านไม่ถูก เพราะจำทางรอยเท้าตัวเองไม่ได้

[อู๊ด อู๊ด]

กำลังอ่านเพลินเชียว จบที่ใบหนาดซะนี่

[จิ้งจก]

หุหุหุ ใบหนาด แหม มันสำคัญนักเชียว....

[ศิษย์กวง]

ความเชื่อของคนในท้องถิ่น เป็นเรื่องที่ควรให้ความสนใจ
ขอบพระคุณมากครับ คุณเอก และถ้าจะกรุณารบกวนช่วย
ส่งใบหนาดมาให้หน่อยครับ ช่วงนี้ทั้งคุณอู๊ด อู๊ด คุณชิน
มาป่วนเปี้ยนแถวๆบ้านผมบ่อยมาก เกรงจะไม่ปลอดภัยครับ

[สุรเทพ]

[เอก ลาดบัว]

อาจจะต้องใช้ทั้งต้นเลยนะครับ

[อู๊ด อู๊ด]

อาจจะต้องใช้ทั้งต้นเลยนะครับ

เอ่อออ.......หมายฟามว่ายังไงฮะเนี่ย คุณเอกกกกกกกกก

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

ความเชื่อของคนในท้องถิ่น เป็นเรื่องที่ควรให้ความสนใจ
ขอบพระคุณมากครับ คุณเอก และถ้าจะกรุณารบกวนช่วย
ส่งใบหนาดมาให้หน่อยครับ ช่วงนี้ทั้งคุณอู๊ด อู๊ด คุณชิน
มาป่วนเปี้ยนแถวๆบ้านผมบ่อยมาก เกรงจะไม่ปลอดภัยครับ

อ้าว นี่แหละ เป็นนักเขียนใหญ่แต่มาตายน้ำตื้นซะแล้วคุณศิษย์กวงนี่ !!

อย่างคุณอู๊ดดี้ กะ คุณชิน มีหรือจะกลัวใบหนาด คุณศิษย์กวงใช้อย่างไรก็ไม่มีผลหรอก...

ต้องอย่างที่ผมใช้นี่ครับ กลัวกันซังเลย



ใบข่อย ครับ ใบข่อย ..... เอิ๊ก เอิ๊ก

[อู๊ด อู๊ด]

หุ หุ หุ

[เอก ลาดบัว]

กระดาษทรายเบอร์0 ครับ

[รณธรรม ธาราพันธุ์]

[อู๊ด อู๊ด]

กระดาษทรายเบอร์0 ครับ

นั่น !!!! ฝ่ายหนับหนุนมาแร๊ววว