"พลิกชะตา"

[เอก ลาดบัว]

ล่วงเข้าอาทิตย์ที่สามแล้ว ที่ป้าง หนุ่มวัยจวนเบญจเพศ เดินหางานทำ หลังจากที่เอาเงินจากทางบ้านมาลงทุนทำอะไหล่รถมอเตอร์ไซด์กับเพื่อนๆและโดนโกงยับเยิน เนื่องด้วยหนุ่มป้าง รักเพื่อน และไม่คิดว่าคนมันจะคต เงินทั้งสิ้นหมดไปกับสายลม หนุ่มป้างไม่กล้าแม้จะกลับไปบ้านเพราะกลัวว่าคนในครอบครัวจะเสียใจ
"กูเตือนมึงแล้ว......ว่ามึงจะโดนโกง"
นั่นคือเสียงที่ได้ยินจากปากของพี่ชายที่แสดงความอาทรกับตัวเค้าเสมอมา หากแต่คราวนี้ไม่ใช่คราวแรก แต่เป็นครั้งที่สองแล้ว
"แล้วมึงจะทำอะไรต่อไป..."
นั่นก็เป็นเสียงของพี่สาวพี่ถามไถ่ หลังจากรู้เรื่องทั้งหมด"
"อั๊วไม่รู้....จะพยายามหางานทำดูก่อน"
หนุ่มป้างจึงเดินหางานอย่างอดทน บางทีท้อแท้แทบสิ้นหวัง เขาเดินนับเสาไฟฟ้าทุกต้น นับต้นไม้ข้างทางกลับไปกลับมา จนเย็นย่ำ เพื่อนของพี่ชายก็มาหาที่บ้าน
"เห็นเฮียมึงบอกว่ากำลังลำบาก กูมีงานส่งอะไหล่รถยนต์ แต่มึงต้องหารถกระบะสักคัน....."
"อั๊วไม่รู้ว่าจะหาได้ที่ไหน เงินก็มีนิดหน่อยเท่านั้น...."
"ยังไงลื้อลองหาดูนะ.....อาทิตย์หน้าเฮียขอคำตอบ เพราะงานนี้ถ้าได้ลื้อสบาย...."
หลังจากนั้นหนุ่มป้างก็ยิ่งครุ่นคิดหนัก ไหนจะหางาน ไหนจะต้องหารถอีก หนักเข้าก็มีเพียงที่พึ่งเดียวคือ......วัดมารวิชัย
"หลวงปู่...ผมอยากได้รถกระบะเอาไว้ส่งของสักคันไม่รู้จะทำยังไงดีครับ......."
"อยากได้ เดี๋ยวก็ได้เองไม่ต้องไปหาให้ลำบาก...."
"โธ่หลวงปู่ครับ...งานก็ไม่มี เงินก็ไม่มี นี่ผมว่าจะมาขอนอนที่วัดสักสองสามคืน....."
เอ็งรีบกลับไปแต่วันนี้ เผื่อพรุ่งนี้เอ็งจะได้มีรถเอาไว้ใช้สักคัน...."
"หลวงปู่ล้อผมเล่นอีกแล้ว....อยู่ๆรถมันจะมีมาได้ยังไง...."
"....................."
ไม่มีเสียงอื่นใดจากหลวงปู่อีก นอกจากความเงียบ ตกบ่ายจัดๆป้างหนุ่มหน้ามลคนเศร้า เดินทางกลับกรุงเทพฯ ก่อนเข้านอนสวดมนต์ขอบารมีหลวงปู่มี วัดมารวิชัยที่เขาเพิ่งไปกราบมาเมื่อเช้าแล้วก็เข้านอนหลับไปด้วยความเหนื่อย
"เฮ้ย...เฮียกบมาหาลื้อแน่ะรออยู่หน้าโรงเรียน...."
เสียงพี่สาวมาปลุกหนุ่มป้างตั้งแต่เช้า เขาจึงงัวเงียลุกขึ้นมา รีบลงไปพบ เฮียกบเจ้าของร้านเหล็กแถวบ้าน
"เฮ้ยป้าง....เห็นเฮีย(พี่ชาย)ลื้อบอกว่าลื้ออยากได้รถกระบะ พอดีอั๊วมีอยู่คันไม่ได้ใช้ อั๊วขายให้ลื้อไม่แพง..."
"อั๊วไม่มีเงินหรอกเฮีย......"
"เฮ้ยอะไรวะ เรื่องเงินเรื่องเล็กเอาไปใช้ก่อน มีเงินค่อยว่ากัน อั๊วกับเอ๊ยลื้อไม่ใช่คนอื่นคนไกล....."
หลังจากวันนั้นหนุ่มป้างได้รถกระบะสีน้ำเงินเข้มวิ่งส่งอะไหล่และรับสาวๆขึ้นรถ อีกด้วยความเก่งและซื่อสัตย์จึงตั้งตัวได้ และขึ้นไปขอบวชกับหลวงปู่มีวัดมารวิชัยหนึ่งพรรษา และหลังจากนั้นทุกอย่างก็เป็นไปตามอย่างที่ชีวิตของทุกคนดำเนินไปนั่นเอง
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงๆที่เคยได้ฟังมากับหู จากคนที่นับถือหลวงปู่มากๆคนนึง และเขาพูดทุกครั้งว่า"พี่มีวันนี้ได้ก็เพราะหลวงปู่มี หลวงปู่เราน่ะของจริงนะ ที่สุดแล้วจำคำพี่เอาไว้ให้ดี"
*เรื่องนี้เขียนเพื่อไว้อาลัยแด่พี่ชายผู้จากไป เค้าโครงเรื่องจากเรื่องจริงไม่มีแต่งเอง"
พอดีว่าจะลงโชว์เหรียญตะกั่วหลังเรียบรุ่นกาญจนาฯปี2539 หลวงปู่ปลุกเสกในโบสถ์ มี๙๙เหรียญ เลยเอาเรื่องจากพี่ชายท่านนึงที่เคยเล่าให้ฟังมาลงให้อ่านกันด้วยครับ

แนบไฟล์

vgy.jpg (127.64 KiB) เปิดดู 2014 ครั้ง

[ศิษย์กวง]

อ่านแล้วคิดถึงพี่ชายคนนี้จริงๆ

สายน้ำนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงเสมอ
ไม่ว่าจะเป็นหยดน้ำจากสรวงสวรรค์ หรือ เกลียวคลื่นในมหาสมุทร
ล้วนตกอยู่ในกระแสธารแห่งกาลเวลาทั้งสิ้น


ขอบคุณครับ

[จิ้งจก]

ใน 99 เหรียญนี่อยู่ที่คุณเอก 3 เหรียญใช่เป่าเนี่ย...